I wojna światowa mocno odbiła się na sytuację w Rosji. Utrzymywanie się absolutystycznego caratu, kryzys gospodarczy i głód spowodowały, iż robotnicy w 1917 roku rozpoczęli protesty w Piotogrodzie (w dzisiejszym Petersburgu). W wyniku tych wydarzeń car Mikołaj II abdykował, a władza przeszła do Rządy tymczasowego.
Pomimo abdykacji cara, nastroje społeczne nadal nie były optymistyczne. Bolszewicy pod przywództwem Włodzimierza Lenina 6 listopada 1917 roku doprowadzili do rewolucji. W latach 1917-1922 toczono na terenie Rosji wojnę domową pomiędzy bolszewikami a innymi partiami. Przez ten czas utworzono Komisję do Walki z Kontrreformacją (CzeKa), znacjonalizowano fabryki i banki, majątek Cerkwi został odebrany oraz wprowadzono świeckie nauczanie. W 1922 roku na miejscu Rosji narodził się Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (ZSRR).
W 1922 roku do władzy doszedł Józef Stalin. Wzmocnił policję polityczną, przeprowadził czystki w partii, wymusił kolektywizację rolnictwa, utworzono kołchozy i łagry, czyli przymusowe obozy pracy. Stalin rozwinął w swoim państwie kult jednostki. Po przygotowaniu wojsk w 1939 roku przejął Estonię, Łotwę, Litwę oraz wschodnią Polskę.
