Onomastyka ( gr. ὀνομαστική = sztuka nadawania nazw) to dział językoznawstwa, który zajmuje się badaniem pochodzenia, struktury i rozwoju nazw własnych (onimów).
Nazewnictwo to synonim terminu onomastyka.
Onimia to zbiór onimów albo synonim terminu onomastyka, w zależności od kontekstu.[1]
Onim to w onomastyce pojęcie ogólne, oznaczające wszystkie rodzaje nazw własnych bez względu na ich specyfikę (np. antroponim, toponim, chrematonim itd.).
Nazwa własna oraz imię własne to synonim terminu onim.
Onimy, obok apelatywów (nazw pospolitych) należą do rzeczowników. W odróżnieniu od apelatywów:
nazw własnych z reguły nie tłumaczy się na inne języki (teza kontrowersyjna)
nazwy własne rzadko występują w słownikach (teza kontrowersyjna)
pisownia niektórych nazw własnych odbiega od reguł ortograficznych (teza kontrowersyjna - por. wyjątki ortograficzne wśród apelatywów)
nazwy własne deklinuje się w niektórych językach czasem inaczej niż nazwy pospolite
Ten artykuł należy dopracować:
w niemieckim często bez rodzajnika. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
por. Polen vs. die Schweiz, nazwy miesięcy i dni w niemieckim (Wahrig:[2] → Nazwy miesięcy i tygodni mają cechy zarówno zeczowników własnych jak i rzeczowników pospolitych.)
nazwy własne nie posiadają znaczenia (meaning less) (teza kontrowersyjna)
nazwy własne są jedynie pozbawionymi rzeczywistego znaczenia "etykietami" (teza kontrowersyjna - por. pani Kowal (etymologia?), szynka babuni (celowe znaczenie, przenośnia?)
na podstawie nazwy wlasnej nie mozna wiedziec, co ona oznacza (np. Bello), a na podstawie rzeczownika pospolitego tak (Hund) (teza kontrowersyjna - jak wysoko postawiona jest kategoria - przedmiot/zjawisko itp. - sprawdzić)
nazwy własne odnoszą się do jednego, jedynego, konkretnego obiektu (ożywionego lub nieożywionego) (teza kontrowersyjna - por. szynka babuni, produkowana przez lata w milionach egzemplarzy)
nazwy własne występujące w l. poj. w zasadzie nie tworza l. mn. (Szczecin vs Szczeciny), a w l. mn. nie tworza l. poj. (Alpy)
Ten artykuł należy dopracować:
a apelatywy nie? - sprawdzić. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
nazwy własne (złożone) często są skracane (por. UMK)
Ten artykuł należy dopracować:
a apelatywy nie? - sprawdzić. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
nazwy własne służą przede wszystkim identyfikacji, czasem też indywidualizacji (por. nazwanie własnego samochodu Koliberkiem vs numer rejestracyjny)
nazwy własnej nie zna się, dopóki się jej nie usłyszy, mimo, że apelatyw jest znany (jedyna? teza wydająca się być sensowna: kot (apelatyw) vs Mruczek (onim))
