Prawo karne/Zniszczenie i uszkodzenie
Ustawodawca w art. 288 § 1 KK penalizuje zniszczenie, uszkodzenie oraz uczynienie niezdatną do użytku cudzej rzeczy, przy czym chodzi zarówno o rzeczy ruchome, jak i o nieruchomości. Ponadto w art. 288 § 3 KK zostało określone przestępstwo uszkodzenia kabla podmorskiego bądź złamania przepisów dotyczących zakładania lub naprawy takiego kabla.
Zniszczenie oznacza całkowite unicestwienie rzeczy lub tak znaczne uszkodzenie jej substancji, że nie nadaje się ona do użytku zgodnego z jej przeznaczeniem. Uszkodzenie oznacza naruszenie lub uszczuplenie substancji rzeczy, pozbawiające ją wartości użytkowych. Uczynienie rzeczy niezdatną do użytku oznacza pozbawienie rzeczy wartości użytkowych bez istotnego naruszenia jego substancji.
Przestępstwo opisane w art. 288 § 1 KK ma charakter materialny; zostaje dokonane w momencie, w którym rzecz zostaje zniszczona, uszkodzona etc. Jest to przestępstwo umyślne, zniszczenie rzeczy w wyniku lekkomyślności lub niedbalstwa nie jest przestępstwem, a deliktem prawa cywilnego (nie rodzi odpowiedzialności karnej, lecz zobowiązanie). Jednakże działanienie nieumyślne może być czynem zabronionym, np. gdy chodzi o zniszczenie zabytku czy spowodowanie katastrofy, pożaru. Zniszczenie rzeczy o wartości mniejszej niż 500 złotych[1] (w latach 2013-2018 1/4 minimalnego wynagrodzenia, od 1998 do 2013 r. 250 złotych, natomiast od 1972 do 1998 r. 500 złotych) albo jej równej jest wykroczeniem (art. 124 § 1 KW).