Śpiewnik/Wesoło, bracia, wesoło

Z Wikibooks, biblioteki wolnych podręczników.
Opis Muzyka Tekst

Muzyka[edytuj]

Autor: nieznany


\version "2.20.0"

\header{
   title = "Wesoło, bracia, wesoło"
   poet = "Słowa: Wacław Zaleski"
   composer = "Muzyka: autor nieznany"
   arranger = ""
   tagline = ""
}

melody = \new Staff \with {midiInstrument = "cello"} {
\relative c'{
   \clef treble
   \key g \major
   \time 6/8
   \tempo 4=120
   \autoBeamOff

   ^\f \partial 8 { d8 } |
   g4 g8 g fis g |
   a4( fis8) d r d |

   a'4 a8 a g a |
   b4. g4 d8 |
   c'4 c8 c b a |

   d4( b8) g4 d8 |
   d4 d8 d e fis |
   a4. g4 r8 |
% ---  
   \repeat volta 2 {
      ^\p a8 fis d a' fis d |
      g4( b8) d4 b8 |
      a8 fis d d e fis |
      a4. g4 r8 |
   }
}
\addlyrics { \small {
   We -- so -- ło, bra -- cia, we -- so -- ło!
   Po -- chwy -- ćcie du -- że pu -- cha -- ry,
   Dzban pe -- łny, u -- sią -- dźcie w_ko -- ło
   Mi -- ło -- ści pa -- lcie o -- fia -- ry:

   Mi -- łość, śpie -- wa -- nie i wi -- no
   Są ży -- cia ro -- zko -- szą je -- dy -- ną.
} }
}

\score{
\melody
%\text
\layout{}
}
\score{
\unfoldRepeats
\melody
\midi{}
}

Źródło: Stefan Surzyński, Echo polskie : największy zbiór pieśni polskich obyczajowych i okolicznościowych (...) z melodyami. T. 2. Tarnów : Z. Jeleń, [ok. 1912]. S. 90–91.

Tekst[edytuj]

Autor: Wacław Zaleski

1. Wesoło, bracia, wesoło!
Pochwyćcie duże puchary,
Dzban pełny, usiądźcie w koło
Miłości palcie ofiary:
Miłość, śpiewanie i wino
Są życia rozkoszą jedyną.

2. Miłością cały świat płonie,
Miłość jest szczęściem, choć płocha,
Największy mocarz na tronie
Jest nędzny, kiedy nie kocha:
Pochwyćcie potężne szklanki,
Niech żyją nasze kochanki.

3. Śpiewania słodka potęga,
Zjadliwe zgryzoty płoszy;
Śpiewanie do serca sięga,
Jest źródłem wszelkiej rozkoszy:
Pochwyćcie potężne czary,
Niech żyje Orfeusz stary.

4. Wino niebieskim jest darem,
Nic zdrowia nie krzepi dzielniej;
Bogowie żyją nektarem,
Dlatego są nieśmiertelni:
Pochwyćcie potężne dzbany.
Niech żyje Bachus rumiany.

5. Kto kocha, śpiewa i pije,
Bratnie podajcie mu dłonie;
Kto dla tych rozkoszy nie żyje,
Nie godzien w naszem być gronie.
Miłość, śpiewanie i wino
Są życia rozkoszą jedyną!

Źródło: Stefan Surzyński, Echo polskie : największy zbiór pieśni polskich obyczajowych i okolicznościowych (...) z melodyami. T. 2. Tarnów : Z. Jeleń, [ok. 1912]. S. 90–91.

Zobacz też[edytuj]