Pojedyncze litery jako rzeczowniki pisze się w języku niemieckim generalnie dużą literą:[1]
np. ein großes O, das große X, das A und O sein, ein X für ein U vormachen, ein E kaufen, ...
Pojedyncze litery oznaczające formę ich zapisu małą literą pisze się małą literą, mimo że formalnie są to również rzeczowniki:[1]
np. ein kleines o, das kleine x, Dehnungs-h, Fugen-s, i-Punkt, ...
Jeżeli pojedyncze litery oznaczają swój kształt, który jest praktycznie taki sam w zapisie małą lub dużą literą, to oba warianty ich pisowni są prawidłowe:[1]
np. s-förmig/S-förmig, x-beinig/X-beinig, ...
W muzyce tonacje molowe pisane są małą literą, natomiast durowe dużą:[1]
