Dyskusja:Gramatyka języka słowackiego/Pisownia

Treść strony nie jest dostępna w innych językach.
Z Wikibooks, biblioteki wolnych podręczników.

Poniżej poprawna treść i przypisy:



Współczesny słowacki alfabet składa się z 46 liter (każda litera ma odpowiednie miejsce w rzędzie)[1]:

a, á, ä, b, c, č, d, ď, dz, dž, e, é, f, g, h, ch, i, í, j, k, l, ľ, ĺ, m, n, ň, o, ó, ô, p, q, r, ŕ, s, š, t, ť, u, ú, v, w, x, y, ý, z, ž.[2]
Litery q i w są używane tylko w wyrazach pochodzenia obcego, np.: Walter, watt, Quido[1].

Spółgłoski miękkie: ť, Ť; ď, Ď; ľ, Ľ; ň, Ň są oznaczone, tzw. znakiem miękkości. Nie wszędzie jest on jednak stosowany, ponieważ właściwości zmiękczające posiadają następujące samogłoski: i, í, e oraz dwugłoski, tzw. dyftongi: ia, ie, iu[3]. Przykład: nedeľa/ňeďeľa/, diera/ďiera/, hadia/haďia/, šitiu/šiťiu/. Istnieje kilka wyjątków od tej reguły, kiedy tracą one tę zdolność:

zaimki, np.: ten, tento, onen, tej, , tie, tejto, títo, tieto, onej, oní[3]
wyrazy: teda, vtedy, odvtedy, vtedajší, teraz, žiaden, hoden, pijatika, terč, vínečko, jeden, jedenásť[3]
  • konkretne wyrazy, np.: pravda, polievka[4]


Przypisy

  1. 1,0 1,1 Veronika Bakalová, Jarmila Krajčovičová, Anton Bujalka, Slovenský jazyk pre 4. ročník základných škôl, OG-Vydavateľstvo Poľana spol. s.r.o., Bratislava 2003, s. 10-11, ISBN 80-89002-70-6.
  2. Jarmila Krajčovičová, Milada Caltíková, Slovenský jazyk 5. Účebnica, Vydal Orbis Pictus Istropolitana, spol. s.r.o., Bratislava 2006, s. 2-9, ISBN 80-7158-701-X.
  3. 3,0 3,1 3,2 Mária Ivanová-Šalingová, Samo Šaling, Zuzana Maníková, Slovenčina bez chýb, Vydavateľstvo SAMO AAMM, Veľký Šariš 1998, s. 9-18, ISBN 80-967524-3-X. Błąd rozszerzenia cite: Nieprawidłowy znacznik <ref>; nazwę „Ivanová” zdefiniowano więcej niż raz z różną zawartością
  4. Mikuláš Stano, Ferdinand Buffa, Poľsko-slovenský a slovensko-poľský slovník, Slovenské pedagogické nakladateľstvo, Bratislava 1988, s. 569.

--SolLuna ( dyskusja) 18:31, 22 cze 2009 (CEST)[odpowiedz]