Informatyka dla gimnazjum/Grafika wektorowa

Na lekcjach matematyki poznaliście rozmaite figury geometryczne. Programy do obróbki grafiki rastrowej często pozwalają na rysowanie figur, ale zawsze traktują je jako zbiory kropek mimo, że my widzimy koło, kwadrat itd.

Inne podejście stosują programy do obróbki grafiki wektorowej. Do opisu figur stosują wzory matematyczne. W plikach z taką grafiką (o rozszerzeniu np. .wmf, .cdr, .svg) zapisywany jest szereg różnych wzorów, opisujących kształt, położenie i wymiary figur.

Grafikę wektorową nazywamy też skalowalną dlatego, że można ją łatwo skalować - czyli zmieniać jej wymiary. W przypadku grafiki rastrowej powiększenie obrazu to po prostu dorysowanie przez program dodatkowych kropek. I tak przy powiększeniu 300% zamiast 1 piksela pokazywany jest kwadrat 3x3 piksele. Zamiast pierwotnego kształtu otrzymujemy "schodki" (istnieją różne techniki, przez które obraz jest lekko zamazany, ale nie widać schodków).

W grafice wektorowej skalowanie polega na zmianie parametrów we wzorach, co powoduje, że linia staje się dłuższa i grubsza, zaś prostokąt większy. Kształt zostaje w pełni zachowany.

Każdy obraz wektorowy przez pokazaniem na ekranie musi ulec rasteryzacji - przekształceniu na obraz złożony z pikseli. Czasami wykorzystuje się proces odwrotny - trasowanie. Polega on na analizie zbioru pikseli i wydobywaniu z nich kształtów. Jest to bardzo trudne. Nasz mózg robi to błyskawicznie, komputer zaś potrzebuje złożonych procedur.

Grafika wektorowa nie może służyć do zapisu zdjęć, co najwyżej zbliżonych kształtów twarzy, przedmiotów itd. Wtedy jest to rysunek.