Śpiewnik/O, gwiazdeczko, coś świeciła
| Opis | Muzyka | Tekst |
Opis[edytuj]
Piosenka szerzej znana w świeckiej wersji jako O, gwiazdeczko, coś błyszczała.
Muzyka[edytuj]
Autor: nieznany
Tekst[edytuj]
Autor: nieznany
Opracowanie: Karol Miarka
1. O gwiazdeczko! coś świeciła
Nad stajenką tam,
Powiedzże nam, gwiazdko miła,
Powiedz gwiazdko nam,
Kto ci mleczne wskazał drogi,
Żeś przebyła świat,
I przed Boży tron ubogi
Mędrcom słała ślad.
2. Wszechmogący Stwórca ziemi
Życie we mnie wlał,
I drogami błękitnemi
Do Betleem słał.
Bo jak Anioł wiódł pasterzy
W Betleemski próg,
Tak przezemie wieść się szerzy,
Gdzie zrodzony Bóg.
3. I dziś wzywa Bóg łaskawy,
Łaską darzy nas.
Szczęsny, kto wśród świata wrzawy
W szopkę zwróci twarz!
Lecz niestety! na głos Boży
Nie pospiesza lud;
Bo niewiernych nie zatrwoży
I największy cud.
4. W noc pogodną gwiazdek krocie
Pięć tysięcy lat
Ku pokucie i ku cnocie
Nędzny wabią świat.
A na ziemi lud wybrany
Rozpromienia krąg,
Chociaż żółcią napawany,
Choć omdlewa z mąk.
5. Betleemska gwiazdo złota,
Błyśnij pośród nas,
Gdzie brak wiary i niecnota
Serca mieni w głaz.
Świeć i prowadź do kościoła
Wśród ciernistych dróg,
Tam nas czeka, tam nas woła
Ojciec nasz i Bóg!
6. Często ciemno, smutno w duszy,
Że płaczemy w głos:
Czemu w strasznych mąk katuszy
Bóg zgotował los?!
Wtedy gwiazdo zaświeć jasno,
Ową szopkę wskaż!
Nim źrenice nam zagasną,
Upadniem na twarz.
Źródło: Kantyczki : kolędy i pastorałki w czasie świąt Bożego Narodzenia po domach śpiewane z dodatkiem pieśni przygodnych w ciągu roku używanych. Mikołów ; Warszawa : Karol Miarka, 1904. S. 507–508 (pieśń 110).
