Śpiewnik/Wszystkich dziś ciekawość budzi/Tekst
| Opis | Muzyka | Tekst |
Wersja z ok. 1895[edytuj]
Autor: nieznany
1. Wszystkich dziś ciekawość budzi,
kto jest najszczęśliwszym z ludzi?
A ja mówię, że nad pana
szczęśliwszym jest stan furmana.
ref.: Het wio! Hetta wio!
Hetta stary, siwy, kary!
Het wio! Hetta wio!
Hetta, hetta, brrrr!
2. Biczyk śmigły, wozik kuty,
Konik dzielny, chomąt sumy;
A dziegciu pełna maźnica –
Nie masz to jak pan woźnica!
ref.: Het wio! Hetta wio!
3. Czy to z góry, czy pod górę,
Zawsze ciągną cztery kare,
A który ma złą naturę,
To go biczem wnet pod skórę.
ref.: Het wio! Hetta wio!
4. Gdy wiozę panienki młode,
Spoglądam na ich urodę,
Nie mieniam się z żadnym panem,
Wolę sobie być furmanem.
ref.: Het wio! Hetta wio!
5. Gdy jadę z panem w konkury
Do jakiej ładniuchnej damy,
I ja biorę się do której,
Tak obaj kochanki mamy.
6. Gdy z kozła kieruję konie,
jestem sobie król na tronie.
Tam gdzie zechcę, szkapy idą
czy to koczem, czy to bidą.
ref.: Het wio! Hetta wio!
Źródło: Śpiewnik dla przemysłowców, Nadwiślanin (oprac.), Gniezno: J. B. Langle, 1895, s. 41–42.
Wersja z 1901 r.[edytuj]
1. Wszystkich nas ciekawość budzi,
Kto jest najszczęśliwszy z ludzi?
A ja mówię, że ze stanów
Najszczęśliwszy stan furmanów.
Hej wiu! chetta wiu,
kary, siwy, łysy, gniady,
Hej wiu! chetta wiu,
chetta, chetta, chetta wiu.
2. Biczyk smagły, chomąt suty,
Lejce dobre, wóz okuty,
A przytem smoły maźnica,
Najszczęśliwszy jest woźnica.
Hej wiu! itd.
3. Gdy jadę z panem w konkury
Do jakiej bogatej damy,
A ja się biorę do której,
Wtenczas obaj panny mamy. —
Hej wiu! itd.
4. Gdy widzę dziewczęta młode,
Spoglądam na ich urodę,
Nie mijam się z żadnym panem,
Wolę sobie być furmanem.
Hej wiu! itd.
5. Gdyby mnie królem zrobiono,
I z kozła na tron wsadzono,
Tobym ja to ludzi zdziwił,
Wszystkichbym ja uszczęśliwił.
Hej wiu! itd.
6. Więcej już nie mogę gadać,
Trzeba na koziołek wsiadać,
Koniki już zaprzężone,
Trzeba ruszać w inną stronę.
Hej wiu! itd.
Źródło: Józef Chociszewski, Bukiet pieśni światowych w którym się znajdują piosnki, dumki, arye, krakowiaki, mazury, pieśni miłosne pasterskie, obyczajowe, towarzyskie, myśliwskie, studenckie, wesołe, żartobliwe, wyjątki z oper i t. d., wyd. 5, Poznań: J. Leltgeber, 1901, s. 209–210.
Wersja z 1906 r.[edytuj]
1. Wszystkich dziś ciekawość budzi,
kto jest najszczęśliwszym z ludzi?
A ja mówię, że nad pana
szczęśliwszym jest stan furmana.
ref.: Het wio! Hetta wio!
Hetta stary, siwy, kary!
Het wio! Hetta wio!
Hetta, hetta, brrrr!
2. Biczyk śmigły, wozik kuty,
Konik dzielny, chomąt sumy;
A dziegciu pełna maźnica –
Nie masz to jak pan woźnica!
ref.: Het wio! Hetta wio!
3. Czy to z góry, czy pod górę,
Zawsze ciągną cztery kare,
A który ma złą naturę,
To go biczem wnet pod skórę.
ref.: Het wio! Hetta wio!
4. Gdy wiozę panienki młode,
Spoglądam na ich urodę,
Nie mieniam się z żadnym panem,
Wolę sobie być furmanem.
ref.: Het wio! Hetta wio!
5. Gdy jadę z panem w konkury
Do jakiej ładniuchnej damy,
I ja biorę się do której,
Tak obaj kochanki mamy.
6. Gdy z kozła kieruję konie,
jestem sobie król na tronie.
Tam gdzie zechcę, szkapy idą
czy to koczem, czy to bidą.
ref.: Het wio! Hetta wio!
7. Tylko jedna ta różnica:
sprawiedliwy jest woźnica.
Choć na konia jarzmo wkłada,
jednak nim sumiennie włada.
ref.: Het wio! Hetta wio!
8. Gdyby mnie królem zrobiono,
Z kozła na tron posadzono,
Ogół królów bym zawstydził,
Bobym nieprawość wyśledził.
ref.: Het wio! Hetta wio!
9. Wszystkim, co krew braci ssają
I co ludzkości nie znają,
Wrogów, pobrałbym na furę
I wywrócił w jaką dziurę.
ref.: Het wio! Hetta wio!
10. A tego, co w zbytkach brodzi,
Kogo kraj swój nie obchodzi,
Z fornalami marsz do brony,
Niechaj uprawia zagony.
ref.: Het wio! Hetta wio!
11. I paniczów, co z herbami,
Dumnie wzgardzają stanami, —
Dalej laleczki, niestety,
Marsz do cugu, do karety!
ref.: Het wio! Hetta wio!
12. Wynagrodziłbym każdemu,
Choćby stanu książęcemu,
Bo ja nie wiem, co różnica
Króla, chłopa lub szlachcica.
ref.: Het wio! Hetta wio!
13. Lecz skoro tak przemoc chciała,
By nas ludzi rozróżniała,
Nie opuszczę stan mój luby,
Będę szukał w lejcach chluby.
ref.: Het wio! Hetta wio!
14. A tak gdym tylko furmanem,
Z mym się muszę zgodzić stanem,
I już nie ludzi strofować,
Tylko mych koni pilnować.
ref.: Het wio! Hetta wio!
15. Lecz wy, którym rząd jest dany,
bierzcie za przykład furmany.
Wam to należy miarkować,
jak podwładnemi kierować.
ref.: Het wio! Hetta wio!
16. Teraz już nie będę gadać,
Bo trzeba na kozioł siadać.
Stoją konie zaprzężone,
Muszę jechać w inną stronę.
ref.: Het wio! Hetta wio!
17. A gdy będziecie mi radzi,
To i wrócić nie zawadzi.
Cmoknę koniom, klasnę z bicza,
I wysadzę wam panicza.
ref.: Het wio! Hetta wio!
Źródło: Pieśniarz polski : Zbiór melodyi swojskich, aryi, dumek, krakowiaków, marszów, kujawiaków, obertasów itd. itd. T. 2., Mikołów: Karol Miarka, 1906, s. 196–200.; por. Stefan Surzyński, Echo polskie : największy zbiór pieśni polskich obyczajowych i okolicznościowych [...] z melodyami. T. 4, Tarnów: Z. Jeleń, 1912, s. 132–135.