Asertywność/Techniki komunikacji/Techniki podstawowe

Z Wikibooks, biblioteki wolnych podręczników.

Technika płyty[edytuj]

Zasadą tej podstawowej techniki jest wytrwałe przypominanie swoich próśb, czy oczekiwań, bez uczucia gniewu, zdenerwowania, w sposób spokojny i klarowny.

Niejednokrotnie odstępujemy od swoich żądań z poczuciem niesprawiedliwej przegranej, a to tylko dlatego, że ktoś nam powiedział "nie".

Praktyka

  1. Ocenić, czy rzeczywiście mam prawo żądać o daną rzecz.
  2. W czasie rozmowy w spokoju powtarzać swój pogląd, utrzymując wzrokowy kontakt z rozmówcą.
  3. Ignorować próby odejścia od tematu.
  4. Nie pozwolić na wzbudzenie w sobie poczucia winy.
  5. Ignorować manipulację w postaci pytania "Dlaczego...?"
  6. Przekonać partnera, że jesteśmy gotowi wytrwale żądać, aż do osiągnięcia celu.

Asertywne podejście do życiowych sytuacji opiera się na podobnym mechanizmie, jak powyższa metoda. Kiedy człowiek czegoś naprawdę chce, nie zniechęci się początkowym niepowodzeniem.

Technika kompromisu[edytuj]

Warto podkreślić jeszcze raz:

Celem asertywnego zachowania jest poczucie satysfakcji z siebie samego, a nie agresywne wymuszenie przyjęcia naszego stanowiska.

Nasz parter ma takie same asertywne prawa , jak my. Prawdziwy kompromis polega na wspólnym znalezieniu rozwiązania, które nie narusza prawa żadnej ze stron. Wymaga to, aby strony konfliktu zrezygnowały z obrony własnego zdania, a przeniosły siły na słuchanie argumentów przeciwnika.

Szukanie kompromisu dobrze jest zacząć od punktów, w których się zgadzamy (zawsze istnieją). Jeżeli któraś ze stron nie chce znaleźć takich punktów, oznacza to, że nie zależy jej na kompromisie, ale na wymuszeniu. Nie mamy wtedy do czynienia z asertywnością, ale z manipulacją. Następnie warto zastanowić się, czy w naszych żądaniach nie możemy pójść na ustępstwa, które nie zagrożą naszym asertywnym prawom. W ten sposób możemy znaleźć "wspólne pola" z naszym partnerem (jest to w praktyce konstruktywne targowanie się).

Kompromisem jest rozwiązanie, w którym osiągamy maksymalny zysk przy minimalnej stracie drugiej strony.

Technika samootwarcia[edytuj]

Zdolność do swobodnego kontaktu z drugim człowiekiem zależy w dużej mierze od umiejętności spontanicznego dzielenia się przeżyciami i wrażeniami. W rozmowie nie mają one znaczenia merytorycznego, ale pomagają zainicjować i podtrzymywać więź.

Nieasertywni ludzie przeżywają podczas rozmowy uczucia zakłopotania, lęku. Nie wiedzą, co mają mówić. Nasz udział w rozmowie nie powinien ograniczać się wyłącznie do pytań na dany temat, oraz odpowiedzi "tak", "nie". Dobrze jest czasem wtrącić informację, która mogłaby zainteresować partnera (wolną informację), czy też wyrazić własny pogląd na dany temat (otwarcie się).

Technika otwartych drzwi[edytuj]

Technikę otwartych drzwi stosujemy w sytuacjach, kiedy jesteśmy krytykowani. Często spotykamy się z agresywną krytyką, która jest wyłącznie bezpodstawnym atakiem, mającym na celu poniżenie, bądź pozbawienie nas pewności siebie. Z drugiej strony umiejętność przyjęcia konstruktywnej krytyki prowadzi do umocnienia więzi z drugim człowiekiem i umożliwia nam rozwój.

Kiedy partner nas krytykuje i nie napotyka oporu z naszej strony przypomina to sytuację, jakby chciał wyważyć otwarte drzwi- siła jego argumentacji nie zaszkodzi nam, co najwyżej jemu samemu. Z naszej strony, spokojne wykorzystanie techniki pozwoli "odfiltrować" realne powody krytyki od manipulacji.

Praktyka[edytuj]

  • Spokojnie przyjąć i zgodzić się z każdą prawdą zawartą w krytyce.
Szef: Znowu nie oddał pan projektu na czas!! Ile razy mam jeszcze zwracać uwagę, abyś zaczął pan wywiązywać się z zadań??
Odpowiedź: To prawda, nie oddałem tego w terminie. - ... nic więcej
  • Zgodzić się z każdą prawdopodobną sytuacją, jaką opisuje krytykujący.
Szef: Jeżeli tak dalej pójdzie, musi się pan liczyć z konsekwencjami- włącznie ze zwolnieniem
Odpowiedź: Zdaję sobie sprawę z konsekwencji.
  • Przyjąć logikę manipulatywnych wypowiedzi, ale uzupełnić ją własnym poglądem na sprawę.
Szef: Dobrze pan wie, ile możemy stracić, jeśli nie spełnimy warunków przetargu. Chyba pan nie chce, aby wszyscy zapłacili za pańską niezaradność i niezorganizowanie?
Odpowiedź: Wiem, że mój projekt jest częścią zamówienia i dopóki nie jest gotów nie możemy spełnić warunków. Chciałbym jednak uniknąć błędów, które zdarzają się przy zbyt powierzchownym zbadaniu zagadnienia.
  • Słuchać uważnie, co mówi partner, aby użyć w odpowiedzi jego własnych słów.
Szef: Proszę Nie myśleć, że tym razem będę pobłażliwy. Daję panu dwa dni. To jest pańska ostatnia szansa. I tak nie wierzę, że dotrzyma pan terminu, ale może stanie się cud.
Odpowiedź: Rozumiem, daje mi pan dwa dni na skończenie projektu.
  • Uważać, aby nie interpretować wypowiedzi. Naszą reakcję musimy oprzeć nie na tym, co myślimy o wypowiedzi partnera, ale na jego rzeczywistych słowach.
W powyższej sytuacji nie masz jeszcze zwolnienia na biurku, dostałeś tylko słuszną naganę za niedotrzymanie terminu. Ton wypowiedzi szefa nie musi w rzeczywistości oznaczać, że twoje dni są policzone, bo dostałeś szansę na dokończenie zadania.