Śpiewnik/Małgorzatka

Z Wikibooks, biblioteki wolnych podręczników.
Opis Muzyka Tekst

Opis[edytuj]

Piosenka ludowo-wojskowa. Wywodzi się ze środowiska żaków krakowskich[1] z XVI wieku[2].

W Pieśniach ludu Glogera umieszczona jest w grupie pieśni bożonarodzeniowych, śpiewanych podczas wystawiania szopki[3].

Tekst piosenki podlegał licznym zmianom: Małgorzatka tańcowała m. in. z chłopakami, z hussarzami, z ułanami, z żołnierzami, ze strzelcami... W powieści Rok 1794 Władysława Reymonta jeden z bohaterów przerabia słowa piosenki, nadając im wydźwięk polityczny: „Za górami, za lasami / tańcowała Katarynka z Orłowami”[4]

Muzyka[edytuj]

Autor nieznany (melodia ludowa)


\version "2.20.0"
\header {
  tagline=""
}

\score {

\new Staff {
\key g \major
\time 3/8
\tempo 4=120
\autoBeamOff


\relative c'' {
d4 e8 | \afterGrace d8 { b } g4 |
\grace { b8 } c4 a8 | \afterGrace d8 { b } g4 |
%\addlyrics { \small {
% Za bo -- ra -- my, za la -- sa -- my } }
\repeat volta 2 {
\autoBeamOff
g16 a b8 c | g16 a b8 c |
\grace {cis8} d4 b8 | \afterGrace a8 { a8 } g4 |
}


}
\addlyrics { \small {
Za bo -- ra -- my, za la -- sa -- my
Tań -- co -- wa -- ła Mał -- go -- rzat -- ka z_żoł -- nie -- rza -- my.
} }

}
\layout {}
\midi {}
}


Źródło: Oskar Kolberg, Lud : jego zwyczaje, sposób życia, mowa, podania, przysłowia, obrzędy, gusła, zabawy, pieśni, muzyka i tańce, t. Serya 4, Kujawy. Część 2, Warszawa 1867, s. 61.

Tekst[edytuj]

Autor nieznany (piosenka ludowa)

1. Za górami,
za lasami,
Tańcowała Małgorzatka
z chłopakami.

2. Przyszedł ojciec,
przyszła matka:
— Pójdź do domu, pójdź do domu,
Małgorzatka! —

3. Oj nie pójdę,
daję słowo,
Mam czépeczek, mam czépeczek,
suknię nową.


4. Mam sukienkę
z falbanami,
I czépeczek, i czépeczek
ze wstążkami.


5. Małgorzatka
tańcowała,
Póki się nie, póki się nie
podstarzała.


6. Nie ma już pięknej
kochanki;
Baba nosi, baba nosi
obwarzanki.

7. Ojciec, matka
leżą w grobie,
Małgorzatka, Małgorzatka
ślocha sobie.

8. Pocznie w zimno
w palce dmuchać:
Oj trza było, oj trza było
matki słuchać.


Źródło: Oskar Kolberg, Mazowsze : obraz etnograficzny, t. 1, Mazowsze polne. Część 1, Kraków: Zapomoga Kasy im. J. Mianowskiego, 1885, s. 86.

Przypisy[edytuj]

  1. Zbigniew Adrjański, Złota księga pieśni polskich : pieśni, gawędy, opowieści, Warszawa: Bellona, 2011, s. 36.
  2. Leon Łochowski, Wiesław Korniewski, ...Pieśń ujdzie cało..., Warszawa: Oddział Kultury Departamentu Wychowania Wojska Polskiego, Centralny Ośrodek Metodyczny Domu Wojska Polskiego, 1992, s. 177–178.
  3. Zygmunt Gloger, Zygmunt Noskowski, Pieśni ludu, Kraków: W. L. Anczyc, 1892, s. 57.
  4. Władysław Reymont, Rok 1784. T. 2, Nil desperandum, Kraków: Gebethner i Wolff, 1916.

Zobacz też[edytuj]