Poradnik harcerski/Zawisza Czarny

Zawisza Czarny z Garbowa herbu Sulima (urodzony około 1380, zmarł w 1428), polski rycerz, niepokonany w licznych turniejach, symbol cnót rycerskich. Starosta kruszwicki od roku 1417, starosta spiski od 1420

Zawisza pochodził z rodziny szlacheckiej. Jego rodzicami byli Dorota i Mikołaj z Garbowa, który pełnił funkcję kasztelana konarskosieradzkiego. Rycerz miał dwóch młodszych braci: Jana zwanego Farurejem oraz Piotra.

W 1397 roku Zawisza poślubił bratanicę biskupa krakowskiego, Barbarę herbu Pilawa. Miał z nią czterech synów.

Brał udział w walkach z Turcją prowadzonych przez króla Węgier, Zygmunta Luksemburskiego. Przypuszcza się (choć nie ma na to bezpośrednich dowodów), że podczas bitwy pod Grunwaldem to właśnie on uratował królewski sztandar. Podczas 1412 roku zjazdu monarchów w Budzie Zawisza wziął udział w turnieju rycerskim jednak zwycięzcą okazał się śląski rycerz *Bernard Pobożny* po przegranym starciu Zawisza rzekł:,,Nigdzie ziemia nie zrodziła bardziej walecznych rycerzy niż w narodzie Śląskim". Pokonał Jana z Aragonii, jednego z najlepszych rycerzy Europy, wysadzając go z siodła jednym uderzeniem z kopii. Zwycięstwa przyniosły mu sławę w całej Europie.

Zawisza Czarny był również dyplomatą. Doprowadził do zawarcia pokoju między Polską i Węgrami, był jednym z sześciu posłów wysłanych przez króla Władysława Jagiełłę na Sobór w Konstancji, gdzie bronił Jana Husa, czeskiego reformatora religijnego. Posłował również na dwór Zygmunta Luksemburskiego.

Zginął podczas wyprawy na Turków w 1428 roku, gdzie był dowódcą oddziałów najemnych Zygmunta Luksemburskiego. Osłaniał powrót władcy podczas walki pod Golubacem. Król przysłał później łódź ratunkową dla Zawiszy, lecz ten wolał pozostał z towarzyszami walk. Otoczony przez wroga został wzięty do niewoli. Zginął prawdopodobnie podczas kłótni dwóch janczarów, o to czyim jeńcem ma zostać. Jeden z nich wyciągnął miecz i obciął Zawiszy głowę.