Śpiewnik/Gaudeamus igitur/Tekst
| Opis | Muzyka | Tekst |
Tekst łaciński
[edytuj]Autor: nieznany (XIII-XIV wiek?)
1. Gaudeamus igitur,
Juvenes dum sumus. (2x)
Post jucundam juventutem
Post molestam senectutem
nos habebit humus. (2x)
2. Ubi sunt, qui ante nos
In mundo fuere? (2x)
Vadite ad superos,
Transite ad inferos,
Ubi jam fuere. (2x)
3. Vita nostra brevis est,
Brevi finietur. (2x)
Venit mors velociter,
Rapit nos atrociter,
Nemini parcetur. (2x)
4. Vivat academia,
Vivant professores, (2x)
Vivat membrum quodlibet,
Vivant membra quaelibet,
Semper sint in flore. (2x)
5. Vivant omnes virgines,
Faciles, formosae. (2x)
Vivant et mulieres,
Tenerae, amabiles,
Bonae, laboriosae. (2x)
6. Pereat tristitia,
Pereat osores, (2x)
Pereat diabolus,
Quivis antiburschius,
Atque irrisores! (2x)
Źródło: Stefan Surzyński, Echo polskie : największy zbiór polskich pieśni obyczajowych i okolicznościowych (...) z melodyami, T. 2, Tarnów ok. 1912, s. 25–26.
Wariant ze wstępem
[edytuj]Autor: nieznany
1. Gdy wieczorem marzę sam,
Wówczas w wyobraźni
Stają widma z młodych lat
Szczęścia i przyjaźni.
Gwar wesołych, młodych dusz
W sercu mem się cieśni,
Zda się, słyszę cudny głos
Ulubionej pieśni:
Gaudeamus igitur,
Juvenes dum sumus,
(Gaudeamus igitur,
Juvenes dum sumus).
Post jucundam juventutem,
Post molestam senectutem
Nos habebit humus,
(Nos habebit humus)!
2. Dzielnie kroczy hoża młódź,
Pełna ognia, siły,
Iskry sypią im się z ócz,
Ogniem płoną żyły;
Kędy tylko zjawią się,
Budzą wnet zachwyty,
Każda z dziewcząt chętnie śle
Tęsknych ócz błękity...
Vivant omnes virgines,
Faciles, formosae,
(Vivant omnes virgines,
Faciles, formosae),
Vivant et mulieres,
Tenerae, amabiles,
Bonae, laboriosae,
(Bonae, laboriosae)!
Źródło: Stefan Surzyński, Echo polskie : największy zbiór polskich pieśni obyczajowych i okolicznościowych (...) z melodyami, T. 2, Tarnów ok. 1912, s. 25–26.
Wariant polityczny
[edytuj]z opisem „w więzieniu w roku 1826”
Autor nieznany.
Weselmy się wraz koledzy,
Dopókiśmy w kozie.
Tu nam czas płynie bezpiecznie,
A na świecie bojaźń wiecznie,
Jak na złym przewozie.
Niech żyją zdrajcy, moskale,
I ich pan łaskawy;
Pijmy zdrowie Konstantyna,
Niech żyje carów rodzina,
Niech używa sławy!
Wiwat, kto po trupie idzie
Na tron poprzednika;
Wiwat, kto się wtenczas śmieje,
Gdy cały naród łzy leje;
Chwalmy szubiennika!
Zapomnij, czem byłeś Lachu
I dzisiaj zawołaj:
Wiwat komu błyszczą skronie
W krwawej Nerona koronie,
Wiwat nasz Mikołaj!
Nie szukaj narodzie cnoty,
By zapobiec złemu;
Moskal nie chce tej zarazy,
Wiwat prześwietne ukazy,
Wiwat byt' po siemu!
Nie szukaj w narodzie cnoty,
Która wolność rodzi;
Niech żyją acne sprawniki,
Wiwat medale, krzyżyki,
Wiwat każdy złodziej!
Nie wspominaj dawnych mężów
I ich sławne czyny;
Wiwat Roth i Złotouchin,
Wyrawkin, Puszkin i Sukin,
Wiwat Moskwicyny!
Za nic Niemcewicz, Karpiński,
Feliński, Mickiewicz,
Wiwat orzeł z dwoma łbami,
Frak z żółtemi wyłogami,
Wiwat Ipsolewicz!
Wiwat, wiwat kuratory,
Wraz z inspektorami,
Wiwat sowy, nietoperze,
Niech oświatę dyabeł bierze,
Bodaj żyć z durniami.
Nie potrzeba nam oświaty,
Wyrzekł pan kurator;
Niech ludzie w ciemności brodzą,
Niech się durnie z durniów rodzą,
Wiwat Imperator!
Wiwat tajna policya
Do śledzenia klubów!
Wiwat Bajkow, Nowosielcow,
I kochanka tych wisielców,
Wiwat księżna Zubów!
Niechaj głupcy czołem biją
Przed Boga świątynią;
Wiwat kto się z cnoty śmieje,
Wiwant bachantki, złodzieje,
Wiwat łotr ze świnią!
Nie wspominaj trzeci maja,
Nie wspominaj psie pole.
Wiwat kto z życia wyzuty,
Wiwat Kamczatka i knuty,
Wiwat psy, sobole!
Na sto katów wolne sejmy,
Na sto katów posły,
Kiep, co dawnej Polski płacze,
Wiwat szpiedzy i brodacze,
Urzędniki osły!
Wiwat cesarz sprawiedliwy,
Miła mu kostnica!
Niech ćwiartują, nich wieszają
Tych, co ojczyznę kochają,
Wiwat szubienica!
Źródło: Franciszek Barański, Jeszcze Polska nie zginęła : pieśni patryotyczne i narodowe. Część 1 i 2, Lwów: nakładem Księgarni Polskiej B. Połonieckiego, [ok. 1918], s. 80. Pisownia częściowo uwspółcześniona.