Wikibooks:Brudnopis/Karol Karolus/Ulice miasta Lublina/Peowiaków
 Lublin
| |||||||||||||||||
| ulica Peowiaków | |||||||||||||||||
| Śródmieście | |||||||||||||||||
| Długość: | 240 m | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Ulica Peowiaków - ulica w Lublinie, położona w centrum miasta, w dzielicy Śródmieście.
Historia ulicy
[edytuj]Dawniej ulica nazywała się ul. Wizytkowską, ponieważ prowadziła do klasztoru Wizytek - obecnego Centrum Kultury. Około roku 1880 przemianowano ją na ul. Szpitalną, gdyż w klasztorze urządzono szpital (lazaret wojskowy). Nazwa ul. Szpitalnej utrzymała się do 1934 roku, gdy na dwudziestolecie Polskiej Organizacji Wojskowej nadano jej nazwę ul. Peowiaków. W 1952 roku przemianowano ją na ul. Wincentego Pstrowskiego. Do nazwy ul. Peowiaków powrócono na mocy uchwały Rady Miasta nr XIV/120/91 z dnia 25 kwietnia 1991 roku.[1]
Jak napisała Ewa Sękowska, "wzdłuż linii obecnej ulicy Peowiaków biegła druga linia obronna miasta powstała ok. roku 1557. Ulica Peowiaków biegła pierwotnie (ok. XVIII w.) od kościoła pobrygidkowskiego, obok zespołu klasztornego wizytkowskiego na zachód do ulicy Krakowskie Przedmieście. Nie jest wykluczone, że ulica ta istniała już wcześniej (ok. XVII w.) i że zwaną ją ulicą Zakonną lub Zakonnic św. Brygidy. Zachodni odcinek ulicy zlikwidowano ok. 1819 r (bądź też ok. 1830 r.). Połączenie natomiast z Krakowskim Przedmieściem uzyskano dzięki wytrasowaniu ul. Kołłątaja."[1]
Patron ulicy i pochodzenie nazwy
[edytuj]Ulica została nazwana na cześć członków Polskiej Organizacji Wojskowej (POW), czyli "peowiaków", którzy w listopadzie 1918 roku rozbroili austro-węgierskie i przyczynili się do wyzwolenia Lublina.
Otoczenie
[edytuj]Ulica rozpoczyna się obok budynku Teatru im. Osterwy, biegnie wśród kamienic do ul. Hugona Kołłątaja. Po prawej stronie odbija w kierunku Poczty Głównej, a po lewej znajduje się budynek Kina Wyzwolenie (nr 6). Na końcu ulicy swoją siedzibę ma Telekomunikacja Polska. Ulica znana jest z tego, iż skupia najwięcej w Lublinie kantorów wymiany walut. Do około 2011 roku mieścił się przy niej znany sklep i warsztat rowerowy "Wieteska". Jako, że jest wąską ulicą jednokierunkową, to nie jeżdżą nią pojazdy komunikacji miejskiej.
Wśród zabytków wymienić można: kamienice pod numerem 4 (lata 20-te XX wieku), nr 5 (ok. 1907), nr 6 (poł. XIX, przebudowany po 1920 roku budynek Kina Wyzwolenie), nr 8 (z lat 1900 - 1910), nr 10 (kamienica z dwoma oficynami). W latach 2011 - 2012 budynek dawnego kina Wyzwolenie został wyremontowany. Zachowano oryginalną bryłę oraz drewniane elementy budynku.
Numeracji ulicy podlegają budynki położone na skrzyżowaniu ul. Hugona Kołłątaja i ul. Jana Hempla - Centrum Kultury (nr 12), czyli dawny klasztor Wizytek. Na środku skrzyżowania stoi barokowa kapliczka Chrystusa Frasobliwego (1767 rok). Za klasztorem rozciąga się park, powstały w miejscu ogrodu klasztornego. W okresie międzywojennym postawiono w nim stadion Wojskowego Klubu Sportowego „Lublinianka". Na jego miejscu obecnie stoi budynek Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowych (DOKP).[1]
-
Instalacja białoruskiej Grupy R.E.P na budynku Centrum Kultury w Lublinie.
