Śpiewnik/Lutni moja ulubiona

Muzyka[edytuj]

Autor: nieznany
Aranżacja: melodia: Stefan Surzyński (1855–1919); akordy: Ashaio.

$\version "2.20.0" \header { title = "Lutni moja ulubiona" poet = "Słowa: Wespazjan Kochowski" composer = "Muzyka: autor nieznany" arranger = "Aranżacja: Stefan Surzyński" tagline = "" } akordy = \chordmode { \set chordChanges = ##t %\transpose c' bes { c,2. | a,:m | d,:m | c, | % f, | c, | f, | c, | % } bes,2. | g,:m | c,:m | bes, | c,:m | bes, | es, | bes, | } % es bes melodia = %\transpose bes c' { \relative c' { \key bes \major \clef treble \time 3/4 \tempo 4=120 f4.^\f es'8 d c | bes^\p d f,4 f | g8 g bes4^\< a8([ g)]\! | f8^\> bes\! d,4 d | \repeat volta 2 { es4. c8 f es | d f^\< bes4 d\! | es4.^\> f,8\! g a | bes^\> c d4\! bes } } % } tekst = \lyricmode { Lu -- tni mo -- ja u -- lu -- bio -- na, Lu -- tni wdzię -- czna, zło -- to -- stru -- na, Kto twe cno -- ty, kto przy -- mio -- ty, Kto wy -- chwa -- li wdzięk twój zło -- ty? } \score { << \new ChordNames { \akordy } \new Voice = "Air" { \melodia } \new Lyrics \lyricsto "Air" { \tekst } >> \layout{} \midi{} }$

Źródło: Pieśniarz polski : Zbiór melodyi swojskich, aryi, dumek, krakowiaków, marszów, kujawiaków, obertasów itd. itd. T. 1., Mikołów: Karol Miarka, 1903, s. 162–163 .

Tekst[edytuj]

Autor: Wespazjan Kochowski (1633–1700)

1. Lutni moja ulubiona,
Lutni wdzięczna, złoto struna,
Kto twe cnoty, kto przymioty,
Kto wychwali wdzięk twój złoty?

2. Tyś na frasunki i troski,
Dar z nieba zesłany boski,
Tyś w smutkach ludzkich jedyną
Ochłodą i medycyną.

3. Chcesz wiedzieć, jakiej natury
Muzyka? Jerycha mury
Nie taranem ani działy
Lecz od niej poupadały.

4. Przypomnij sobie i ową
Dziwną manię Saulową,
Jak się nie wprzód ukołysał,
Aż wdzięczną arfę usłyszał.

5. Wspomnieć i dawniejsze czasy,
Gdzie tańczyły góry, lasy,
Pardowie i lwi okrutni
Na miły dźwięk trackiej lutni.

6. Lecz się pewnie mało rzekło,
Jej słuchało kiedyś piekło,
Gdy Orfeusz w piekle żony
Szukał liryk, bijąc w struny.

7. Ale i w morzu, patrz, ona
Czyni dziwnym Amfiiona;
Jego w srogiej morskiej toni
Lutnia trzyma, lutnia broni.

8. Acz i nieba kołowroty
Odprawują swe obroty
Harmonii na głos dziwny,
Nucąc Bogu zwykłe hymny.

9. Tak i w boju bez przynęty
Nie bywa mosiężno-dętej
Trąby? Azaż i lusztyki
Ważą co, gdy bez muzyki?

10. Toć muzyka ma zaloty,
Którą snać przez cztery młoty
Kowalskie bijący oraz
Miał wynaleźć Pitagoras.

11. Lubo z takiego początku
Do tego przyszła porządku,
Ze dwadzieścia głosów może
Liczyć jej w porządnym chórze.

12. A słyszyszże lutni i ty,
Że mania gość niezbyty,
Zaś przy tobie, wziąwszy czaszę,
Melancholią wystraszę.

Źródło: Pieśniarz polski : Zbiór melodyi swojskich, aryi, dumek, krakowiaków, marszów, kujawiaków, obertasów itd. itd. T. 1., Mikołów: Karol Miarka, 1903, s. 162–165 .

Zobacz też[edytuj]

Do lutni w serwisie Cyfrowa Biblioteka Piosenki