Organiczna technika studiowania/Przegląd
Wprowadzenie
[edytuj]Wyobraźmy sobie, że zaczęliśmy układać obraz z puzzli. Prawie zawsze zaczniemy od zewnętrznych elementów, które łatwiej jest ułożyć, a dopiero potem będziemy stopniowo wypełniać nasz obraz. Wyobraźmy sobie także, że kierujemy armią – pierwszą rzeczą, jaką powinniśmy zrobić, jest wysłanie zwiadowców w celu ustalenia topografii terenu, pozycji wroga czy obszarów taktycznej przewagi. Dzięki temu łatwiej będzie się nam poruszać na obcym terytorium.
Aby w pełni wykorzystać możliwości naszego mózgu, powinniśmy wstępnie przeglądnąć każdy materiał, który zamierzamy przeczytać, bez względu na to, jaki przyświeca nam cel albo jaki rodzaj materiału chcemy poznać. W każdym przypadku wcześniejszy przegląd przyspieszy lekturę i poprawi zrozumienie, gdyż w twoim umyśle istniał będzie już pewien obraz rzeczy, dlatego nie będzie potrzeby zatrzymywania się na pewnych fragmentach.
Metoda ogólnego przeglądu łączy wiedzę zawartą w następnych rozdziałach, a dotyczącą:
- przemykania,
- przeszukiwania,
- struktury akapitów.
Stosując ją, powinniśmy korzystać ze wskaźnika, z zaawansowanych technik posługiwania się nim, o których będzie jeszcze mowa w tej części książki.
Technika
[edytuj]Przegląd wstępny można podzielić na kilka etapów, o których szczegółowo będziemy mówić w rozdziale poświęconym Technice Organicznego Studiowania. Tutaj zajmiemy się jedynie najogólniejszą jego wersją.
Zastanawiając się nad kupnem książki, dokonujesz właśnie jej przeglądu, gdy np. oglądasz szczegółowo okładkę z przodu, zapoznajesz się z tekstem z tyłu okładki czy czytasz spis treści. Celem takiego przeglądu jest poznanie następujących rzeczy:
- tytułu książki lub artykułu,
- takich informacji, jak tytuł czasopisma, rok, nr strony lub miejsce i rok wydania książki,
- autora,
- ogólnej treści: tematu, przedmiotu badawczego lub myśli autora.
Dzięki temu łączymy działanie prawej i lewej półkuli mózgu wykorzystując silny, synergiczny efekt współpracy.
Wskazówki
[edytuj]Oceń swoją wiedzę
[edytuj]na dany temat, najlepiej zapisując ją w postaci Mapy Myśli (II część książki). Może się okazać, że wiesz znacznie więcej na dany temat, niż ci się wydawało! Oczywiście takie działanie jest uzasadnione wówczas, gdy czytamy tekst, z którego pragniemy się czegoś dowiedzieć – będziemy mogli powiązać własną wiedzę z informacjami z treści, a następnie zadać właściwe pytania, których odpowiedzi oczekujemy po lekturze. Trudno wymagać tej czynności w przypadku, gdy np. czytamy powieść dla własnej przyjemności.
Bądź aktywny
[edytuj]Nie czytaj w sposób jednostronny, niech lektura będzie rodzajem konwersacji prowadzonej z autorem tekstu. Ważne jest, by wchodzić w interakcję z każdym czytanym materiałem, który pragniemy poznać szczegółowo, notując pytania i komentarze np. na marginesie książki czy osobnej kartce.
Zastosuj dedukcję
[edytuj]Spróbuj przewidzieć, co autor umieścił na następnych stronach. Dzięki temu możesz być zawsze krok do przodu w zrozumieniu istoty treści, którą czytasz.
Następny rozdział dotyczy zaawansowanej techniki wyszukiwania w tekście informacji, którą można zastosować w trakcie ogólnego przeglądania tekstu.