Śpiewnik/Bibliografia

Z Wikibooks, biblioteki wolnych podręczników.

Oznaczenia[edytuj]

  • Domena publiczna – brak ograniczeń w stosowaniu
  • Status nieznany lub wątpliwy (szczegóły w przypisach)
  • Publikacja chroniona prawem autorskim – nie należy kopiować tekstów ani melodii, można czerpać informacje z opisów piosenek

Zobacz też[edytuj]

Bibliografia[edytuj]

  1. [1] Walerian Adamski, Polski śpiewnik narodowy z melodjami, wyd. 4, Poznań: S. A. „Ostoja”, 1933.
  2. Zbigniew Adrjański, Złota księga pieśni polskich : pieśni, gawędy, opowieści, Warszawa: Bellona, 2011.
  3. [2] Zygmunt Andrzejowski, Wojenna pieśń polska, Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1939.
  4. Franciszek Barański, Jak to na wojence ładnie : pieśni żołnierskie i legionowe 1914–1919, Lwów: Księgarnia Polska, [ok. 1925].
  5. [3] Franciszek Barański, Jeszcze Polska nie zginęła : pieśni patryotyczne i narodowe. Część 1, Muzyka, Lwów: nakładem Księgarni Polskiej B. Połonieckiego, [ok. 1918].
  6. Franciszek Barański, W dzień Bożego Narodzenia : kolędy. Cz. 1, Muzyka. Cz. 2, Słowa., Lwów: nakładem Księgarni Polskiej B. Połonieckiego, [1927].
  7. Józef Gallus, Pieśni polskie używane na Górnym Śląsku. Z. 1–10, Bytom: „Katolik”, 1893.
  8. Zygmunt Gloger, Pieśni ludu, Zygmunt Noskowski (muz.), Warszawa: Gebethner i Wolff, 1892.
  9. Leon Kociałkowski, Lutnia polska : zbiór pieśni i piosenek obyczajowych i okolicznościowych (...) z melodyami, Poznań: Księgarnia Katolicka, 1885. T. 1 T. 2 T. 3 T. 4 T. 5
  10. Oskar Kolberg, Lud : jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce, Warszawa: w drukarni J. Jaworskiego, 1865.
  11. Oskar Kolberg, Pieśni ludu polskiego : serya I, Warszawa: w drukarni J. Jaworskiego, 1857.
  12. Maria Konopnicka, Śpiewnik dla dzieci, Zygmunt Noskowski (muz.), Warszawa: M. Arct, 1905.
  13. Józef Lipiński, Piosnki ludu wielkopolskiego. Cz. 1., Poznań: Nowa Księgarnia, 1842.
  14. Michał Marcin Mioduszewski, Śpiewnik kościelny czyli Pieśni nabożne z melodyjami w kościele katolickim używane a dla wygody kościołów parafijalnych (...) zebrane, Kraków: w Drukarni Stanisława Gieszkowskiego, 1838.
  15. Zygmunt Noskowski, Kolęda : "Witaj gwiazd[k]o złota...", Warszawa: Gebethner i Wolff, 1890.
  16. Feliks Nowowiejski, Nowy śpiewnik polski : na chór mieszany (60 pieśni), Poznań: nakł. Księgarni św. Wojciecha, 1924.
  17. Żegota Pauli, Pieśni ludu polskiego w Galicyi, Lwów: K. Jabłoński, 1838.
  18. Jan Prosnak, Siedem wieków pieśni polskiej : śpiewnik dla młodzieży z komentarzem historycznym, wyd. 2, Warszawa: WSiP, 1986.
  19. Juliusz Roger, Pieśni ludu polskiego w Górnym Szląsku z muzyką, Wrocław: A. Hepner, 1880.
  20. Jan Siedlecki, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodyami.
  21. [5] Jan Siedlecki, Śpiewnik kościelny z melodjami na 2 głosy : zawiera pieśni polskie i spiewy łacińskie oraz różne nabożeństwa i modlitwy, Wendelin Świerczek, Bolesław Wallek Walewski (oprac.), wyd. jubileuszowe, Kraków: Księża Misjonarze, 1928.
  22. Stefan Surzyński, Echo polskie : największy zbiór pieśni polskich obyczajowych i okolicznościowych [...] z melodyami, Tarnów [ok. 1912]. T. 1, T. 2, T. 3, T. 4, T. 5
  23. Stefan Surzyński, "Harfiarz" : zbiór pieśni patryotycznych i narodowych : na 4 męskie głosy, Tarnów: Józef Pisz, 1891. T. 1 T. 2 T. 3 T. 4
  24. Bogusław Szul, Piosenki leguna tułacza, Warszawa 1918.
  25. Śpiewnik dla przemysłowców, Nadwiślanin (oprac.), Gniezno: J. B. Langle, 1895.
  26. [6] Śpiewnik strzelecki Szkoły Junaka, Warszawa: Główna Księgarnia Wojskowa, 1933.
  27. Maria Wacholc, Śpiewnik polski, Kraków: Impuls, 2012.
  28. Kazimierz Władysław Wójcicki, Pieśni ludu Biało-Chrobatów, Mazurów i Rusi z nad Bugu z dołączeniem odpowiednich pieśni ruskich, serbskich, czeskich i słowiańskich, Warszawa: s. n., 1838. T. 1 T. 2
  29. Wacław Zaleski, Pieśni polskie i ruskie ludu galicyjskiego, Karol Lipiński (muz.), Lwów: F. Piller, 1833.

Linki zewnętrzne[edytuj]

Przypisy[edytuj]

  1. W pierwszym wydaniu z 1918 roku nie podano autora ani redaktora. Do 3. wydania z ok. 1930 r. ks. Walerian Adamski (1885–1965) występuje jako wydawca (dzieło można by uznać za anonimowe); od 4. wydania z 1933 roku na stronie tytułowej określony jest jako redaktor („zebrał ks. W. Adamski”). Ponieważ wydanie 4. nie różni się znacząco od 3., należy przyjąć, że dokonał on wyboru i opracowania także wcześniejszych wydań. CBN Polona wszystkie wydania opisuje „publikacja chroniona prawem autorskim”; Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa udostępnia wersję elektroniczną bez ograniczeń, jako właściciela praw autorskich podając „PAN Biblioteka Kórnicka”.
  2. Zygmunt Andrzejowski żył w latach 1894–1969 [1], jednak Śląska Biblioteka Cyfrowa udostępnia wszystkie tomy Wojennej pieśni polskiej, w opisie praw autorskich podając „domena publiczna”. Pewnym uzasadnieniem tego może być fakt, że żadna z pieśni w zbiorze nie jest autorstwa Andrzejowskiego, zebrał on jedynie pieśni wcześniej znane, w tym wiele z domeny publicznej.
  3. We Lwowie działało przynajmniej dwóch Franciszków Barańskich: Franciszek Ksawery Marian Barański, ur. ok. 1855 (podczas ślubu z Olgą Gaertler de Blumenfeld w 1883 miał 28 lat [2]) oraz jego syn Franciszek Karol Feliks Barański, ur. w 1892 [3]. O ile można mieć pewność, że autorem śpiewnika Jeszcze Polska nie zginęła nie jest młodszy z nich (pierwsze wydanie pochodzi z roku 1893), to takiej pewności nie ma co do śpiewników wydanych po I wojnie światowej (są wręcz wydania W dzień Bożego Narodzenia, gdzie jako autorzy podani są Franciszek Barański i Stefan Barański (1884–1969)[4] – może chodzić o ojca i syna, albo o dwóch braci Barańskich).
  4. Ksiądz Jan Kazimierz Siedlecki żył w latach 1829–1902. Po jego śmierci Śpiewniczek był modyfikowany przez redaktorów niewymienianych na stronie tytułowej aż do wydania jubileuszowego w 1928 r.
  5. Ksiądz Wendelin Świerczek żył w latach 1888–1974 [5].
  6. Publikację udostępniają Podlaska Biblioteka Cyfrowa [6] praz CBN Polona [7], zgodnie określając ją jako należącą do domeny publicznej. Za autora (zbiorowego) uznany jest Związek Strzelecki (organizacja działająca w latach 1919-1939), za współtwórców – członkowie komitetu redakcyjnego. Na stronie redakcyjnej podano: „melodie zebrał i opracował J. Cepelli” – nie udało mi się dotrzeć do informacji o jego dacie śmierci.