Śpiewnik/God Save the King/Tekst
| Opis | Muzyka | Tekst |
Teksty po angielsku
[edytuj]Tekst brytyjski: God Save the King
[edytuj]Autor: nieznany
God save our gracious King[1]!
Long live our noble King!
God save the King!
Send him victorious,
Happy and glorious,
Long to reign over us:
God save the King!
O Lord our God arise,
Scatter his enemies,
And make them fall:
Confound their politics,
Frustrate their knavish tricks,
On Thee our hopes we fix:
God save us all.
Thy choicest gifts in store,
On him be pleased to pour;
Long may he reign:
May she defend our laws,
And ever give us cause,
With heart and voice to sing:
God save the King!
Źródło: The book of English songs. From the sixteenth to the nineteenth century, red. Charles Mackay, London, 1851, s. 195.
Tekst amerykański: My country, 'tis of thee
[edytuj]Autor: Samuel F. Smith
1. My country, 'tis of thee,
Sweet land of liberty,
Of thee I sing;
Land where my fathers died,
Land of the pilgrims' pride,
From every mountainside
Let freedom ring!
2. My native country, thee,
Land of the noble free,
Thy name I love;
I love thy rocks and rills,
Thy woods and templed hills;
My heart with rapture thrills,
Like that above.
3. Let music swell the breeze,
And ring from all the trees
Sweet freedom's song;
Let mortal tongues awake;
Let all that breathe partake;
Let rocks their silence break,
The sound prolong.
4. Our fathers' God, to thee,
Author of liberty,
To thee we sing;
Long may our land be bright
With freedom's holy light;
Protect us by thy might,
Great God, our King.
Źródło: The Child's Own Music Book, Albert E. Wier (red.), New York : Mumil Publishing Co., Inc., 1918, s. 279.
Teksty po polsku
[edytuj]Niech żyje król (1829)
[edytuj]Autor: Józef D. Minasowicz
1. Niech żyje Polski Król!
wielki, potężny Król,
niech żyje Król!
Dni Jego Boże chroń,
w boju poprowadź dłoń,
zwycięztwem uwieńcz skroń!
Niech żyje Król!
2. Boże! w szczodrocie swej
wszystkie nań dary zlej,
w opiece miej!...
Od wszego złego zbaw,
rządy dobrocią wsław!
Król twierdzą naszych praw; —
niech żyje Król!
3. Gdy lud zasmucisz twój,
serca ufnością zbrój,
zgodą je spój!
Kto się Polakiem zwie,
w kim prawe serce tchnie,
ten społem ozwie się:
niech żyje Król!
Źródło: Józef D. Minasowicz, Twory, t. 1, Lipsk : Księg. Zagraniczna, 1844, s. 78–79.
Cześć polskiej ziemi, cześć (1864)
[edytuj]Autor: Feliks Frankowski
1. Cześć Polskiej ziemi cześć,
Ojczyźnie naszej cześć,
Cześć Polsce cześć.
Kto sic jej synem zwie,
W kim polska dusza wre,
Niech stanie w grono te,
Pieśń chwały wznieść.
2.Nie zawsze jarzma srom
Uciskał Chrobrych dom.
Był lepszy wiek!
Nie zawsze Lew ten spał,
Trzy berła w ręku miał,
Tysiączne klęski siał,
Nim w boju legł.
3. Nie zawsze obcy lud,
Bój z naszą hańbą wiódł,
Wśród naszych ścian.
I Polak w Moskwie był,
I on był groźnym z sił,
I przed nim czołem bił,
Dzisiejszy pan.
4. Nie chełp się wrogu nasz,
Że nas w swych ręku masz,
Jak jeńców swych.
Do bram Zamościa bież,
Gostyńskich spytaj wież,
Niech rzekną jeśli chcesz,
Kto siedział w nich!
5. Złyś Caru obrał dach,
Gdzie mieszkał stary Lach,
Zły ten dom nasz:
Tu nigdy nie był Rus,
Lecz gdzie zwalony stós,
Dominikańskich gruz,
Tam tron jest wasz.
6. Dwugłówny Carów znak
I nasz wolności ptak,
Źle z sobą współ;
Naszego noc ta ćmi,
Wasz zaś przed światłem drży:
Kto spoił związek zły,
Sam wpadnie w dół.
7. Chcesz Niemcze zniemczeć nas,
Chcesz by z innemi wraz
Duch Polski zgasł?
Wszakże winieneś nam,
Że nie sturczałeś sam,
Wszak byt Wiedeńskich bram,
Trwa dotychczas.
8. Zły płodzie obcych strat,
Coś pierwszy skłonił świat
Rozszarpać nas —
Nie długo będziesz rósł!
Wiesz jaki zbrodni los,
I w ciebie zemsty cios,
Paść musi raz.
9. Odzyskać trzeba cześć,
Kościuszki szablę wznieść,
Na wrogów zgon —
Bracia! przysiężmy raz,
Że wolem zginąć wraz,
Niż znosić w pośród nas
Ten obcy tron.
Źródło: Lutnia : piosennik polski zbiór 1, wydanie 2, Lipsk, F. A. Brockhaus, 1864, s. 90.
Jezu, miłości Twej (1901)
[edytuj]Autor: nieznany (w śpiewniku ks. Siedleckiego adnotacja: „z Galicyi”)
1. Jezu miłości Twej,
Ukryty w Hostyi tej
Wielbimy cud:
Żeś się pokarmem stał,
Żeś nam Swe Ciało dał,
Żeś skarby łaski zlał
Na wierny lud.
2. Dla biednych stworzeń Twych,
Co ostrzem grzechów swych
Zraniły Cię,
Włócznią co w boku tkwi
Otwierasz Serca drzwi,
By w Twojej Boskiej Krwi
Obmyły się.
3. Twe Serce tronem łask
I miłosierdzia blask
W Niem świeci się.
Panie! Ty widzisz sam,
Jak bardzo ciężko nam,
Więc grzesznym pozwól tam
Przytulić się.
4. O Jezu, Panie nasz,
Co nędzę naszą znasz,
Grzeszników zbaw.
By święte życie wieść,
A potem Tobie cześć
W niebiosach mogli nieść –
O Jezu, spraw!
Źródło: Jan Siedlecki, Śpiewniczek zawierający pieśni kościelne z melodyami : dla użytku wiernych, Kraków : XX. Misyonarze na Kleparzu, cenz. 1901, s. 162.
Przypisy
[edytuj]- ↑ W okresie panowania królowej, zamienia się wszędzie King na Queen i wstawia odpowiednie zaimki (she, her). Ostatni dwuwiersz można śpiewać: „With heart and voice to sing: God save the King!” lub „To sing with heart and voice, God save the Queen”.