Dyskusja wikipedysty:Tomekg.966/Kosmos/Merkury

Merkury jest najbliższą Słońcu planetą a jednocześnie najmniejszą planetą w Układzie Słonecznym: ma 4879,4 km średnicy na równiku, jego powierzchnia wynosi zaś 75×10000000 km².

Sposoby badań Merkurego

Mimo, że Merkury leży dość blisko Ziemi jego obserwacja z powierzchni naszej planety jest bardzo trudna z powodu sąsiedztwa Słońca. Nie oddala się od niego na odległość kątową większą niż 28 stopni, przez co obserwować można go jedynie na granicy dnia i nocy. Również z kosmosu obserwacja jest trudna, teleskopy bowiem, nawet teleskop Hubble'a zostałyby zniszczone, energia słoneczna bowiem stopiłaby ich czułe elementy. Nie lada sztuką jest też wysłanie sondy badawczej na ten położony w sąsiedztwie Słońca glob, gwiazda bowiem byłaby źródłem wielu problemów.

pojazd pod wpływem energii emitowanej przez Słońce rozgrzałby się do bardzo wysokich temperatur.
radioaktywne cząstki wiatru słonecznego bombardowały by statek.
grawitacja słoneczna mogłaby pochwycić sondę i skierować ją ku Słońcu, w efekcie czego maszyna zmieniłaby trajektorię lotu prosto na gwiazdę i uległaby całkowitemu zniszczeniu z powodu panujących w jej otoczeniu gigantycznych temperatur. Aby statek nie uległ przyciąganiu mógłby np. wcześniej przelecieć koło Wenus, przez co dostałby się pod jej grawitację, zmniejszając tym samym prędkość zbliżania się ku Słońcu i równocześnie zmniejszając możliwość przechwycenia go przez przyciąganie słoneczne. Jednak nawet gdyby to się udało statek musiałby zużyć ogromne ilość paliwa, by przezwyciężyć siłę gwiazdy.

Jednym ze sposobów badania Merkurego są radary, które choć z powodu odległości dzielącej go od Ziemi są ograniczone mogą dostarczyć wielu informacji o tymże globie.

Rok i doba na Merkurym

Właśnie dzięki radarom uzyskano w 1965 r. informacje dotyczące ruch obrotowego i obiegowego Ziemi. Ustalono m.in., że trzy dni merkuriańskie są równe dwóm latom, z których jedno trwa 88 dni ziemskich, jedna doba zaś trwa 176 dni ziemskich.

Atmosfera i temperatura

Merkury posiada cienką atmosferę, którą co jakiś czas rozwiewa wiatr słoneczny, jednakże gazy znów zbierają się i tworzą otoczkę. Z powodu istnienia tego cyklu atmosfera ta nazywana jest egzosferą. Składa się ona głównie z bardzo lekkich pierwiastków: wodoru i helu, pochodzących ze Słońca oraz ze śladowych ilości sodu i krzemu, pochodzących z powierzchni Merkurego. Egzosfera planety zawiera także nikłe ilości wody, która prawdopodobnie pochodzi ze zgromadzonego wokół biegunów lodu, który przybywa na planetę wraz z uderzeniami meteorytów. Temperatura na Merkurym waha się od -183°C do +427°C, zależy to od ilości energii słonecznej docierającej na powierzchnię Merkurego. Oświetlona strona jest zawsze dużo gorętsza od tej, na której akurat panuje noc. Niektóre kratery jednak nie ulegając temu cyklowi, bowiem do ich den nie dociera nigdy światło słoneczne, przez co temperatura nie jest nigdy wyższa aniżeli -161°C.

Historia Merkurego

Merkury narodził się ok. 4,6 mld lat temu z dysku protoplanetarnego, jako planeta 2,5 razy większa niż dzisiaj. Formujący się glob zderzył się jakiś czas po narodzinach z innym, mniejszym ciałem niebieskim, które w wyniku kolizji rozpadło się, Merkury zaś został rozerwany w mniejszym stopniu, rozpadła się bowiem jedynie jego zewnętrzna część: skorupa i większość płaszcza, które uleciały w kosmos i zostały wchłonięte przez Słońce. Ok. 3,9 mld lat temu Merkury uległ Wielkiemu Bombardowaniu: miliony odłamków skalnych i planetozymali pochodzących z zewnętrznych rejonów Układu Słonecznego w wyniku ruchu gazowych olbrzymów zostało wyrzucone w kierunku planet wewnętrznych bombardując Mars, Ziemię, Księżyc, Wenus i Merkurego. Zniszczony w wyniku zderzenia z inną planetą Merkury na powrót utracił powstałą od tamtego czasu skorupę, która stopiła się pod wpływem uderzeń meteorytów. Po mimo wielu katastrof, które wstrząsnęły tą jałową planetą nie ustała jej aktywność geologiczna, w wyniku czego powstało pole magnetyczne, które choć małe jest w stanie uchronić planetę przed chociaż częścią promieniowania pochodzącego ze Słońca.