Poradnik harcerski/Florian Marciniak

Z Wikibooks, biblioteki wolnych podręczników.
Zdjęcie Floriana Marciniaka

Florian Marciniak, ps. Jerzy Nowak, J. Krzemień, Szary, Flo (ur. 4 maja 1915 w Gorzycach koło Czempinia – zm. 21 lutego 1944 w obozie koncentracyjnym Gross-Rosen) – instruktor harcerski w stopniu harcmistrza, pierwszy naczelnik Szarych Szeregów.

Maturę zdał w Państwowym Gimnazjum in. Jana Kantego w Poznaniu w 1934 roku. Przez kolejne cztery lata był studentem prawa na Uniwersytecie Poznańskim. Po zakończonej nauce podejmuje pracę w poznańskim Banku Związku Spółek Zarobkowych. Od najmłodszych lat należy do harcerstwa. 10 maja 1938 roku zostaje najmłodszym harcmistrzem w ZHP. Był także drużynowym 21 PDH im. Tadeusza Rejtana, wiceprezesem Akademickiego Koła Harcerskiego im. Heliodora Święcickiego w Poznaniu, kierowniekiem Wydziału Młodzieży w Wielkopolskiej Komendzie Chorągwi Harcerzy, zastępcą komendanta Harcerskiej Szkoły Instruktorskiej w Górkach Wielkich koło Skoczowa (w latach 1937-1938). W momencie wybuchu II Wojny Światowej pracuje w Pogotowie Harcerzy w Poznaniu, jednak po kapitulacji miasta, 8 września 1939 roku przenosi się do Warszawy, gdzie pełni funkcję komendanta Wojennego Pogotowia Harcerzy. 27 września, jeszcze przed kapitulacją stolicy, zostaje naczelnikiem „Szarych Szeregów”. Wprowadza zasadę „wychowania przez walkę” działającą w ramach programu „Dziś – Jutro – Pojutrze”. 26 września 1942 roku w kościele św. Krzyża przy Krakowskim Przedmieściu żeni się z Zofią Broniewską, siostrą Stanisława Broniewskiego ps. „Orsza”, drugim naczelnikiem „Szarych Szeregów”. W marcu 1943 roku bierze udział w przygotowaniach do „Akcji pod Arsenałem”. 6 maja 1943 roku został aresztowany w Warszawie przez poznańskich funkcjonariuszy Gestapo. Podczas przesłuchań nie wydał żadnego ze swoich współpracowników. Podczas transportu do Poznania próbuje uciec, w okolicach Sochaczewa skacząc z jadącego samochodu. Nie udaje mu się to. Zostaje umieszczony w celi nr 66 „Fortu VII”. Harcerze chcąc odbić Marciniaka zawiązują stowarzyszenie „Białej Róży”. Ich plany nie powiodły się. 18 lutego 1944 roku były naczelnik Szarych Szeregów trafia do obozu w Żabikowie, a następnie do obozu koncentracyjnego w Gross-Rosen. Tam 20, lub 21 lutego 1944 zostaje zamordowany.