Atlas histopatologii guzów skóry/Wstęp

Ten atlas jest w stadium początkowym. Będzie zawierał ilustracje, umieszczane przez autorów sukcesywnie w Wikimedia Commons: tutaj.

WSTĘP

W zamyśle inicjatorów "Atlasu histopatologii guzów skóry" (LWozniak&KWZielinski) jest stworzenie zbioru reprezentatywnych obrazów histopatologicznych guzów skóry, mogących służyć jako pomoc przy codziennej diagnostyce takich nowotworów, jak również jako podręcznik dla medyków, patologów i dermatologów interesujących się tą problematyką. Tworzona przez inicjatorów Atlasu część będzie obejmować kilkaset mikroskopowych obrazów histopatologicznych (z preparatów barwionych hematoksyliną i eozyną, a niekiedy innymi metodami) głównie pochodzących ze zbioru przypadków będącego owocem kilkudziesięciu lat działalności diagnostycznej i konsultacyjnej jednego z nas (L. Woźniak). Stąd też w Atlasie zamieszczone są przypadki zarówno często spotykanych jednostek chorobowych (nozologicznych) i ich odmian, jak również nowotwory bardzo rzadko występujące. Obrazy histopatologiczne są typowe dla danego rodzaju guza i są one opatrzone krótkimi opisami wskazującymi na najbardziej charakterystyczne cechy diagnostyczne. Podane w nawiasach liczby oznaczają powiększenie użytego do wykonania mikrofotografii obiektywu. Rzeczywisty wymiar krótszego boku wyświetlanego lub drukowanego obrazu przy powiększeniu 2× odpowiada 4 mm, przy 4× - 2 mm, przy 10× - 0.8 mm, przy 20× - 0.4 mm, a przy 40× - 0.2 mm.
Przy tworzeniu tego rodzaju wydawnictwa niezwykle ważną rzeczą jest przyjecie określonej klasyfikacji (systematyki) schorzeń oraz jednolitych zasad nomenklaturowych. Przyjęty w Atlasie podział nowotworów skóry jest niesprzeczny z systematyką nowotworów skóry w referencyjnym wydawnictwie Światowej Organizacji Zdrowia: "Pathology and Genetics of Skin Tumours" (IARC WHO Classification of Tumours Series), World Health Organization, 2006, ISBN 9789283224143, napisanego pod redakcją Philipa E LeBoita, Guntera Burga, Davida Weedona i Alain Sarasina. Systematyka guzów zaproponowana w tym Atlasie jest jednak bardziej szczegółowa i bardziej rozbudowana. Każdy nowotwór został nazwany w trzech językach: łacińskim, angielskim i polskim. Będąc zwolennikami używania greko-łacińskiej terminologii diagnostycznej jako tradycyjnej nomenklatury nozologicznej (z której wywodzi się olbrzymia większość nazw angielskich), terminy łacińskie przedstawiamy jako pierwsze.

Leszek Woźniak i Krzysztof W. Zieliński Uniwersytet Medyczny w Łodzi