Pszczelarstwo/Rośliny/Lonicera
| Wiciokrzew | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||
| Systematyka wg Reveala | |||||||
| |||||||
| Nazwa systematyczna | |||||||
 Lonicera | |||||||
Wiciokrzew, Suchodrzew (Lonicera)
[edytuj]| Kwitnienie | Kolor pyłku |
Nektar w kwiatach | Cukier w nektarze % |
Pyłek kg/ha |
Spadź |
Wyd. miodowa | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| suchodrzew Purpusa (L. ×purpusii) |
XII - IV | mg/10 kwiatów[1] | kg/ha | ||||
| wiciokrzew siny (L. caerulea) |
pocz. IV | mg/10 kwiatów[1] | kg/ha | ||||
| wiciokrzew pospolity (L. xylosteum) |
V - VI | mg/10 kwiatów[1] | kg/ha | ||||
| wiciokrzew Maacka (L. maackii) |
VI | mg/10 kwiatów[1] | kg/ha | ||||
| wiciokrzew japoński (L. japonica) |
VI - VII | mg/10 kwiatów[1] | kg/ha |
Kwitnące w różnych porach roku wiciokrzewy są roślinami wieloletnimi. Gatunki pnące są nazywane wiciokrzewami, natomiast gatunki zdrewniałe określa się mianem suchodrzewów.
Suchodrzew Purpusa (Lonicera ×purpusii)
[edytuj]Kwitnący zimą suchodrzew Purpusa jest krzewem osiągającym wysokość i szerokość ok. 2,5 m. Biało-żółte kwiaty pachną cytrynowo i są niezwykłym zjawiskiem w środku zimy. Nie ma wielkich wymagań glebowych, znosi mrozy, dobrze rośnie w przewiewnym półcieniu. Może rosnąć pod drzewami. Nasiona suchodrzewów trzeba na 24 godź. zamoczyć w wodzie, a potem stratyfikować przez 60-90 dni w temp. 5 °C. Następnie wysiać do inspektu lub do gruntu. Do pikowania nadają się jednoroczne siewki.
Wiciokrzew siny, jagoda kamczacka, suchodrzew jadalny (Lonicera caerulea)
[edytuj]
Ten pochodzący z północno-wschodniej Azji krzew jest rośliną długowieczną, osiągającą wiek ponad 30 lat. Dorasta do ok 2 m. Jest bardzo odporny na mrozy. Łacińskimi synonimami L. caerulea są L. altaica, L. cauriana, L. edulis, L. kamtschatica, L. pallasii, L.stenantha, L. turczaninowii, L. villosa, Xylosteon villosum[2]. Istnieje wiele odmian uprawianych (kultywarów) tej rośliny, które różnią się np. wielkością owoców. Zakwita biało-żółtymi kwiatkami (po dwa na szypułce), ok. 14 dni przed truskawką. Aromatyczne jagody wiciokrzewu sinego zawierają dużo witaminy C i D, są słodko-kwaśne i bardzo smaczne - nie tylko dla ptaków, ale także dla ludzi. W Polsce jagoda kamczacka jest coraz popularniejsza ze względu na jej owoce, które dojrzewają już w maju.
Krzewu nie należy przycinać, a jedynie usuwać stare pędy. Aby uzyskać optymalne zapylenie i więcej owoców, wskazane jest sadzenie co najmniej dwóch różnych odmian obok siebie[2].
Wiciokrzew pospolity (Lonicera xylosteum)
[edytuj]Wiciokrzewy pospolite są chętnie oblatywane przez pszczoły i trzmiele.
Wiciokrzew Maacka (Lonicera maackii)
[edytuj]Krzew kwitnący w czerwcu, początkowo na biało, a w późniejszym okresie rozkwitu żółtawo. Rośnie również w lekkim cieniu. Pięknie pachnie, a starsze rośliny przybierają ładną formę przypominającą duży parasol. Jesienią pojawiają się czerwone kuleczki, które są pożywieniem dla ptaków.
Wiciokrzew japoński (Lonicera japonica)
[edytuj]
Roślina pnąca, wymagająca podpinania. Pędy osiągają długość ok. 9 m. W Chinach jest stosowana w medycynie ludowej. Rozmnaża się łatwo, przez sadzonki lub odnogi. Jagody wiciowca japońskiego są czarne, lubiane przez ptactwo. Różne podgatunki uprawne mają charakterystyczne cechy:
- Halliana - kwitnie w czerwcu i lipcu. Kwiatki są białe z dodatkiem żółci i purpury. Odurza zapachem głównie wieczorem i nocą.
- Aureoreticulata - kwitnie od czerwca do września. Jego liście są żółto-zielone.