Przejdź do zawartości

Debian - uniwersalna instalacja/Internet

Dodaj linki
Z Wikibooks, biblioteki wolnych podręczników.

W kolejnych częściach będzie wymagane połączenie z internetem (instalacja GUI itp.) zaczniemy więc od jego konfiguracji, i połączenia. W większości przypadków, jeśli dobrze przemyśleliśmy zakup, Debian nie będzie miał większych problemów z połączeniem gdyż większość sterowników jest w nim zawarta. Jeśli jednak używamy laptopa lub własnościowego oprogramowania do którego nie ma możliwości kompilacji, będziemy musieli doinstalować wszystko z paczek non-free

Interfejsy sieciowe

[edytuj]

Domyślnymi nazwami interfejsów w Debianie są:

  • eth0 – dla pierwszego interfejsu sieciowego (zazwyczaj karta ethernetowa),
  • ppp0 – interfejs dial-up (dostęp wdzwaniany) (dla różnych modemów jak DSL, GPRS, softmodemów, itd.)
  • hso0 - modemy
  • wlan0 – dla adapterów bezprzewodowych.

Lista wykrytych w danym momencie adapterów sieciowych wraz z przypisanymi im interfejsami jest dostępna po wydaniu następującej komendy: 

ifconfig


Jeśli nie masz zainstalowanego ifconfig w systemie, to zainstaluj pakiet net-tools: zawiera on ważne narzędzia do sterowania podsystemem sieciowym jądra Linux. Są to: arp, ifconfig, netstat, rarp, nameif oraz route. Dodatkowo pakiet udostępnia narzędzia związane z konkretnymi rodzajami sprzętu (plipconfig, slattach, mii-tool) oraz zaawansowanymi aspektami konfiguracji IP (iptunnel, ipmaddr). W terminalu wydaj komendę: 
apt-get install net-tools
Jeśli dostaniesz informacje, że polecenie nie zostało znalezione to przed komendę dodaj sudo 
sudo ifconfig

Ethernet

[edytuj]

Połączenie sieciowe ethernet zazwyczaj działa od razu bez dodatkowych konfiguracji. Jeśli tak się nie dzieje, zwykle wystarczy zapytać o połączenie z DHCP: 

auto eth0
allow-hotplug eth0
iface eth0 inet dhcp

dla DHCPv6 (używany w IPv6) 

iface eth0 inet6 dhcp

Wifi

[edytuj]

Pierwsze co powinniśmy zrobić to doinstalować obsługę WPA. WEP jest wspieranie domyślne przez system ale jest niestety dziurawy, natomiast WPA jest włanościowe ale jak na razie jest nie do złamania. Instalujemy: 

sudo apt-get install wpasupplicant

Oczywiście nie masz internetu, dlatego będziesz musiał tą paczkę znaleźć na płycie włożyć do napędu (wystarczy do tego nawet 700 MB obraz jednej płyty CD)[1] lub też tymczasowo przenieść pobraną z internetu na innym komputerze na pendrive, wejść do katalogu i wpisać: 

dpkg -i wpasupplicant.deb

lub jeśli pobrałeś tarballa (paczka w tar.gz): 

/.configure
sudo make && make install

Łączenie się przy użyciu WEP

[edytuj]

1. Sprawdzamy interfejsy sieciowe: 

iwconfig
Jeśli dostaniesz informacje, że polecenie nie zostało znalezione to przed komendę dodaj sudo 
sudo iwconfig

typowy log: 

$ iwconfig
lo        no wireless extensions.

eth0      no wireless extensions.

wlan0     IEEE 802.11g  ESSID:"Wikibooks"
          Mode:Managed  Frequency:2.462 GHz  Access Point: 00:C0:49:F9:27:74
          Bit Rate=48 Mb/s   Tx-Power=20 dBm   Sensitivity=8/0
          Retry limit:7   RTS thr:off   Fragment thr:off
          Power Management:off
          Link Quality=80/100  Signal level=-48 dBm  Noise level=-83 dBm
          Rx invalid nwid:0  Rx invalid crypt:0  Rx invalid frag:0
          Tx excessive retries:0  Invalid misc:0   Missed beacon:2

W tym wypadku jesteśmy połączeni z siecią wikibooks. Jeśli zamiast tego pojawi nam się No wireless extensions oznacza że nie został załadowany sterownik, w tym celu instalujemy tarball o nazwie firmware-realtek Jeśli interfejs został wykryty, możemy sprawdzić punkty dostępowe poleceniem: 

iwlist wlanX scan

gdzie x to przydzielony w systemie numer wykrytej karty sieciowej, w tym przykładzie to wlan0

Jeśli dostaniesz informacje, że polecenie nie zostało znalezione to przed komendę dodaj sudo 
sudo iwlist wlan0 scan

 

$ iwlist wlan0 scan
wlan0      Scan completed :
          Cell 01 - Address: 00:C0:49:F9:27:74
                    ESSID:"Wikibooks"
                    Protocol:IEEE 802.11bg
                    Mode:Master
                    Channel:11
                    Encryption key:off
                    Bit Rates:54 Mb/s
                    Extra: Rates (Mb/s): 1 2 5.5 6 9 11 12 18 22 24 36 48 54
                    Quality=80/100  Signal level=-49 dBm
                    Extra: Last beacon: 384ms ago

      Cell 02 - Address: 00:00:00:00:00:01
                   ESSID:"Wikipedia"
                   Mode:Ad-Hoc
                   Frequency:2.432 GHz (Channel 5)
                   Quality:0/70  Signal level:-76 dBm  Noise level:-93 dBm
                   Encryption key:off
                   Bit Rate:1 Mb/s
                   Bit Rate:2 Mb/s
                   Bit Rate:5.5 Mb/s
                   Bit Rate:11 Mb/s
                   Extra:bcn_int=100
                   Extra:resp_rate=10
                   Extra:atim=0

mamy w pobliżu dwa punkty dostępowe. Możemy się połaczyć jednym z nich wpisując: 

iwconfig wlan0 essid Wikibooks
Jeśli dostaniesz informacje, że polecenie nie zostało znalezione to przed komendę dodaj sudo 
sudo iwconfig wlan0 essid Wikibooks

Jeśli dany interfejs wymaga hasła, zostaniesz o nie poproszony po czym nastąpi próba połączenia.

Łączenie się przy użyciu WPA2

[edytuj]
 WPA - standard szyfrowania stosowany w sieciach bezprzewodowych standardu IEEE 802.11.
WPA2 - to protokół komunikacyjny używany do połączenia się z siecią bezprzewodową. Wykorzystuje on 128-bitowe klucze kryptograficzne i ma poprawione wszystkie znalezione luki w zabezpieczeniach protokołu WEP

W tym celu będziemy musieli edytować plik interfaces, używając edytora nano, wpisujemy 

nano /etc/network/interfaces

Powinien uruchomić się w oknie terminala edytor wraz z zawartością pliku 

 
# This file describes the network interfaces available on your system
# and how to activate them. For more information, see interfaces(5).


# The loopback network interface
auto lo
iface lo inet loopback

W edytorze poruszamy się kursorami, a na dole mamy menu, które wybieramy za pomocą kombinacji klawiszy - przy wciśniętym klawiszu CTRL oraz literą, np ^G oznacza przytrzymanie klawisza CTRL i naciśnięcie klawisza z literą g.

Teraz przechodzimy kursorem na następną linię na dół za 

iface lo inet loopback

i dopisujemy 

 
auto wlan0
iface wlan0 inet dhcp
wpa-ssid Nazwa sieci
wpa-psk Hasło do sieci

Tam gdzie jest Nazwa sieci - wpisujemy nazwę sieci, tam gdzie jest Hasło do sieci wpisujemy hasło. Nasz plik interfaces powinien wyglądać tak 

 
# This file describes the network interfaces available on your system
# and how to activate them. For more information, see interfaces(5).

# The loopback network interface
auto lo
iface lo inet loopback
auto wlan0
iface wlan0 inet dhcp
wpa-ssid Nazwa sieci
wpa-psk Hasło do sieci

Następnie zapisujemy nasz plik przytrzymując klawisz CTRL i wciskając klawisz o, na dole w edytorze pokaże nam się komunikat Nazwa pliku do zapisu: /etc/network/interfaces wciskamy klawisz Enter, a nstępnie po zapisaniu przytrzymujemy klawisz CTRL i wciskamy x. Wyszliśmy z programu. Następnie zabezpieczamy plik interfaces wpisując komendę 

chmod 400 /etc/network/interfaces

Następnie restartujemy sieć 

service network restart

Lub restartujemy ponownie komputer. Teraz komputer łączy się automatycznie z siecią.

Łączenie się za pomocą Network Managera

[edytuj]

Kiedy zainstalujemy już środowisko graficzne np GNOME, może się okazać, że po kliknięciu prawym przyciskiem na ikonkę Network Managera w tacce wyświetli się informacja że nie ma żadnego poprawnie skonfigurowanego połączenia. Nadal będziemy mieli Internet skonfigurowany w pliku interfaces, który zarządza w tej chwili siecią. Jeśli chcemy by robił to Network Manager musimy edytować plik interaces i usunąć poniższe linie i następnie zapisać plik. Patrz powyższy rozdział o obsłudze edytora nano. 

 

auto wlan0
iface wlan0 inet dhcp
wpa-ssid Nazwa sieci
wpa-psk Hasło do sieci

Następną czynnością jest uruchomienie edytora nano w terminalu z prawami roota wpisujemy 

su

Następnie hasło administratora potem edytujemy plik konfiguracyjny NetworkManager.conf 

nano /etc/NetworkManager/NetworkManager.conf

Tam zmieniamy managed-false na true. Plik powinien wyglądać mniej więcej tak 

 [main]
plugins=ifupdown,keyfile

[ifupdown]
managed=true

Zapisujemy plik i wychodzimy z terminala. Ponownie uruchomiamy komputer. Teraz kiedy na górze ekranu klikniemy ikonkę z połączeniami możemy wybrać sieć i z nią się połączyć.

Ndiswrapper

[edytuj]

Ndiswrapper jest dostępny w niemal wszystkich dystrybucjach Linux, jak i w niektórych systemach rodziny BSD. Aby mieć z niego pożytek, musisz posiadać windowsowy sterownik do swojej karty. Zazwyczaj jest on dostępny w katalogu C:\Windows\Inf. Możesz go również wypakować z płyty instalacyjnej dostarczonej ze sprzętem w ostateczności pobrać z sieci na innym komputerze. Składnia jest podobna do tej z aplikacji dpkg, instalujemy komendą: 

ndiswrapper -i nazwapliku.inf

Następnie załączamy modul: 

modprobe ndiswrapper

Ruter

[edytuj]

Logowanie do rutera

[edytuj]

Aby zalogować się do panelu administracyjnego swojego rutera, trzeba znać jego adres IP. W tym celu użyj narzędzia arp-scan.

Zainstaluj arp-scan. W terminalu z prawami roota wpisz komendę 

 apt-get install arp-scan

lub 

aptitude install arp-scan

Aby sprawdzić adres ip twojego skanera wpisz komendę 

 sudo arp-scan --localnet

Oto przykładowy wynik 

 Interface: wlp5s0, datalink type: EN10MB (Ethernet)
 Starting arp-scan 1.9.5 with 256 hosts (https://github.com/royhills/arp-scan)
 192.168.10.99   4c:5g:0c:a2:f4:a0	Routerboard.com
 192.168.9.200	f8:1f:67:a1:b4:ee	TP-LINK TECHNOLOGIES CO.,LTD.

192.168.9.200 - to jest adres IP twojego rutera. Teraz aby dostać się do panelu administracyjnego swojego rutera, uruchom przeglądarkę internetową na przykład Firefox i w pasku adresu internetowego wpisz adres IP rutera 192.168.9.200 . Wciśnij klawisz Enter. Powinno się wyświetlić okno z polami do wpisania loginu i hasła.



Przypisy

[edytuj]
  1. ↑ Debian CD search engine
Źródło: „https://pl.wikibooks.org/w/index.php?title=Debian_-_uniwersalna_instalacja/Internet&oldid=446834”