Przejdź do zawartości

Fiński/Akcent

Z Wikibooks, biblioteki wolnych podręczników.

Akcent

[edytuj]

Akcent główny w języku fińskim pada zawsze na pierwszej sylabie. W wyrazach cztero- i więcej sylabowych występuje także akcent poboczny, słabszy padający na trzecią, piątą itd. sylabę, no. kertomus, symellisesti. W wyrazach złożonych każdy komponent zachowuje swój akcent główny, np. sanakirja.


Dyftong

[edytuj]

Dwie różne samogłoski występujące obok siebie tworzą zwykle tzw. dyftong. Mamy ich 16, dzielą się zazwyczaj na 4 grupy:

  • ai, ei, oi, ui, yi, äi, öi
  • au, eu, iu, ou
  • äy, öy
  • ie, uo, yö

Dyftongi grupy pierwszej mogą występować w dowolnej sylabie wyrazu, pozostałe jedynie w pierwszej sylabie - jeżeli występują w dalszych sylabach, dyftongami nie są. Dyftongów NIE stanowią również takie połączenia: ia, io, ue, ua, ea, eä, eö. W dyftongach początkowy element wymawiany jest mocniej niż element końcowy.