PHP/Bazy danych - Co dalej?

Bazy danych - co dalej?

Ostatnie rozdziały nauczyły nas nie tylko podstaw zarządzania i tworzenia baz danych, ale także odwoływania się do nich z poziomu PHP. Nie powinieneś jednak poprzestać tylko i wyłącznie na zawartych w niniejszym podręczniku informacjach. Ilu programistów, tyle możliwych organizacji danych na stronie WWW, a to musi znaleźć swe odzwierciedlenie w projekcie bazy danych. Zagadnieniu temu można poświęcić niejedną książkę, dlatego ćwicz i eksperymentuj, ile się da.

Generalnie, przymierzając się do zaprojektowania bazy danych dla jakiejś witryny, możemy skupić się albo na jak najlepszym dopasowaniu jej do wymagań, albo na elastyczności. Pierwsze podejście zazwyczaj nie wymaga tworzenia skomplikowanej architektury, a znajdujące się tam dane można względnie szybko odczytywać. Niestety, jakakolwiek zmiana lub dodanie nowych opcji pociąga za sobą konieczność modyfikacji bazy danych przez programistę, stąd też jest to wysoce niewydajne przy pisaniu pakietów wielokrotnego użytku. Odwrotna filozofia zakłada tworzenie bardziej uniwersalnych tabel - nie odpowiadają one dokładnie strukturze danych, które mają przechowywać, ale dzięki obecności dodatkowych pól kontrolnych, bardzo łatwo dopasowują się do zmian. Przykładem może być tutaj system CMS skoncentrowany na prezentowaniu w sieci informacji tekstowej w postaci artykułów, recenzji oraz opisów. W gruncie rzeczy te trzy rzeczy wymagają tego samego: pola na treść, tytułu, jakichś linków dodatkowych. Dlaczego więc nie utworzyć zbiorczej tabeli z dodatkowym polem typ? Przyjmujemy konwencję, że jeżeli zawiera ono wartość 0, mamy do czynienia z artykułem, gdy 1 - z recenzją itd. Od strony PHP możemy teraz niezwykle łatwo napisać jednolity panel do zarządzania nimi. Jeżeli w przyszłości klient zażyczy sobie dodania kolejnego rodzaju tekstu, sprowadzi się to do przydzielenia mu kolejnego numeru i dodania do formularzy edycyjnych.

Nie wszystkie informacje da się tak prosto przechowywać w bazie danych i trzeba mieć tego świadomość. Do odwzorowania za pomocą SQL-owych tabel hierarchicznego drzewa, do którego zawartości jest szybki dostęp, musimy zastosować pewne sztuczki oraz dodatkowe algorytmy. Innymi słowy, aby uzyskać to, co chcemy, czasem musimy ruszyć głową i wymyślić jakąś ciekawą koncepcję. W jej realizacji przydatne będą bardziej zaawansowane możliwości języka SQL takie, jak klauzule JOIN, unie, widoki czy wyzwalacze (triggery). Ich dokładny opis znajduje się w dokumentacji MySQL-a pod adresem http://dev.mysql.com/doc. W sieci znajdziemy także wiele artykułów wyjaśniających ich praktyczne zastosowanie.

Równie istotnym czynnikiem jest wydajność. Niektóre algorytmy korzystania z bazy danych oraz możliwości języka SQL są bardzo czasożerne i ich stosowanie na większych bazach mija się z celem. Nie wolno Ci myśleć kategoriami, że skoro działa, to jest dobrze. W środowisku testowym bazy liczą zazwyczaj po kilka-kilkanaście rekordów i nijak nie można z taką zawartością sprawdzić, czy w rzeczywistości witryna nie padnie klientowi przy tysiącu rekordów z powodu przeciążenia. Poprawianie niezoptymalizowanych, nieprzemyślanych baz jest trudnym procesem i na pewno narazi klienta na dodatkowe koszty. Analogiczne rozumowanie można przeprowadzić dla języka PHP.

Na zakończenie rozdziału o bazach danych, jeszcze raz podkreślamy: poznaliśmy dopiero podstawy pracy z tym narzędziem. Jego szersze omówienie przekracza możliwości tego podręcznika, dlatego nie poprzestawaj na zawartych tu informacjach. Ćwicz, eksperymentuj, nie bój się sięgać po Google i dodatkowe źródła. W następnej części podręcznika poznamy systemy szablonów.