Pszczelarstwo/Pszczelarze
Osoby zasłużone dla pszczelarstwa[edytuj]
Wśród osób szczególnie zasłużonych dla pszczelarstwa można wymienić wielu wybitnych pszczelarzy, ale również tych, którzy swoja praca przysłużyli się do rozwoju pszczelarstwa pośrednio.
ur. 70 p.n.e. Wergilusz[edytuj]
ur 384 p.n.e. Arystoteles[edytuj]
ur. 1505 Jacob Nickel[edytuj]
ur. 1707 Linneusz[edytuj]
ur. 1717 Maria Teresa[edytuj]
ur. 1745 Johan Christian Fabricius[edytuj]
ur. 1750 François Huber[edytuj]
ur. 1810 Lorenzo Langstroth[edytuj]
ur. 1811 Jan Dzierżon[edytuj]
ur. 1815 Johannes Mehring[edytuj]
ur. 1817 Charles Dadant[edytuj]
ur. 1819 František Hruška[edytuj]
ur. 1862 Maurice Maeterlinck[edytuj]
ur. 1886 Karl von Frisch[edytuj]
ur. 1898 Karl Kerle (Brat Adam)[edytuj]
Prof. Karl Kerhe
ur. 1918 Martin Lindauer[edytuj]
Prof. Martin Lindauer był asystentem noblisty Karla von Frischa na uniwersytecie w Grazu i później w Monachium.
- W latach 50. XX wieku Lindauer przeprowadził eksperyment dotyczący zachowań pszczół w przypadku wysokiej temperatury, zagrażającej egzystencji rodziny pszczelej. Umieścił w szklarni szklany ul obserwacyjny oraz pojemnik z wodą. Następnie przy pomocy promiennika podczerwieni nagrzewał ul i obserwował ilość wody pobieranej z pojemnika. Wraz ze wzrostem temperatury w ulu nosicielki znosiły do ula coraz więcej wody potrzebnej do chłodzenia wnętrza ula i uchroniły gniazdo przed przegrzaniem. Gdy Lindauer przestał nagrzewać ul, zapotrzebowanie na wodę gwałtownie spadło[1].
ur. 1952 Thomas Dyer Seeley[edytuj]
Prof. Thomas D. Seeley jest badaczem pszczół na uniwersytecie w Nowym Jorku.
- Seeley przeprowadził eksperymenty dotyczące znoszenia wody do ula. Potwierdził tezę, że potrzeba znoszenia wody uwarunkowana jest koncentracją cukru w żołądku pszczół.