Wikipedysta:Kwis/Brudnopis

Krwotok tętniczy[edytuj]

Bywa następstwem obrażeń zewnętrznych jak i wewnętrznych. Dotyczy naczyń wiodących krew tętniczą, to jest toczoną przez arterie od serca na obwód. Charakteryzuje się szybkim wypływem krwi z naczynia, pod dużym ciśnieniem, w charakterze powtarzających sie z częstotliwościa 60-100/min pulsów wywołanych skurczami serca.

W pierwszym przypadku by zatrzymać krwotok należy zastosować opatrunek uciskowy w miejscu krwawienia. Należy unikać stosowania opaski uciskowej. Jedynie jeśli ucisk na ranę nie daje rezultatu mimo zastosowania kilku warst opatrunku, można (i w tym wypadku należy) założyć opaskę kilka centymetrów powyżej rany, tzn. bliżej serca w stosunku do niej. Ucisk powinien być na tyle silny, by wraz z opatrunkiem postrzymać krwotok, nie większy.
UWAGA! Opaska nie powinna być założona na dłużej niż pół godziny. Należy zanotować dokładną godzinę założenia i załączyć wraz z opaską. Zdejmować ucisk należy stopniowo, tak dla ochrony tkanek poniżej rany przed nagłym napływem krwi (szok, bolesne uczucie dla poszkodowanego), jak i ochrony serca przed krwią żylną napływającą do serca, zwierającą toksyny mogące zagrażać jego pracy.
Obrażenia wewnętrzne z naruszeniem ciągłości tętnic przekraczają możliwości pomocy przedlekarskiej. Objawiają się one, zależnie od umiejscowienia, np:

wypływem krwi z uszu, gardła, nosa (złamania podstawy czaszki, krwiaki)
stwardnieniem i napęcznieniem jamy brzusznej (aorta brzuszna, naczynia krezkowe)
napęcznieniem i zsinieniem kończyny (t. ramienna, t. udowa)

W celu pomocy należy zminimalizować ruchomość poszkodowanego jednocześnie zapewniając zapas dopływu krwi do mózgu, poprzez umieszczenie głowy poniżej reszty ciała (starając sie nie ruszać szyja, raczej unosząc nogi i korpus do góry pod kątem do 45°)

Organizm dorosłego człowieka zawiera 5-6 litrów krwi krążącej. W każdym z opisanych przypadków należy niezwłocznie wezwać pomoc lekarską z uwagi na możliwość:

szybkiego omdlenia poszkodowanego (utrata 15% objętości)
rozwinięcia sie wstrząsu hipowolemicznego (15%-40%)
w konsekwencji zatrzymanie akcji serca i zgon (pow. 40%).