Śpiewnik/O mój rozmarynie

Z Wikibooks, biblioteki wolnych podręczników.
Opis Muzyka Tekst

Muzyka[edytuj]

Autor nieznany – melodia ludowa

Źródło: melodia: Śpiewnik legionisty polskiego : 1914–1916, Wilhelm Z. Mroczek (red.), Kraków: M. Mroczek, 1916, s. 82–83. Akordy: opracowanie własne (Ashaio).

Tekst[edytuj]

Autor: Wacław Denhoff-Czarnocki (zwrotki 7–10) i inni, nieznani

1. O mój rozmarynie, rozwijaj się, (2x)
Pójdę do dziewczyny,
Pójdę do jedynej,
Zapytam się.

2. A jak mi odpowie: „Nie kocham cię!”
Ułani werbują,
Strzelcy maszerują –
Zaciągnę się.

3. Dadzą mi buciki z ostrogami
I siwy kabacik,
I siwy kabacik
Z wyłogami.

4. Dadzą mi konika cisawego
I ostrą szabelkę,
I ostrą szabelkę
Do boku mego.

5. Dadzą mi uniform popielaty,
Ażebym nie tęsknił,
Ażebym nie tęsknił
Do swej chaty.

6. Dadzą mi manierkę z gorzałczyną,
Ażebym nie tęsknił,
Ażebym nie tęsknił
Za dziewczyną.

7. A kiedy już wyjdę na wiarusa,
Pójdę do dziewczyny,
Pójdę do jedynej,
Po całusa.

8. A gdy mi odpowie: „Nie wydam się!” –
Hej, tam kule świszczą –
I bagnety błyszczą –
Poświęcę się.

9. A gdy mnie przyniosą z raną w boku,
Wtedy pożałujesz,
Wtedy pożałujesz
Z łezką w oku.

10. Powiodą z okopów na bagnety.
Bagnet mnie ukłuje –
Śmierć mnie ucałuje,
Ale nie ty.


Źródło: Władysław Jeziorski, Nowy śpiewnik polski : 1914–1917, Kraków: Centralne Biuro Wydawnictw N.K.N., 1917, s. 110–112.

Zobacz też[edytuj]