JavaScript/Składnia języka

Z Wikibooks, biblioteki wolnych podręczników.

Duże i małe litery[edytuj]

W języku JavaScript rozróżniane są duże i małe litery, tak więc czesc(); to nie to samo co Czesc();. Osoby, które wcześniej nie miały do czynienia z programowaniem, muszą na to bacznie zwracać uwagę.

Białe znaki[edytuj]

Wcięcia kodu, dodatkowe puste linie kodu, tabulatory czy spacje nie wpływają na uruchamianie skryptów Javascriptu, ale nie należy ich nadużywać, gdyż znacznie zwiększy się objętość pliku, co wpływa później na czas przesyłania tego pliku przez internet. Białe znaki mają jednak duże znaczenie dla przejrzystości kodu[1]. Dlatego zawsze warto używać białych znaków i wspólnego stylu dla kodu programu. Zawsze można użyć narzędzia, który usunie białe znaki i dokona innych modyfikacji, aby zmniejszyć kod dla użycia na stronach WWW.

Komentarze[edytuj]

Komentarze generalnie stosujemy, do opisania danej części kodu.

Jednolinijkowe komentarze możemy zamieścić po dwóch ukośnikach //.

//nasz ulubiony program "Witaj świecie!" wyświetlający tenże komunikat.
alert("Witaj świecie!");

Wielolinijkowe komentarze możemy zamieścić pomiędzy ukośnikiem i gwiazdką /* a gwiazdką i ukośnikiem */

/* To jest komentarz
wielolinijkowy */

Średniki[edytuj]

W wielu językach programowania, między innymi w C/C++ używanie średnika jest niezbędnym elementem zakończenia linii. W przypadku Javascriptu ta sytuacja nie jest przymusowa. By zakończyć instrukcję bieżącej linii wystarczy przejść do nowej, opcjonalnie można użyć średnik. Czasami jednak brak średników może sprawiać problemy w kodzie, ponieważ język JavaScript posiada specjalny mechanizm zwany wstrzykiwaniem średników (ang. semicolon injection), który może spowodować, że średniki i tak zostaną wstawione. Może to powodować dziwne zachowywanie się programu.

Przykład:

function hello() {
   return
   {
     name: "Jacek"
   };
}

W tym przypadku silnik JavaScript wstawi średnik za słowem return i funkcja zwróci undefined zamiast obiektu. Inny przykład to użycie nawiasów:

x = [1,2,3]
[2,3,4].forEach(function(x) {
   console.log(x)
})

Brak średnika spowoduje błąd:

TypeError: Cannot read property 'forEach' of undefined

Ponieważ wykona się kod:

x = [1,2,3][2,3,4].forEach(function(x) {
   console.log(x)
})

Pierwszy nawias kwadratowy to tablica, a drugi to pobieranie elementu (dostęp do tablicy) i pobrany jest element 4, ponieważ użyty jest operator przecinka (który zwraca ostatni element).

Czyli faktycznie wykona się:

x = [1,2,3][4].forEach(function(x) {
   console.log(x)
})

Tablica nie ma elementu 4, więc zwróci to undefined, na którym nastąpi próba wywołania metody.

Zdania są podzielone czy stosować średniki czy nie, ale faktem jest, że mogą powodować problemy w kodzie. Więc warto je jednak stosować.

W przypadku skryptozakładek średnik oddziela nowe instrukcje kodu bez przechodzenia do nowej linii.

Identyfikatory[edytuj]

Identyfikatory to inaczej nazwy zmiennych, tablic czy funkcji.

Zasada tworzenia identyfikatora[edytuj]

  1. Litery bez znaków diakrytycznych ([a-z][A-Z]), cyfry ([0-9]), znak podkreślenia (_) i znak dolara ($) są dozwolonymi znakami tworzącymi identyfikator.
  2. Pierwszym znakiem tworzonego identyfikatora nie może być cyfra.
  3. Identyfikatorem nie może być słowo z listy słów zarezerwowanych.

Przykłady:

  • u2
  • $_hello

Nawiasy[edytuj]

Nawiasy okrągłe[edytuj]

Nawias okrągły służy, tak jak w matematyce, do określenia kolejności wykonywania działań. Na przykład:

a = (2+5)*12;

Dodatkowo oznaczenie funkcji następuje poprzez nawias okrągły:

alert("Witaj świecie!");

Nawiasy kwadratowe[edytuj]

Nawiasy kwadratowe służą do oznaczenia tablic.

a[1] = 12;

Nawiasy klamrowe[edytuj]

Nawiasy klamrowe oznaczają bloki kodu. Jest to zarówno wykorzystywane przy tworzeniu nowych funkcji, jak również przy oznaczeniach warunkowego wykonywania kodu. Na przykład:

if (a > 12) {
    alert("a ma wartość większą niż 12! Zmniejszam a.");
    a = a-5;
}

Przypisy[edytuj]

  1. Czytelny kod: Video (pol.). Khan Academy.