Maxima

50% Status
Z Wikibooks, biblioteki wolnych podręczników.

Maxima CAS jest to program do obliczeń symbolicznych i numerycznych.

Przykładowe zadania z rozwiązaniami w programie Maxima CAS (wxMaxima wersja 0.7.1, Maxima 5.13.0, GNU Common Lisp GCL 2.6.8)


instalacja[edytuj]

Input czyli wprowadzanie poleceń[edytuj]

Każde wprowadzone polecenie kończymy średnikiem ; bądź symbolem dolara $

Zakończenie polecenia średnikiem powoduje, że Maxima oblicza wyrażenie i wyświetla wynik jego działania:

(%i1) 2*2;
(%o1) 4

Zakończenie polecenia symbolem dolara $ powoduje, że Maxima oblicza wyrażenie, przechowuje jego wynik (w tym przykładzie zapisany w %o2) lecz nie wyświetla go:

(%i2) 2*2$
(%i3)

Wynik jest dostępny zmienną % (ostatni obliczony wynik)

(%i3)%;
(%o3) 4

bądź, w naszym przypadku, %o2

(%i4)%o2;
(%o4) 4

Wyjątki : Wewnątrz instrukcji block polecenia kończy się przecinkiem, oprócz ostatniego, które nie ma swojego końcowego znaku.

Przebieg i struktura programu[edytuj]

Program rysujący zbiór Julia

Interpreter Maximy przyjmuje:

  • pojedyncze proste polecenie (1 linia)
  • polecenie złożone (wiele linii)
  • programy, czyli pliki wsadowe zawierające polecenia. Są to pliki tekstowe (ANSI,UTF-8) z rozszerzeniem mac. Otwieramy np. przez Menu/File/Batch file,
  • moduły z definicjami funkcji ( package ) napisane w Maximie (*.mac) lub Lispie ( *.lisp) za pomocą funkcji load lub z Menu ( load package )

Przykład prostego polecenia, nadajemy zmiennej a wartość 2 :

a:2;

Jak widać Maxima wykorzystuje znak dwukropka dla nadania wartości


Przykład pliku wsadowego (możemy go zapisać jako np. a.mac):

/* zawartość pliku wsadowego zawierającego program z rozszerzeniem mac */ 
i:1;
block
(
  loop,
  i:i+1,
  if i<100 then go(loop)
);
i;

Przykłady ładowania modułu:

(%i2) load("complex_dynamics.lisp");
(%o2) C:/PROGRA~1/MAXIMA~1.2/share/maxima/5.19.2/share/dynamics/complex_dynamics.lisp

lub

(%i1) load("dynamics"); 
(%o1) C:/PROGRA~1/MAXIMA~1.2/share/maxima/5.19.2/share/dynamics/dynamics.mac


blok[edytuj]

   block ([v_1, …, v_m], expr_1, …, expr_n)  
   block (expr_1, …, expr_n)
   ( expr_1, expr_2,... , expr_n );


Uwagi:

  • w ostatniej linii bloku nie ma znaku końca linii
  • zmienne lokalne można deklarować tylko w bloku rozpoczynającym się od słowa kluczowego block[2]

Struktury[edytuj]

  • listy
  • tablice
    • declared: flonum, fixnum,
    • hashed
  • macierze

Róznica pomiędzy

  • tablicami a macierzami[3]

Tablice[edytuj]

(%i1) array(a,3);
(%o1) a
(%i2) a[0];
(%o2) a[0]
(%i3) a[3];
(%o3) a[3]
(%i4) a[4];
Array a has dimensions [3], but was called with [4]
 -- an error. To debug this try: debugmode(true);
(%i5) a[0]:1;
(%o5) 1

Liczby[edytuj]

Liczby losowe[edytuj]

  bfloat(random(10^fpprec) / 10^fpprec); /* random bfloat with fpprec decimal digits in the range 0 to 1 */

Liczby całkowite[edytuj]

Liczby rzeczywiste[edytuj]

Liczby zmiennoprzecinkowe[edytuj]

Liczby dziesiętne ( float) są standardowo wyświetlane z precyzją 16 cyfr dziesiętnych:


(%i1) fpprec;
(%o1)                                 16
(%i2) fpprintprec;
(%o2)                                  0


(%i3) float(%pi);
(%o3)                          3.141592653589793



Zmian precyzji

Standardowo fpprec jest równy 16. Możemy zwiększyć fpprec:

fpprec:100;

ale nie wpływa to na obliczenia na liczbach float tylko na bfloat.

W wxMaximie

bfloat(%pi),fpprec:1000;

dodatkowo zmieniamy display2d na true, aby wyświetlić wszystkie cyfry (w konsolowej wersji , tj. Maximie nie trzeba tego robić)


 bfloat(%pi),fpprec:1000;
(%o5) 3.1415926535897932384626433832795028841971693993751058209749445923078164\
062862089986280348253421170679821480865132823066470938446095505822317253594081\
284811174502841027019385211055596446229489549303819644288109756659334461284756\
482337867831652712019091456485669234603486104543266482133936072602491412737245\
870066063155881748815209209628292540917153643678925903600113305305488204665213\
841469519415116094330572703657595919530921861173819326117931051185480744623799\
627495673518857527248912279381830119491298336733624406566430860213949463952247\
371907021798609437027705392171762931767523846748184676694051320005681271452635\
608277857713427577896091736371787214684409012249534301465495853710507922796892\
589235420199561121290219608640344181598136297747713099605187072113499999983729\
780499510597317328160963185950244594553469083026425223082533446850352619311881\
710100031378387528865875332083814206171776691473035982534904287554687311595628\
63882353787593751957781857780532171226806613001927876611195909216420199b0


Moduł: floatproperties

(%i1) load(floatproperties);
(%o1) "/usr/local/share/maxima/5.31.3/share/contrib/floatproperties.lisp"


pozwala sprawdzić właściwości liczb.

Liczby zespolone[edytuj]

Liczby zespolone w postaci graficznej [4]

Postać algebraiczna (kanoniczna) c:x+y*%i

(%i1) c:5+3*%i;
(%o1) 3*%i+5

część rzeczywista:

(%i2) x:realpart(c);
(%o2) 5

część urojona:

(%i3) y:imagpart(c);
(%o3) 3

Moduł:

(%i4) r:float(abs(c));
 (%o4) 5.830951894845301;

Argument:

(%i5) t:float(carg(c));
(%o5) 0.54041950027058;

Postać wykładnicza:

(%i10) c1:r*%e^(%i*t);
(%o10) sqrt(34)*%e^(%i*atan(3/5))

Powrót do formy algebraicznej:

(%i11) rectform(%);
(%o11) 3*%i+5

Postać trygonometryczna:

(%i32) c2:r*(cos(t)+%i*sin(t));
(%o32) 5.830951894845301*((3*%i)/sqrt(34)+5/sqrt(34))

Powrót do formy algebraicznej:

(%i33) rectform(%);
(%o33) (17.4928556845359*%i)/sqrt(34)+29.1547594742265/sqrt(34)
(%i34) float(%), numer;
(%o34) 3.0*%i+4.999999999999999

Porównywanie dwóch liczb zespolonych:

(%i12) IsEqual(c1,c2,eps):=
        if abs(realpart(c1)-realpart(c2))<=eps 
         and 
        abs(imagpart(c1)-imagpart(c2))<=eps
        then true
         else false;

Sprawdzamy działanie funkcji:

(%i13) IsEqual(1.1, 1.27, 0.1);
(%o13) false


Pierwiastek kwadratowy

csqrt(z):=
block(
 [t,w,re,im],
 t:abs(z)+realpart(z),
 if t>0 
  then (re:sqrt(t/2), im:imagpart(z)/sqrt(2*t))
  else  (im:abs(z), re:0),
 w:re+im*%i,
 return(w)
)$

Sortowanie listy liczb zespolonych wg argumentu:

l2_ordered: sort(l2, lambda([z1,z2], is(carg(z1) < carg(z2))))$

konwersje[edytuj]

Użycie funkcji prinf:

   Radius: 0.00001$ 
   sRadius :  printf(false,"~f",Radius);
   print("Radius =", Radius, " = ", sRadius);

daje wynik

 Radius = 1.0E-5  =  0.00001 

Funkcje[edytuj]

typy:

  • prosta
  • rekurencyjna
  • anonimowa (lambda expression = an anonymous function)

definicja[edytuj]

Definiuj funkcje matematyczne za pomocą:

  • procedury: define()
  • operatora definicji funkcji :=

Różnica:

  • operatora definicji funkcji nigdy nie ewaluuje ciała funkcji (wyjątek ewaluacja za pomocą quote-quote = )[5]
  • procedura define zawsze ewaluuje ciało funkcji (chyba że jest wyłączone = explicitly quoted). "[6]


Informacja
Funkcje matematyczne definiuj zawsze za pomocą define()


Definicja prostej funkcji:

(%i1) f(z,c):=z*z+c;
(%o1) f(z,c):=z*z+c

Jej pierwszej pochodnej względem zmiennej z:

(%i2) m(z,c):=diff(f(z,c),z,1);

lub lepiej:

 define(m(z,c), diff(f(z,c),z,1));


Sprawdzamy wzór pochodnej:

(%i3) m(z,c);
(%o3) 2*z

Definicja funkcji rekurencyjnej:

(%i12) F(n, z, c) :=
       if n=1 then f(z,c)
        else f(F(n-1, z, c),c);
(%o12) F(n,z,c):=if n=1 then f(z,c) else f(F(n-1,c,z),c)

Sprawdzamy wzór:

(%i13) F(2,z,c);
(%o13) (z^2+c)^2+c

map[edytuj]

Definiujemy funkcję:

define(f(z), z^2);
f(z):=z^2

sprawdzamy:

fundef(f(z));
fundef: no such function: f(z)
-- an error. To debug this try: debugmode(true);

poprawne użycie fundef (tylko nazwa funkcji):

fundef(f);
f(z):=z^2

Wprowadzamy przykładową listę:

s:[z=1,z=2];
[z=1,z=2]

Stosujemy funkcję f do wszystkich elementów listy s:

map(f,s);
[z^2=1,z^2=4]
maplist(f,s);
[z^2=1,z^2=4]

Usuwamy lewą stronę elementów listy:


s:map(rhs,s);
[1,4]

Teraz ponownie stosujemy funkcję f:

map(f,s);
[1,4]
maplist(f,s);
[1,4]


Zmienne lokalne funkcji[edytuj]

Pamiętaj że zmienne lokalne musisz zadeklarować przed użyciem (porównaj konstrukcje w Lispie).

give_circle(center,radius,n_points):=block(
[t,dt,x,y,xy], /* deklaracja */
t:0, 
dt:(2*%pi)/n_points,
x:realpart(center)+radius*cos(t),
y:imagpart(center)+radius*sin(t),
xy:makelist ([x,y], k, 1, 1),
for i:1 thru (n_points-1) step 1 do
( t:t+dt,
 x:realpart(center)+radius*cos(t),
 y:imagpart(center)+radius*sin(t),
 xy:cons([x,y],xy)
 ),
return(xy)
);

Tak używamy tej funkcji:

center:0;
radius:1;
n_points:10;
xy:give_circle(center,radius,n_points);
load(draw);
draw2d( points(xy))$

Porównaj ten kod z:

n_points:1000;
dt:(2*%pi)/n_points;
t:0*%pi;
/* compute coordinates or root point */ 
x:cos(t);
y:sin(t);
/* save coordinates to list*/ 
xy:makelist ([x,y], i, 1, 1);
for i:1 thru (n_points-1) step 1 do
( t:t+dt,
  x:cos(t),
  y:sin(t),
  xy:cons([x,y],xy)
);
load(draw);
draw2d( points(xy))$

Kompilacja[edytuj]

Funkcje możemy skompilować. Wtedy szybciej działają:

compile(all);


mode_declare (y_1, mode_1, …, y_n, mode_n)

gdzie:

  • y_n jest zmienną lub funkcją
  • mode_n jest typem zmiennej lub funkcji

Kompilacja z mode_declare:[7]

  • jest korzystna gdy funkcja wykonuje istotne obliczenia, szczególnie numeryczna
  • nie przynosi korzyści gdy większość czasu wykonuje wbudowane funkcje Maximy (skompilowany kod Lispa) takie jak: realroots, expand, ratsimp, etc.

Rodzaje typów mode:

  • boolean
  • fixnum
  • number
  • rational
  • float.

Rozwiązywanie równań[edytuj]

Sprawdzamy:

plot_options;

wynik:

[[plot_format, gnuplot_pipes]]

Pojedyncze równanie[edytuj]

Chcemy znaleźć punkty okresowe dla funkcji Fc(z)=z*z+c dla c=0+1*i (z i c są liczbami zespolonymi).

W tym celu najpierw określamy wartość c:

(%i1) c:1*%i;
(%o1) %i

Okres=1 (punkty stałe)[edytuj]

Rozwiązujemy:

(%i7) p:float(rectform(solve([z*z+c=z],[z])));
(%o7) [z=0.62481053384383*%i-0.30024259022012,z=1.30024259022012-0.62481053384383*%i]


Szukamy punktu odpychającego (źródło, repeller), czyli beta:

if (abs(2*rhs(p[1]))<1) 
then block(
            beta:rhs(p[1]),
            alfa:rhs(p[2])
           ) 
else block(
            alfa:rhs(p[1]),
            beta:rhs(p[2])
           );

Pokazujemy punkt stały typu alfa:

(%i20) alfa;
(%o20) 0.62481053384383*%i-0.30024259022012

Pokazujemy punkt stały typu beta:

(%i21) beta;
(%o21) 1.30024259022012-0.62481053384383*%i

Pokazujemy, że suma alfa i beta jest równa 1

(%i10) p:solve([z*z+c=z], [z]);
(%o10) [z=-(sqrt(1-4*%i)-1)/2,z=(sqrt(1-4*%i)+1)/2]
(%i14) s:radcan(rhs(p[1]+p[2]));
(%o14) 1

Rysujemy punkty:

(%i15) xx:makelist (realpart(rhs(p[i])), i, 1, length(p));
(%o15) [-0.30024259022012,1.30024259022012]
(%i16) yy:makelist (imagpart(rhs(p[i])), i, 1, length(p));
(%o16) [0.62481053384383,-0.62481053384383]
(%i18) plot2d([discrete,xx,yy], [style, points]);

Można dodać też punkt z=1/2 (alfa i beta są symetryczna względem 1/2):

(%i31) xx:cons(1/2,xx);
(%o31) [1/2,-0.30024259022012,1.30024259022012]
(%i34) yy:cons(0,yy);
(%o34) [0,0.62481053384383,-0.62481053384383]
(%i35) plot2d([discrete,xx,yy], [style, points]);

Punkty o okresie = 2[edytuj]

(%i2) solve([(z*z+c)^2+c=z], [z]);
(%o2) [z=-(sqrt(-4*c-3)+1)/2,z=(sqrt(-4*c-3)-1)/2,z=-(sqrt(1-4*c)-1)/2,z=(sqrt(1-4*c)+1)/2]

Pokazujemy że z1+z2 = -1

(%i4) s:radcan(rhs(p[1]+p[2]));
(%o4) -1

Pokazujemy że z2+z3=1

(%i6) s:radcan(rhs(p[3]+p[4]));
(%o6) 1

Punkty o dowolnym okresie[edytuj]

(%i41) giveRoots(period,c):=allroots(%i*F(period,z,c));
(%o41) giveRoots(period,c):=allroots(%i*F(period,z,c))

Metoda Newtona[edytuj]

load (newton1);

definiujemy równanie:

eq1:z^3-1;

szukamy pojedynczego rozwiązania w okolicy %i:

s:newton(eq1,z,%i,0.1);

otrzymujemy:

 (%o19) -(0.33333333333333*((-(0.33333333333333*((%i+0.33333333333333*(-%i-1))^3-1))/(%i+0.33333333333333*(-%i-1))^2+%i
+0.33333333333333*(-%i-1))^3-1)) /(-(0.33333333333333*((%i+0.33333333333333*(-%i-1))^3-1))/(%i+0.33333333333333*(-%i-1))^2+%i+0.33333333333333*(-%i-1))^2
-(0.33333333333333*((%i+0.33333333333333*(-%i-1))^3-1))/(%i+0.33333333333333*(-%i-1))^2+%i+0.33333333333333*(-%i-1)

zmieniamy formę wyniku:

s1:rectform(float(s));

otrzymujemy :

0.86816551188735*%i-0.50879080328932

Układ równań[edytuj]

liniowych[edytuj]

solve([2x-3=0,x-y=0],[x,y])

nieliniowych[edytuj]

Układ równań nieliniowych rozwiązujemy za pomocą komendy algsys (przykłady Stavrosa Macrakisa). Wynik zależy co uznamy za parametr a co za zmienną.

(%i2) algsys([a*x+y=3,x+b*y=1],[x,y]);
(%o2) [[x=(3*b-1)/(a*b-1),y=(a-3)/(a*b-1)]]


(%i3) algsys([a*x+y=3,x+b*y=1],[a,b]);
(%o3) [[a=-(y-3)/x,b=-(x-1)/y]] 
(%i4) algsys([a*x+y=3,x+b*y=1],[x,b]);
(%o4) [[x=-(y-3)/a,b=(y+a-3)/(a*y)]]
(%i5) algsys([a*x+y=3,x+b*y=1],[y,a]);
(%o5) [[y=-(x-1)/b,a=(x+3*b-1)/(b*x)]]

Jeśli liczba równań jest mniejsza niż liczba zmiennych to wynikiem będzie równanie parametryczne

(%i1) algsys([a*x+y=3,x+b*y=1],[a,b,x,y]);
(%o1) [[a=(3*%r1-%r1*%r2)/(%r1*(1-%r1*%r2)),b=%r1,x=1-%r1*%r2,y=%r2]]


Przykład 1:[edytuj]

Rozwiązywanie układu równań: Definiujemy pierwsze równanie:

(%i1) z*z+c=z;
(%o1) z^2+c=z

Definiujemy drugie równanie (t jest to kąt w obrotach; 1 obrót = 360 stopni):

(%i2) 2*z=%e^(2*t*%pi*%i);
(%o2) 2*z=%e^(2*%i*%pi*t)

Ponieważ 2 równanie ma tylko 1 zmienną eliminujemy zmienną z pierwszego równania:

(%i3) eliminate([%i1,%i2],[z]);
(%o3) [%e^(4*%i*%pi*t)-2*%e^(2*%i*%pi*t)+4*c]

Rozwiązujemy równanie %o3 względem zmiennej c:

(%i4) solve([%e^(4*%i*%pi*t)-2*%e^(2*%i*%pi*t)+4*c], [c]);
(%o4) [c=-(%e^(4*%i*%pi*t)-2*%e^(2*%i*%pi*t))/4]

Definiujemy funkcję :

(%i34) define(c1(t),rhs(s[1]));
(%o34) c1(t):=-(%e^(4*%i*%pi*t)-2*%e^(2*%i*%pi*t))/4

Sprawdzamy działanie:

(%i35) c1(0);
(%o35) 1/4

Rysujemy wykres (główny komponent zbioru Mandelbrota):

plot2d ([parametric, realpart(c1(t)), imagpart(c1(t)), [t,0,2*%pi],[nticks,2000]])$

Rysowanie[edytuj]

"Maxima-draw is broken in Ubuntu 16.04 due to a change in the GCL lisp compiler. At present, the only workaround I know is to compile Maxima yourself. I have compiled it in my Xubuntu 16.04 with SBCL instead of GCL and it works as expected." Mario Rodriguez


funkcje[edytuj]

Rysowanie 1 funkcji[edytuj]

Definicja funkcji f1:

f1(x):=a*x*(1-x)$


Rysowanie funkcji y:=f1(x) w zakresie 0 <= x <= 1:

plot2d(f1(x),[x,0,1]);

inny sposób:

load(draw);
draw2d(explicit(x,x,-1,1));

Topologiczny sinus:

plot2d (sin(1/x), [x, 0, 1])$

Rysowanie kilku funkcji na 1 wykresie[edytuj]

Definicja funkcji f1:

f1(x):=%pi/2;

Definicja funkcji f2:

f2(x):=-%pi/2;

Rysowanie:

plot2d([f1(x),f2(x),atan(x)],[x,-5,5],[plot_format, gnuplot]);
wykres funkcji atan

Inny przykład:

plot2d([round(x),x,x*x,floor(x),ceiling(x),1/x,log(x)], [x,0,5],[y,0,5],[plot_format, gnuplot])$

plot2D[edytuj]

Dla niektórych funkcji f(x) typowa instrukcja:

plot2d (f(x), [x, 0, 1])

działa prawidłowo, dla innych daje błąd[8].

Rozwiązaniem jest wywołanie funkcji w postaci: '(f(x)) w liście argumentów plot2d. Przykłady:

f(x) := if x > 1 then 2/(x^2+1) else x^2$
plot2d ('(f(x)), [x, 0, 3])$
g(x) := quad_qag (t^2, t, 0, x, 2) [1]$
plot2d ('(g(x)), [x, -2, 2])$

W tych przykładach, jeśli użyjemy f(x) and g(x) bez znaku ' to pojawi się błąd.

Proszę zwrócić uwagę:

'(f(x)) 

nie

'f(x).

Rysowanie funkcji 2 zmiennych[edytuj]

plot3d(atan2(y,x), [x,-5,5], [y,-5,5], [plot_format,gnuplot])$
wykres funkcji atan2

Wektory[edytuj]

Vectors made with Maxima CAS



ODE[edytuj]

  • dokumentacja - Maxima by Example: Ch. 3, Ordinary Differential Equation Tools by Edwin L. Woollett December 21, 2017

Figury[edytuj]

koło[edytuj]

Rysujemy koło o promieniu =1 i środku = 0


  • gotowa funkcja z draw:
         /* circle https://math.stackexchange.com/questions/588180/how-to-plot-circle-with-maxima/588621#588621    */
     	 nticks = 100,
     	fill_color  = white,
        color       = gray,
        transparent = true,
        line_width  = 5,
        ellipse (realpart(Center), imagpart(Center), Radius, Radius, 0, 360), 
  • w postaci biegunowej:
load(draw);
draw2d(polar(1,theta,0,2*%pi));
  • w postaci parametrycznej:
plot2d ([parametric, cos(t), sin(t), [t,-%pi,%pi],[nticks,80]], [x, -4/3, 4/3])$
load(implicit_plot);
z:x+y*%i;
implicit_plot (abs(z) = 1, [x, -4, 4], [y, -4, 4]);
  • za pomocą listy punktów połączonych liniami. Gdy pierwszy i ostatni punkt listy jest taki sam to otrzymujemy krzywą zamkniętą

/*

Batch file for Maxima CAS
save as a s.mac
run maxima : 
 maxima
and then : 
batch("s.mac");
*/

kill(all);
remvalue(all);

/* ---------- functions ---------------------- */

/* converts complex number to the draw format */
d(z):=[float(realpart(z)), float(imagpart(z))];

/* 
 point of the unit circle D={w:abs(w)=1 } where w=l(t) 
 t is angle in turns 
 1 turn = 360 degree = 2*Pi radians 
*/
l(t):= float(rectform(%e^(%i*t*2*%pi)));

/* circle point */
cl(center, radius, t) := center + radius*l(t);

/* here t maybe real number */
GiveCircleArc(center, radius, tmin, tmax, n):=(
  [t, dt, list, i],
  dt : (tmax - tmin)/n,
 
  /* add first turn */
  t : tmin,
  z: cl(center,  radius, t),
  list : [z],
  
  /* add arc turns */
  while t < tmax do 
    ( t: t + dt,
      z: cl(center,  radius, t),
      list : endcons(z, list)),
    
 /* add last turn */  
 t : tmax,
 z: cl(center,  radius, t), 
 list : endcons(z, list),
 
 /* to draw format */
 list : map(d, list)
   
)$

compile(all);

arc1 :  GiveCircleArc( 0, 1,   0, 1/2, 10)$
arc2 : GiveCircleArc(-1, 1, 1/2,   1, 10)$

/* ---------------- draw ------------------------------- */

path:""$ /*  if empty then file is in a home dir , path should end with "/" */

/* draw it using draw package by */

 load(draw); 
/* if graphic  file is empty (= 0 bytes) then run draw2d command again */

 draw2d(
  terminal  = 'svg,
  file_name = sconcat(path,"t105"),
  user_preamble="set size nosquare;set key top right",
  title= "Circle arcs from points ",
  dimensions = [1000, 1000],
 
  yrange = [-2,2],
  xrange = [-2,2],
 
  xlabel     = "zx ",
  ylabel     = "zy",
  point_type = filled_circle,
  
  points_joined =true,
  color = green,
  key = "arc1",
  points(arc1), 
  color=red,
  key = "arc2",
  points(arc2)
 );

lemniskata[edytuj]

Rysujemy lemniscatę

  • w postaci uwikłanej:
load(implicit_plot);
z:x+y*%i;
f(n):=abs(z^n-1);
implicit_plot (f(2) = 1, [x, -2, 2], [y, -2, 2]);
  • w postaci parametrycznej
plot2d ([parametric, cos(t), sin(t)*cos(t), [t,-%pi,%pi],[nticks,80]], [x, -4/3, 4/3])$

Rysowanie zbioru punktów[edytuj]

Rysowanie punktów 2D. Grafika i kod źródłowy
  • tworzymy 2 listy:
    • xx z wartościami x
    • yy z wartościami yy
  • wyświetlamy listy używając procedury draw2d z pakietu draw
load(draw);
draw2d( points(xx,yy));

albo tworzymy 1 listę xy z parami wartości x i y i rysujemy:

load(draw);
draw2d( points(xy));


Topologiczny grzebień. Grafika i kod źródłowy

Topologiczny grzebień:

load(draw); /* by Mario Rodríguez Riotorto  http://riotorto.users.sourceforge.net/gnuplot/index.html  */

draw2d(
 title     = "Topologist\\47s comb", /* Syntax for postscript enhanced option; character 47 = '  */
 xrange        = [0.0,1.2],
 yrange        = [0,1.2],
 file_name = "comb2",
 terminal      = svg,
 points_joined = impulses, /* vertical segments are drawn from points to the x-axis  */
 color         = "blue",
 points(makelist(1/x,x,1,1000),makelist(1,y,1,1000)) )$


typ punktu[edytuj]

-1 $none 
 0 dot
 1 plus 
 2 multiply
 3 asterisk 
 4 square
 5 filled_square 
 6 circle 
 7 filled_circle 
 8 up_triangle 
 9 filled_up_triangle
10 down_triangle
11 filled_down_triangle
12 diamant
13 filled_diamant


tablica[edytuj]

1D[edytuj]

Rysowanie danych w postaci tablicy[9]

array(a,5) $
 for i:0 thru 5 do a[i]: bfloat(random(1.0))$

za pomocą plot2d:

    plot2d( [discrete, listarray (a)] ) $ 

lub draw2d:

 load(draw)$
 draw2d(
        points_joined=true,
        points(listarray(a))) $

2D[edytuj]

  • draw ( picture) [10]



Biblioteki graficzne[edytuj]

Zapisywanie grafiki do pliku[edytuj]

terminal[edytuj]

  • screen ( pozwala manipulować obrazami 3d i sprawdzić jak będzie wyglądała grafika
  • svg
  • png

Zapisywanie wykresu do pliku eps[edytuj]

W przypadku Windows plik będzie w katalogu c:\

plot2d([f1(x),f2(x)],[x,0,1],[gnuplot_term,ps], [gnuplot_out_file,"log.eps"]);

Tworzenie pliku SVG[edytuj]

 BeginSVG(file_name,cm_width,cm_height,i_width,i_height):=
 block(
  destination : openw (file_name),
  printf(destination, "<?xml version=\"1.0\" encoding=\"UTF-8\" standalone=\"no\"?>~%"),
  printf(destination, "<!DOCTYPE svg PUBLIC \"-//W3C//DTD SVG 1.1//EN\"~%\"http://www.w3.org/Graphics/SVG/1.1/DTD/svg11.dtd\">~%"),
  printf(destination,"<svg width=\"~d cm\" height=\"~d cm\" viewBox=\"0 0 ~d ~d\" xmlns=\"http://www.w3.org/2000/svg\" version=\"1.1\">~%",
  cm_width,cm_height,i_width,i_height),
  return(destination)
 );
 CircleSVG(dest,center_x,center_y,_radius):=printf(dest,"<circle cx=\"~f\" cy=\"~f\" r=\"~f\" fill=\"white\" stroke=\"black\" stroke-width=\"2\"/>~%",
  center_x,center_y,_radius);
 CloseSVG(destination):=
  (
  printf(destination,"</svg>~%"),
  close (destination)
  );
 /* ---------------------------------------------------- */
 cmWidth:10;
 cmHeight:10;
 iWidth:800;
 iHeight:600;
 radius:200;
 centerX:400;
 centerY:300;
 f_name:"b.svg";
 /* ------------------------------------------------------*/ 
 f:BeginSVG(f_name,cmWidth,cmHeight,iWidth,iHeight);
 CircleSVG(f,centerX,centerY,radius); 
 CloseSVG(f);

Różnice między Maximą a innymi językami[edytuj]

Instrukcja for[edytuj]

W Maximie dozwolone jest użycie wartości niecałkowitych jako indeksów pętli for:

for x:0.5 step 0.001 thru 1.0 do

Indeks zmiennej for nie jest widoczny poza pętlą:

for i:1 thru 5 do print("inside i = ",i);
"inside i = "1
"inside i = "2
"inside i = "3
"inside i = "4
"inside i = "5
(%o1) done
(%i2) print(i);
i
(%o2) i

Zmienne lokalne funkcji[edytuj]

Zmienne lokalne musisz zadeklarować przed użyciem (porównaj konstrukcje w Lispie).

Problemy[edytuj]

  • czytaj komunikaty
  • wyłącz kompilację funkcji ( compile(all) )
  • przekształc funkcje w ciąg instrukcji
  • Informacje o błędach ( ang. Error messages) [11]
  • informacje o ostrzeżeniach ( ang. Warning messages) [12]

nietypowy komunikat obłędzie[edytuj]

  • sprawdź
    • ostatnie edycje
    • czy nie używasz nazwy zastrzeżonej ( korzystaj z indeku w dokumentacji Maximy )
    • błędna nazwa ( literówka) funkcji powoduje wynik nie taki jak chcemy


Unable to evaluate predicate emtyp[edytuj]

Przyczyna: błędna nazwa funkcji : nie emtyp tylko emptyp

Display all 2857 possibilities? (y or n)[edytuj]

Przy kopiowaniu/wklejaniu kodu do linii poleceń pojawia się komunita:

  Display all 2857 possibilities? (y or n)

Jest to komunikat funkcji readline z GCL.[13]

Rozwiązaniem jest używanie bash lub load do wprowadznia komend a nie wklejanie

gnuplot i util.c[edytuj]

 util.c: No such file or directory

Problemem może być zła ścieżka/nazwa do pliku

incorrect syntax: Illegal use of delimiter )[edytuj]

  • przykładowa przyczyna: niepotrzebny znak końca linii w ostatniej linii bloku
/* błędny przykład */
  (
   x:1,
   y:2, /* tutaj nie wolno dodawa c znaku końca linii */
),

incorrect syntax: Missing )[edytuj]

Jeśli Maxima wyświetla definicję funkcji, to błąd jest w kodzie następnej funkcji, której Maxima nie wyświetla

"incorrect syntax: x is not an infix operator"[edytuj]

Przyczyna: brak znaku końca linii w linii poprzedzającej momemet wystąpienia błędu.


Rozwiazanie : dodać :

  • $ lub ;
  • , ( w obrębie bloku )

cons: 2nd argument must be a non-atomic expression;[edytuj]

Przyczyna: złą kolejność argumentów cons Rozwiązanie: zmian akolejności

(%i14) cons(a,[b,c,d]);
(%o14)                          [a, b, c, d]
(%i15) cons([b,c,d],a);

cons: 2nd argument must be a non-atomic expression; found a
 -- an error. To debug this try: debugmode(true);

bind stack overflow[edytuj]

Jest to błąd Lispa

On August 17, 2014, Gunter Konigsmann wrote:
> Bind stack overflow normally indicates that you
> are using a recursive function that your lisp
>  didn't convert into a non-recursive loop or 
>  that you are trying to handle numbers with
> thousands of digits...


Przykadow przyczyny:

Bardzo długie wyrażenie symboliczne :

c: 0.5624000299307079*%i+(0.5624000299307079*%i
                          +(0.5624000299307079*%i
                           +(0.5624000299307079*%i
                            +(0.5624000299307079*%i
                             +(0.5624000299307079*%i
                              +(0.5624000299307079*%i
                               +(0.5624000299307079*%i
                                +(0.5624000299307079*%i
                                 +(0.5624000299307079*%i
                                  +(0.5624000299307079*%i
                                   +(0.5624000299307079*%i
                                    +(0.5624000299307079*%i
                                     +(0.5624000299307079*%i
                                      +(0.5624000299307079*%i
                                       +(0.5624000299307079*%i
                                        +(0.5624000299307079*%i
                                         +(0.5624000299307079*%i
                                          +(0.5624000299307079*%i
                                           +(0.5624000299307079*%i
                                            +(0.5624000299307079*%i
                                             +(0.5624000299307079*%i
                                              +(0.5624000299307079*%i
                                               +(0.5624000299307079*%i
                                                +(0.5624000299307079*%i
                                                 +(0.5624000299307079*%i
                                                  +(0.5624000299307079*%i
                                                   +(0.5624000299307079*%i
                                                    +(0.5624000299307079*%i
                                                     +(0.5624000299307079*%i
                                                      +(0.5624000299307079*%i
                                                       +(0.5624000299307079*%i
                                                        +(0.5624000299307079*%i

Rozwiązanie :

  • przekszatałecenie do wyrażeni anumerycznego : float(rectform(c))

Zobacz również[edytuj]

Źródła[edytuj]

  1. askubuntu question : how-to-install-maxima-cas-on-ubuntu-21-04
  2. stackoverflow question : passing-a-parameter-to-the-function-in-maxima-cas
  3. stackoverflow question : array-to-matrix
  4. Graphical representation of complex numbers
  5. stackoverflow question : how-to-compute-derivative-in-maxima
  6. Discussion at Maxima interest list
  7. Macrakis - dyskuja na liście dyskusyjnej
  8. Maxima helpful hints. How do I plot a function which I defined?
  9. maxima-discuss: plotting data that is in an array
  10. 'draw'-Gnuplot interface: object image
  11. maxima manual : Error and warning messages
  12. maxima docs: Warning-messages
  13. stackoverflow question: function-definition-in-maxima-cas