Przejdź do zawartości

C++/Start

Z Wikibooks, biblioteki wolnych podręczników.
< C++
(Przekierowano z C++:Start)

Pierwszy program

[edytuj]
#include <iostream>

int main()
{
  std::cout << "Witaj swiecie!";
  return 0;
}

Oto napisaliśmy nasz pierwszy program. Wykonanie go spowoduje pojawienie się na ekranie tekstu:

Witaj swiecie!

Przyjrzyjmy się mu bliżej.

#include <iostream>
zaznaczyliśmy tutaj, że chcemy skorzystać ze standardowej biblioteki. Biblioteka ta pozwoli kompilatorowi wykonać operacje wyprowadzenia i wprowadzenia informacji.
int main()
jest to funkcja główna. Od niej zaczyna się wykonywanie programu. Jej treść zawarta jest pomiedzy klamrami { i }.
std::cout << "Witaj swiecie!";
jest to treść naszego programu. std:: oznacza, że dla polecenia po dwóch dwukropkach używamy przestrzeni nazw biblioteki standardowej. O tym czym są przestrzenie dowiesz się później. cout (ang. console out) powoduje wyświetlenie tekstu znajdującego się za <<. Tekst, który chcemy umieścić musi znajdować się w cudzysłowie "".
return 0;
Zwraca systemowi 0 co go informuje że program poprawnie się zakończył.

Ogólne zasady

[edytuj]
  1. Każdy program musi zawierać funkcję main().
  2. C++ jest językiem wolnego formatu, to znaczy nie ma ścisłych reguł dotyczących rozmieszczenia kodu. Możemy zacząć pisać instrukcję w jednej linii a skończyć ją w następnej lub jeszcze następnej. To dlatego, że końcem instrukcji nie jest koniec linii, tylko średnik ;.
  3. Liczba klamer otwierających { i zamykających } musi być sobie równa.

Zasada wolnego formatu

[edytuj]
 #include <iostream> <br> 
 
 int main()
 {
     std::cout << "Witaj swiecie!";
     return 0;
 }

Powyższy kod zgodnie z 2. zasadą możemy przedstawić jako :

#include <iostream>
   int main()        
   {             
      std::cout
 << 
"Witaj swiecie!"
;
return 0;   
   }

albo:

  #include <iostream>
  int main(){std::cout << "Witaj swiecie!";return 0;}

Tylko po co to robić? Kod jest nieprzejrzysty i trudno się go czyta. Zatem sposób zapisu kodu powinien być dogodny dla nas.

Klamry

[edytuj]

Pisząc duże programy możemy się pogubić stawiając klamry. Dobrze jest ustawiać wcięcia na jednej szerokości, tak jak w przykładzie:

    {                           // 1. klamra otwierająca
        {                       // 2. klamra otwierająca
           instrukcje...
        }                       // 2. klamra zamykająca
    }                           // 1. kalmra zamykająca

Drugi program

[edytuj]
   #include <iostream>     // to już znamy
   int main()                    // to też
   {
        using namespace std;
      int liczba1, liczba2, wynik;    // definicje zmiennych
      cout << "Podaj wartość liczby 1 - ";
      cin >> liczba1;
      cout << "Podaj wartość liczby 2 - ";
      cin >> liczba2; <br>
      /* tu następuje dodanie */
      wynik = liczba1 + liczba2;
      cout << "Suma tych liczb wynosi : " << wynik;
      return 0;
   }
Komentarz
jest to tekst ludzki, dla nas. Kompilator nie bierze go pod uwage.
Zmienne
zmienna jest obiektem przechowującym jakąś wartość. Może nią być litera, cyfra, liczba.
int
jest to typ zmiennej. Oznacza on, że nasze zmienne będą przechowywać liczbę całkowitą. Istnieją inne typy, ale o tym później.
using namespace std;
używamy przestrzeni nazw biblioteki standardowej w każdym poleceniu należącym do niej. Daje to ten sam efekt jaki byśmy uzyskali pisząc np. std::cout lecz pisząc samo polecenie cout.
cin >>
jest to operacja wprowadzenia wartości do zmiennej (ang. console in).

Komentarz

[edytuj]

Jeżeli chcemy napisać komentarz to stawiamy znak //. Wszystko co jest komentarzem nie jest brane pod uwage przez kompilator.Znak komentarza // obowiązuje do końca lini. Jeżeli chcemy postawić komentarz w następnej lini ponownie musimy postawić znak // . Innym sposobem postawienia komentarza jest postawienie znaków /* i */ . Wszystko co jest pomiędzy nimi jest komentarzem.

Deklaracja i definicja

[edytuj]
Deklaracja
zaznaczenie o jaki typ zmiennej nam chodzi.
Definicja
Rezerwacja w pamięci miejsca na obiekt.

W naszym programie następuje:

int liczba1, liczba2, wynik;
mówimy kompilatorowi, że chcemy obiekty typu całkowitego i żeby zerezerwował pamięć dla tych obiektów. W tym przypadku mamy zarówno deklaracje jak i definicję. Zatem:

Definicja jest równocześnie deklaracją, ale nigdy odwrotnie

Przystąpmy do omówienia programu.

Powiedzieliśmy kompilatorowi, że chcemy użyć biblioteki iostream.h. Wiemy, że potrzebna jest ona do operacji cout, jak również do cin. Dalej następuje definicja zmiennych liczba1, liczba2, wynik. Wprowadzamy wartości do zmiennych liczba1 i liczba2. Zapis wynik = liczba1 + liczba2 jest nam znany z matematyki. Wynik jest sumą poprzednich zmiennych. Dalej wypisujemy na ekran tekst oraz wartość zmiennej wynik. Zapis cout << zmienna powoduje wyświetlenie wartości zmiennej.