Rachunkowość/Rzeczowe aktywa trwałe/Pojęcie rzeczowych aktywów trwałych

Dodaj linki
Z Wikibooks, biblioteki wolnych podręczników.

Na samym wstępie rozdziału poświęconego rzeczowym aktywom trwałym powinniśmy zdefiniować pojęcie, którym będziemy się tutaj posługiwać. Pojęcie rzeczowych aktywów trwałych jest zdefiniowane w dwóch aktach prawnych, a mianowicie w Ustawie o rachunkowości oraz Międzynarodowym Standardzie Rachunkowości nr 16. Próbę zdefiniowania tego pojęcia rozpocznijmy od przywołania wspomnianej wyżej Ustawy o rachunkowości, która jest obowiązującym aktem prawnym określającym zasady rachunkowości w Polsce. W art. 3 ust. 1 pkt 16 Ustawy o rachunkowości możemy przeczytać:

Uwaga!
 Środki trwałe – rozumie się przez to, z zastrzeżeniem pkt 17, rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Zalicza się do nich w szczególności:
  1. nieruchomości – w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
  2. maszyny, urządzenia, środki transportu i inne rzeczy,
  3. ulepszenia w obcych środkach trwałych,
  4. inwentarz żywy.

Środki trwałe oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze zalicza się do aktywów trwałych jednej ze stron umowy, zgodnie z warunkami określonymi w art. 3 ust. 4 ustawy o rachunkowości.

Powyższe unormowanie prawne w Ustawie o rachunkowości definiuje środki trwałe jako rzeczowe aktywa trwałe, do których nie zalicza się inwestycji o przewidywanym okresie użyteczności ekonomicznej dłuższym niż jeden rok. Przyjrzyjmy się jednak dokładniej zapisowi w ustawie, mamy tam podane rzeczowe aktywa trwałe, które zaliczają się do środków trwałych w szczególności. Zgodnie z tym pojęcie środka trwałego może być rozszerzone o dodatkowe pozycje, należy jednak pamiętać, że muszą one spełniać warunki grupy majątkowej jaką są rzeczowe aktywa trwałe. Ustawa o rachunkowości definiuje jeszcze jedno pojęcie jakim są środki trwałe w budowie. Przytoczmy w celu wyjaśnienia tego pojęcia art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy:

Uwaga!
 Środki trwałe w budowie – rozumie się przez to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego.

W związku z powyższym według Ustawy o rachunkowości rzeczowe aktywa trwałe obejmują środki trwałe oraz środki trwałe w budowie. Jak już wspomniałem pojęcie rzeczowych aktywów trwałych jest również zdefiniowane w innym akcie prawnym przyjętym w Polsce jakim jest Międzynarodowy Standard Rachunkowości nr 16. W § 6 tego dokumentu można przeczytać:

Uwaga!
 Rzeczowe aktywa trwałe to środki trwałe:
  1. które są utrzymywane przez jednostkę gospodarczą w celu wykorzystania ich w procesie produkcyjnym lub przy dostawach towarów i świadczeniu usług, w celu oddania do używania innym podmiotom na podstawie umowy najmu lub w celach administracyjnych oraz
  2. którym towarzyszy oczekiwanie, iż będą wykorzystywane przez czas dłuższy niż jeden okres.

Według MSR nr 16 rzeczowe aktywa trwałe to środki trwałe, które jednostka gospodarcza aktualnie posiada oraz które będą przez nią wykorzystywane dłużej niż jeden rok. W zapisie tym nie ma nic o środkach trwałych w budowie. My na potrzeby tego podręcznika, aby omówić zagadnienie środków trwałych w całości posłużymy się definicją najszerszą, czyli tą umieszczoną w ustawie o rachunkowości.


Źródło: „https://pl.wikibooks.org/w/index.php?title=Rachunkowość/Rzeczowe_aktywa_trwałe/Pojęcie_rzeczowych_aktywów_trwałych&oldid=394283”