Pszczelarstwo/Rośliny/Wrotycz
| Wrotycz | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||
| Systematyka wg Reveala | |||||||
| |||||||
| Nazwa systematyczna | |||||||
| Tanacetum |
Wrotycz (Tanacetum)[edytuj]
| Kwitnienie | Kolor pyłku |
Nektar | Pyłek | Spadź | Wartość | |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Wrotycz pospolity (Tanacetum vulgare) |
pocz. VII - koniec VIII | pomarańczowy | + | + | + |
- Wydajność miodowa: kg/ha plantacji
- Koncentracja cukru w nektarze: %
- Zawartość nektaru w kwiatach:
- wrotycz pospolity: mg cukrów/ kwiatów, kg cukrów/ha
- Wydajność pyłkowa:
- wrotycz pospolity: mg/10 kwiatów[1]
Wrotycz (Tanacetum)[edytuj]
Jest to pospolita roślina ruderalna. Występuje przy drogach, na łąkach, polanach i ugorach oraz przy budowach i gruzowiskach. Wrotycz pospolity charakteryzuję się silnym, specyficznym zapachem podobnym do kamfory.
Roślinie tej przypisuje się właściwości odstraszania niektórych owadów i insektów, szczególnie much. Jest szeroko wykorzystywany w zielarstwie. Wywary z wrotycza działają przeciwrobaczo ("czerwiogubnie"), przeciwgrzybiczo, przeciwwirusowo, przeciwbakteryjnie i pierwotniakobójczo. Wrotycz w większych ilościach jest trujący!
 |
W przygotowaniu: potrzebne źródła |
Roślinę można rozmnażać przez podział.
Wrotycz pospolity w pasiece[edytuj]
Wrotycz nie należy do roślin wybitnie pszczelarskich, ponieważ wytwarza niewiele nektaru i pyłku. Nie jest też zbyt chętnie odwiedzany przez pszczoły. Liście i kwiaty zawierają 1-2% olejków eterycznych, w tym 60-70% tujonu. Ziele wrotycza jest stosowane jako dodatek do paliwa do podkurzacza.
|
W przygotowaniu: potrzebne źródła (konkretnie z powodu jakiego działania jakiej substancji?) |
Wrotycz pospolity jest podstawowym źródłem pyłku dla oligolektycznej*) lepiarki Colletes similis, należącej do nadrodziny pszczół (Apoidea).
Odmiany[edytuj]
- wrotycz pospolity (T. vulgare)
- wrotycz pospolity (T. alpinum)
- złocień różowy (T. coccineum) = (Chrysanthemum coccineum)
- złocień, Maruna (T. parthenium) = (Chrysanthemum parthenium)
*)Owady oligolektyczne charakteryzują się tym, że samice żyjące na tym samym obszarze zbierają pyłek tylko z z roślin jednego gatunku lub rodzaju, mimo że mają do dyspozycji pyłek z innych kwiatów.