Chemia nieorganiczna/Kwas siarkowodorowy

Kwas siarkowodorowy (siarkowodór) – kwas beztlenowy o wzorze H₂S. Najprostszy związek siarki. Bezbarwny gaz o przykrej woni (takiej jaka wydobywa się z szamba lub zgniłego jajka).

Podstawowe dane

• Temperatura wrzenia: – 60,34 °C
• Temperatura topnienia: – 85,53 °C

Właściwości fizyczne: - jest cięższy od wody, dobrze w niej rozpuszczalny, ma słabe właściwości żrące, gęsta ciecz, U – barwi się na czerwono, O – czerwono, F – bez zmian

Wpływ na człowieka

Siarkowodór silnie drażni drogi oddechowe i oczy. Działa silnie toksycznie na układ nerwowy. W dużych stężeniach może doprowadzić do zatrzymania oddechu.

Otrzymywanie

Uwaga! Siarkowodór jest trujący. Trzeba unikać dłuższego przebywania w atmosferze zawierającej siarkowodór.

Siarkowodór można otrzymać na kilka sposobów.

• Pierwszy sposób to połączenie kwasu chlorowodorowego (solnego) z siarczkiem jakiegokolwiek metalu (w tym wypadku żelaza II). Żeby w ten sposób otrzymać siarkowodór, potrzeba prostej wytwornicy gazów. W tym celu bierzemy: probówkę, korek (może być gumowy lub z korka), pipetę oraz rurkę zgiętą na kształt litery L. W korku wycinamy dwa otwory, tak żeby do jednego można było wsadzić pipetę oraz rurkę. W celu wytworzenia siarkowodoru wsadzamy na dno probówki kawałek siarczku żelaza (II), pipetą pobieramy trochę kwasu solnego. Wszystko umieszczamy na swoim miejscu i wsadzamy korek w probówkę. Naciskając pipetę, puszczamy krople HCl i obserwujemy wytworzenie się siarkowodoru. Przebieg reakcji poniżej:

2 HCl + FeS = H₂S + FeCl₂

W reakcji otrzymujemy siarkowodór i chlorek żelaza (II)

• Można w analogiczny sposób zrobić to z kwasem siarkowym (VI). Również potrzebujemy siarczku metalu oraz kwasu siarkowego (VI).

FeS + H₂SO₄ = H₂S + FeSO₄

W tej reakcji otrzymujemy siarkowodór i siarczan (VI) żelaza (II).

• Siarkowodór można otrzymać również przez syntezę wodoru i siarki. W tym celu przygotowujemy aparat Kippa zobacz, jak wygląda do otrzymywania wodoru. Łódeczkę porcelanową napełniamy siarką. Łódeczkę wstawiamy w rurę ze szkła trudno topliwego, którą z jednej strony łączymy z aparatem Kippa poprzez płuczkę ze stężonym kwasem siarkowym do osuszania wodoru, z drugiej strony z rurką wylotową. Przepuszczamy wodór przez rurę z siarką i w ciągu kilku minut w celu wyparcia z niej powietrza, a następnie podgrzewamy siarkę do stopienia i wrzenia. Wodór zareaguje z parami siarki – z rury wylotowej wydziela się bezbarwny gaz - siarkowodór.

H₂ + S = H₂S

Zastosowanie

• reduktor
• jako odczynnik grupowy w analizie chemicznej
• w syntezie organicznej.
• reaguje z metalami
• w małej ilości do wód mineralnych
• wykrywanie jonów niektórych metali