Asertywność/Wyrażanie uczuć

Z Wikibooks, biblioteki wolnych podręczników.

Wyrażanie uczuć[edytuj]

Ludzie nieśmiali, zalęknieni i nieasertywni często nie dają sobie rady w codziennych sytuacjach. Uczucie lęku przed rozmową czy jakąkolwiek inną formą kontaktu wynika z niepowodzeń przeżytych w relacjach międzyludzkich. Z drugiej strony obecność i spontaniczność socjalnej komunikacji jest niezbędna w rozwoju jakichkolwiek więzi i poczucia życiowej satysfakcji.

Asertywność nie polega wyłącznie na obronie własnych praw i unikaniu manipulacji - to jest spojrzenie ograniczone i niepoprawne. Asertywność oznacza także właściwą komunikację z innymi ludźmi.

Warunkiem przezwyciężenia nieasertywnej nieśmiałości i zamknięcia jest odwaga, pozwalająca zbliżyć się do drugiego człowieka, "dotknąć go" i "odkryć samego siebie" w sferze naszej prywatności. W komunikacji socjalnej pomaga też asertywne używanie i rozpoznawanie sygnałów niewerbalnych, takich jak:

  • mimika twarzy
  • kontakt wzrokowy
  • mowa ciała
  • dotyk

Jeśli treść i forma przekazywanej informacji są w harmonii z sygnałami niewerbalnymi, czujemy szczerość i prawdziwość w kontakcie z drugim człowiekiem. W przeciwnym wypadku mamy wrażenie, że "coś nie gra" (np. partner podczas rozmowy nie patrzy nam w oczy, niecierpliwie bębni palcami, zagryza wargi).