Historia powszechna/Niemcy średniowieczne

Z Wikibooks, biblioteki wolnych podręczników.
Rozdział
Niemcy średniowieczne


Podział państwa Franków

Państwo niemieckie ukształtowało się po podziale państwa frankijskiego. Z części wschodniej z czasem ukształtowały się Niemcy.

Ludolfingowie[edytuj]

Ludolfingowie zapoczątkowali ważny okres w dziejach Niemiec, pokazując, jaką są potęgą. Po śmierci Konrada I w 918 r. do władzy doszli Ludolfingowie (panujący w latach 919-1024). Pierwszym królem z tej dynastii był Henryk I Ptasznik (919-936). Za jego rządów Niemcy powiększyli swój obszar zajmując tereny wschodnie (Milsko i Łużyce). W 925 roku podbił Lotaryngię, powściągnął samowole książąt plemiennych, opierając się na wysokich dostojnikach kościelnych (biskupach, opatach). Król ten zawarł układ z Węgrami (926), uzależnił nowo powstałe państwo czeskie – 929 (powstałe na gruzach Wielkich Moraw). Następcą Ptasznika był Otton I, który coraz śmielej atakował nowe ziemię. Nowo utworzone państwo polskie ocalało. Po śmierci Ottona I, jego syn Otton II pragnął wraz z Polską, Włochami i Francją utworzyć potężne imperium, które podporządkowane byłoby Niemcom przy współpracy z Polską. Bolesław Chrobry wiedząc, ile pożytku z pomysłu przyjdzie wspierał Ottona w tym pomyśle.

Stosunki Niemiec z Polską[edytuj]

Po dojściu do władzy w Polsce Mieszka I, Niemcy nie mogły już atakować nowego państwa, które przyjęło chrześcijaństwo. Wrogość Niemiec do Polski znana była jeszcze za czasów Wiślan. Ważną bitwę stoczoną z Niemcami przeprowadzono w 972 pod Cedynią. Gdyby nie brat Mieszka, Czcibor, Polska mogłaby stracić ziemię aż do Warty. Po śmierci Ottona I, jego syn Otton II, który przyjaźnił się z synem Mieszka I, Bolesławem Chrobrym. Do śmierci Ottona przyjaźń automatycznie została zerwana i Bolesław musiał z nowym władcą walczyć.

Niemcy potęgą średniowieczną[edytuj]

Rozwój nauk w Niemczech[edytuj]

W XII wieku prace Arabów dostały się do Niemiec. Stąd duchowni niemieccy otrzymali wiele nowych informacji o medycynie i astronomii. Zainteresowanie było jednakże krótkotrwałe. Gdy rodził się renesans, niemieccy wynalazca Jan Gutenberg z Moguncji wynalazł ruchomą czcionkę, a tym samym i druk. Gutenberg co prawda wynalazł swoje urządzenie, jednakże już 1 000 lat przedtem w Chinach znano podobne urządzenie.