Niemiecki/Alfabet
Spis treści
|
|---|
Alfabet[edytuj]
Pierwszym krokiem do nauczenia się języka niemieckiego jest alfabet. Wygląda on następująco:
 |
Alfabet niemiecki: a, ä, b, c, d, e, f, g, h, i, j, k, l, m, n, o, ö, p, q, r, s, ß, t, u ,ü, v, w, x, y, z |
Od razu zwracają uwagę litery niewystępujące w języku polskim, a więc: ä, ö, ß oraz ü.
- ä (a umlaut) jest przegłosem litery a, wymawia się jak polskie "e" (natomiast niemieckie e zwykle pośrednio między polskim "e", "i" oraz "y")
- ö (o umlaut) jest przegłosem litery o, wymawia się z językiem ułożonym jak do "y" i wargami zaokrąglonymi do "o"
- ü (u umlaut) jest przegłosem litery u, wymawia się z językiem ułożonym jak do "y" i wargami zaokrąglonymi do "u"; tak samo wymawia się w języku niemieckim y.
- ß (scharfes es lub es-cet) to podwojone s, wymawia się jak podwójne "s".
| Posłuchaj wymowy niemieckiego alfabetu | oraz "umlautów" |
|---|---|
Pismo gotyckie[edytuj]
Dla wielu osób bardzo uciążliwe jest czytanie tekstów niemieckich pisanych pismem gotyckim. Jednakże zazwyczaj to, co potocznie zwiemy gotykiem jest tzw. "frakturą". Poniżej podajemy przykład uproszczonej fraktury:
Natomiast w tabelce poniżej mamy przykład właściwej fraktury:
Jeszcze inaczej będzie się przedstawiać pismo odręczne. Największe trudności sprawia czytelnikom rozróżnienie liter A i U; B, P i V; G i S; H; I i J; K i R; M i W; N i Y; f i s; k i l. Generalnie jest to pismo mocno nieczytelne, męczące i wiele słów można odczytać jedynie dzięki zrozumieniu kontekstu zdania.