Libertarianizm/Socjalizm: Różnice pomiędzy wersjami
zysk |
|||
| Linia 10: | Linia 10: | ||
Anarchokomuniści zrobili podział własności na dwa rodzaje. Pierwszym jest mienie osobiste, które możesz zatrzymać dopóki nie stanie się twoją własnością w celu takim jak np. "wyzyskiwanie" (o tym za chwilę) pracowników. Innymi słowy twierdzą że własność jest skalowalna. Wg. nich własność to pejoratywne określenie na środki produkcji posiadane przez kapitalistę (innymi słowy - zainwestował), które potem udostępnia pracownikom na podstawie umowy, która z natury najczęściej jest dobrowolna i za obopólną zgodą. |
Anarchokomuniści zrobili podział własności na dwa rodzaje. Pierwszym jest mienie osobiste, które możesz zatrzymać dopóki nie stanie się twoją własnością w celu takim jak np. "wyzyskiwanie" (o tym za chwilę) pracowników. Innymi słowy twierdzą że własność jest skalowalna. Wg. nich własność to pejoratywne określenie na środki produkcji posiadane przez kapitalistę (innymi słowy - zainwestował), które potem udostępnia pracownikom na podstawie umowy, która z natury najczęściej jest dobrowolna i za obopólną zgodą. |
||
== |
== (Wy)zysk == |
||
Według Marksa społeczeństwa kapitalistyczne można było sprowadzić do dwóch zasadniczych klas: osób posiadających kapitał (kapitalistów, burżuazję) i jego nie posiadających, czyli proletariatu. Krytykę kapitalizmu oparł on na rozwinięciu pojęcia wartości dodatkowej. Wartość dodatkowa (niem. Mehrwert) jest to różnica pomiędzy rzeczywistą wartością pracy włożonej przez robotnika w wytworzenie produktu, a jego rzeczywistym wynagrodzeniem jakie za tę samą pracę otrzymuje. Wartość dodatkowa jest źródłem zysku kapitalisty, umożliwiającym dalszą akumulację kapitału. Jest jednak również przyczyną nędzy robotnika, gdyż wynagrodzenie jakie on otrzymuje wystarczy zaledwie na przeżycie i ponowne podjęcie pracy.(co jest zwyczajnie nieprawdą - praktykując kapitalizm nie istnieje żadna osoba która by na tym traciła <ref>[HTTPS://WWW.YOUTUBE.COM/WATCH?V=BX8HLTDPPG4 Wyzysk na wolnym rynku - czy kapitalista krzywdzi biednych? - Prosta Ekonomia]</ref>nie istnieje też żaden wyzysk bo nie ma elementu przymusu<ref> |
Według Marksa społeczeństwa kapitalistyczne można było sprowadzić do dwóch zasadniczych klas: osób posiadających kapitał (kapitalistów, burżuazję) i jego nie posiadających, czyli proletariatu. Krytykę kapitalizmu oparł on na rozwinięciu pojęcia wartości dodatkowej. Wartość dodatkowa (niem. Mehrwert) jest to różnica pomiędzy rzeczywistą wartością pracy włożonej przez robotnika w wytworzenie produktu, a jego rzeczywistym wynagrodzeniem jakie za tę samą pracę otrzymuje. Wartość dodatkowa jest źródłem zysku kapitalisty, umożliwiającym dalszą akumulację kapitału. Jest jednak również przyczyną nędzy robotnika, gdyż wynagrodzenie jakie on otrzymuje wystarczy zaledwie na przeżycie i ponowne podjęcie pracy.(co jest zwyczajnie nieprawdą - praktykując kapitalizm nie istnieje żadna osoba która by na tym traciła <ref>[HTTPS://WWW.YOUTUBE.COM/WATCH?V=BX8HLTDPPG4 Wyzysk na wolnym rynku - czy kapitalista krzywdzi biednych? - Prosta Ekonomia]</ref>nie istnieje też żaden wyzysk bo nie ma elementu przymusu<ref> |
||
[ |
[http://prostaekonomia.pl/roznice-placach-miedzy-krajami-czego-zalezy-wysokosc-placy/ Różnice w płacach między krajami - od czego zależy wysokość płacy? - Prosta Ekonomia] |
||
</ref> |
</ref> |
||
wysokość wynagrodzeń to efekt mechanizmu rynkowego. Pracodawca chce kupić pracownika spełniającego jego wymagania jak najtaniej, a pracownik chce się sprzedać jak najdrożej i dochodzą do porozumienia gdzieś pośrodku. W sytuacji gdy jest mniejszy popyt na pracowników, a większa ich podaż obserwujemy stagnację wynagrodzeń bądź też ich spadek, a gdy popyt na pracowników rośnie pojawia się większa presja na wzrost wynagrodzeń. W systemie wolnorynkowym popyt na pracowników powinien być większy niż w systemie o rynku regulowanym choćby z tego powodu, że będzie można prowadzić rodzaje działalności, które dziś są zabronione albo regulowane, a działalności dotychczasowe staną się bardziej konkurencyjne poprzez zmniejszenie obciążeń i regulacji. |
wysokość wynagrodzeń to efekt mechanizmu rynkowego. Pracodawca chce kupić pracownika spełniającego jego wymagania jak najtaniej, a pracownik chce się sprzedać jak najdrożej i dochodzą do porozumienia gdzieś pośrodku. W sytuacji gdy jest mniejszy popyt na pracowników, a większa ich podaż obserwujemy stagnację wynagrodzeń bądź też ich spadek, a gdy popyt na pracowników rośnie pojawia się większa presja na wzrost wynagrodzeń. W systemie wolnorynkowym popyt na pracowników powinien być większy niż w systemie o rynku regulowanym choćby z tego powodu, że będzie można prowadzić rodzaje działalności, które dziś są zabronione albo regulowane, a działalności dotychczasowe staną się bardziej konkurencyjne poprzez zmniejszenie obciążeń i regulacji. |
||
Często zarzuca się kapitalistom, że ich celem jest zysk. Jednak wiedząc skąd się bierze zysk<ref>[http://prostaekonomia.pl/wladza-na-rynku/ władza na rynku - Prosta ekonomia</ref>, możemy powiedzieć, że zarzucają oni przedsiębiorcom, że ich celem jest wyłącznie jak najlepsze zaspokajanie potrzeb klientów. |
|||
==Zobacz też== |
==Zobacz też== |
||
Wersja z 19:00, 18 gru 2016
anarchokomuniści w swoim FAQ słusznie stwierdzają fakt, że anarchokapitalizm nie należy do ruchu anarchistycznego. Nie powielając niesłusznego stereotypu, ten artykuł wyjaśni różnice w mentalności anarchokomunistów.
Główną przyczyną niezgody panuje wobec dwóch kwestii:
- Własności
- hierarchii społecznej
Anarchokomuniści mają swój aksjomat o nazwie równość, która nie ma odbicia w żadnej nauce dotyczącej przyrody ogółem (wystarczy tu wspomnieć o teorii Darwina i hierarchii potrzeb maslova. Trudno doszukać się w jakimkolwiek innym źródle naukowym by nastała równość, istnieje wyłącznie w teoriach ekonomicznych marksizmu). Innymi słowy, jest to błąd fałszywego założenia.
Własność
Anarchokomuniści zrobili podział własności na dwa rodzaje. Pierwszym jest mienie osobiste, które możesz zatrzymać dopóki nie stanie się twoją własnością w celu takim jak np. "wyzyskiwanie" (o tym za chwilę) pracowników. Innymi słowy twierdzą że własność jest skalowalna. Wg. nich własność to pejoratywne określenie na środki produkcji posiadane przez kapitalistę (innymi słowy - zainwestował), które potem udostępnia pracownikom na podstawie umowy, która z natury najczęściej jest dobrowolna i za obopólną zgodą.
(Wy)zysk
Według Marksa społeczeństwa kapitalistyczne można było sprowadzić do dwóch zasadniczych klas: osób posiadających kapitał (kapitalistów, burżuazję) i jego nie posiadających, czyli proletariatu. Krytykę kapitalizmu oparł on na rozwinięciu pojęcia wartości dodatkowej. Wartość dodatkowa (niem. Mehrwert) jest to różnica pomiędzy rzeczywistą wartością pracy włożonej przez robotnika w wytworzenie produktu, a jego rzeczywistym wynagrodzeniem jakie za tę samą pracę otrzymuje. Wartość dodatkowa jest źródłem zysku kapitalisty, umożliwiającym dalszą akumulację kapitału. Jest jednak również przyczyną nędzy robotnika, gdyż wynagrodzenie jakie on otrzymuje wystarczy zaledwie na przeżycie i ponowne podjęcie pracy.(co jest zwyczajnie nieprawdą - praktykując kapitalizm nie istnieje żadna osoba która by na tym traciła [1]nie istnieje też żaden wyzysk bo nie ma elementu przymusu[2]
wysokość wynagrodzeń to efekt mechanizmu rynkowego. Pracodawca chce kupić pracownika spełniającego jego wymagania jak najtaniej, a pracownik chce się sprzedać jak najdrożej i dochodzą do porozumienia gdzieś pośrodku. W sytuacji gdy jest mniejszy popyt na pracowników, a większa ich podaż obserwujemy stagnację wynagrodzeń bądź też ich spadek, a gdy popyt na pracowników rośnie pojawia się większa presja na wzrost wynagrodzeń. W systemie wolnorynkowym popyt na pracowników powinien być większy niż w systemie o rynku regulowanym choćby z tego powodu, że będzie można prowadzić rodzaje działalności, które dziś są zabronione albo regulowane, a działalności dotychczasowe staną się bardziej konkurencyjne poprzez zmniejszenie obciążeń i regulacji.
Często zarzuca się kapitalistom, że ich celem jest zysk. Jednak wiedząc skąd się bierze zysk[3], możemy powiedzieć, że zarzucają oni przedsiębiorcom, że ich celem jest wyłącznie jak najlepsze zaspokajanie potrzeb klientów.