Polskie tańce narodowe

Polskie Tańce Narodowe - to zbiór tańców tańczonych na terenie całej Polski na przestrzeni wieków. Miały one też ogromny wpływ na budowanie kultury i tradycji muzycznej kraju. W skład Polskich Tańców Narodowych wchodzą:

• Krakowiak
• Polonez
• Kujawiak
• Mazur
• Oberek

Krakowiak to taniec wywodzący się z okolic Krakowa. Jest żywy, skoczny i wesoły. Jako jedyny taniec narodowy jest utrzymany w metrum 2/4. Wyróżniamy takie kroki taneczne jak: cwał, galopka, hołubce, czy krzesanie. Charakterystyczną figurą rytmiczną tego tańca jest synkopa czyli przesunięcie akcentu muzycznego z mocnej części taktu na słabą. Taniec ten tancerze wykonują najczęściej w strojach z Krakowa Zachodniego.

Polonez - jest to taniec w metrum 3/4, ma bardzo uroczysty korowodowy (para za parą) charakter. Inna nazwa tego tańca to chodzony. Tańcem tym rozpoczynane były ważne bale na dworach królewskich czy też szlacheckich. Polonez pełnił ważne role: rozpoczynał bal, był okazją do przywitania się, wszyscy goście mogli zaprezentować swoje stroje. Polonez był również znany na zachodzie Europy o czym może świadczyć fakt, że nazwa pochodzi z języka francuskiego polonaise [czyt. polonez], czyli taniec polski.

Mazur - to taniec który wywodzi się z regionu mazowieckiego. Jest w metrum 3/4. Jest tańcem bardzo żywiołowym i wesołym. Tańczony był na dworach szlacheckich, również za granicą. We Francji przyjął się pod nazwą mazurka. Jest to taniec dość skomplikowany, gdyż charakteryzują go zmiany rytmiczne.

Oberek - to taniec szybki w metrum 3/4. Charakteryzuje go duża ilość figur w których tancerze obracają się. Początków tego tańca należy doszukiwać się w centralnych regionach polski. Oberek, inaczej zwany obertasem to taniec w którym tancerze często przytupują, pokrzykują, czy podśpiewują.

Kujawiak - taniec wywodzący się regionu kujawskiego. Powolny taniec w metrum 3/4. Ma charakter nastrojowy i romantyczny. Można nazwać go również kolebanym lub śpiącym.