Śpiewnik/Prząśniczka/Tekst
Tekst (ok. 1890)
[edytuj]Autor: Jan Czeczot (1796–1847)
1. U prząśniczki siedzą jak anioł dzieweczki,
Przędą sobie przędą jedwabne niteczki.
Kręć się, kręć, wrzeciono,
Wić się tobie, wić!
Ta pamięta lepiej,
Czyja dłuższa nić!
2. Poszedł do Królewca młodzieniec z wiciną,
Łzami się zalewał, żegnając z dziewczyną.
Kręć się, kręć, wrzeciono,
Wić się tobie, wić!
Ta pamięta lepiej,
Czyja dłuższa nić!
3. Gładko idzie przędza, wesoło dziewczynie,
Pamiętała trzy dni o wiernym chłopczynie.
Kręć się, kręć, wrzeciono,
Wić się tobie, wić!
Ta pamięta lepiej,
Czyja dłuższa nić!
4. Inny się młodzieniec podsuwa z ubocza,
I innemu rada dziewczyna ochocza.
Kręć się, kręć, wrzeciono,
Prysła wątła nić!
Wstydem dziewczę płonie.
Wstydź się, dziewczę, wstydź!
Źródło: Stanisław Moniuszko, Trzeci Śpiewnik domowy. No. 7, Prząśniczka, Jan Czeczot, Waraszawa: Gebethner i Wolf, [ok. 1890].
Wersja dla dzieci (1929)
[edytuj]1. U prząśniczki siedzą anioły dzieweczki,
Przędą sobie, przędą cieniuchne niteczki.
Kręć się, kręć, wrzeciono,
Wić się tobie, wić!
Abyś ukręciło
Jak najdłuższą nić.
2. I wesoło gwarzą rumiane dzieweczki,
I śpiewają sobie od serca piosneczki.
Kręć się, kręć, wrzeciono,
Wić się tobie, wić!
Abyś ukręciło
Jak najdłuższą nić.
3. A piosneczki płyną jak fale na wodzie,
A dziewczęta marzą jak kwiaty w ogrodzie.
Kręć się, kręć, wrzeciono,
Wić się tobie, wić!
Abyś ukręciło
Jak najdłuższą nić.
4. I dziewczęta nucą o wielkiej przeszłości,
A z niej wysnuwają nić lepszej przyszłości.
Kręć się, kręć, wrzeciono,
Wić się tobie, wić!
Abyś ukręciło
Jak najdłuższą nić.
Źródło: Lirenka. Cz. 3, Wybór pieśni dla młodzieży szkolnej w układzie na 2 głosy, Lwów: Państwowe Wydawnictwa Książek Szkolnych, 1929, s. 35–36.