Silniki tłokowe o spalaniu wewnętrznym/Podział silników ze względu na ilość suwów/Sześciosuwowe

Z Wikibooks, biblioteki wolnych podręczników.

Pełny cykl silnika składa się z sześciu kolejnych suwów tłoka, odbywających się w czasie trzech obrotów wału korbowego. Silniki sześciosuwowe są rozwinięciem czterosuwowych. Dodatkowe dwa suwy mają na celu podwyższenie sprawności silnika i obniżenie emisji szkodliwych składników spalin.

W silnikach sześciosuwowych dodatkowo wykorzystywane jest ciepło pozostałe po suwach pracy i wydechu z cyklu czterosuwowego. Podczas dodatkowego suwu pracy do komory spalania podawany jest płyn, który podgrzewając się, jednocześnie chłodzi silnik. Najczęściej silniki sześciosuwowe nie wymagają dodatkowego układu chłodzenia.

Suwy występujące w silniku sześciosuwowym to kolejno:

  1. suw dolotu (ssania),
  2. suw sprężania,
  3. suw rozprężania (pracy),
  4. suw wylotu (wydechu),
  5. dodatkowy suw pracy,
  6. dodatkowy suw wydechu.

Należy dodać, iż silnik sześciosuwowy ma również polskie korzenie. Konstruktor z Będzina (woj. śląskie), Antoni Gnoiński w 1997 roku opracował zasadę pracy obiegu sześciosuwowego, która została opublikowana przez Urząd Patentowy[1].

Zobacz też[edytuj]

Przypisy

  1. Biuletyn Urzędu Patentowego 1999, nr 12(664), s. 53, nr pat. P323508.