Przejdź do zawartości

Muzyka/Skala chromatyczna

Z Wikibooks, biblioteki wolnych podręczników.

Skala chromatyczna obejmuje wszystkie klawisze pianina (białe i czarne) w obrębie jednej oktawy.

Jest to siedem dźwięków odpowiadających białym klawiszom:

C, D, E, F, G, A, B

i pięć dźwięków, odpowiadajcych klawiszom czarnym:

cis/des, dis/es, fis/ges, gis/as, ais/bes.

Każde dwa kolejne dźwięki w tej skali są od siebie odległe o pół tonu.

Skala chromatyczna

[edytuj]
Dźwięki skali chromatycznej na klawiszach pianina.

Zwyczajowo, skalę chromatyczną zapisuje się przy użyciu krzyżyków, kiedy jest wznosząca (kolejne dźwięki są coraz wyższe).


\relative c' {
s2 \cadenzaOn c cis d dis e f fis g gis a ais b c \cadenzaOff
}
\addlyrics{ \small {
C cis D dis E F fis G gis A ais B C
} }


Kiedy jest w kolejności opadającej (coraz niższe dźwięki), w zapisie stosuje się bemole.


\relative c'' {
s2 \cadenzaOn c b bes a as g ges f e es d des c \cadenzaOff
}
\addlyrics{ \small {
C B bes A as G ges F E es D des C
} }

Skala chromatyczna zawiera znacznie więcej dysonansów niż skale diatoniczne – brzmi przez to bardziej niepokojąco. Nie ma także tzw. centrum tonalnego, czyli dźwięku, wokół którego inne się grupują i do którego dążą. Przez to zakończenie tej skali nie brzmi satysfakcjonująco – nie ma wrażenia, że coś się kończy; zakończenie jest jak gdyby otwarte.

Skala ta jest stosowana w muzyce dodekafonicznej i atonalnej.

Zobacz też

[edytuj]