Pszczelarstwo/Rasy/Apis mellifera mellifera

«	Pszczelarstwo Pszczoła zachodnio-/środkowoeuropejska (Apis mellifera mellifera)	»
Podgatunki (rasy) pszczoły miodnej

Pszczoła zachodnio-/środkowoeuropejska (Apis mellifera mellifera)


	Charakterystyka
Zachowanie
łagodność	złośliwa
rojliwość	stosunkowo rojliwa
wydajność miodowa	niska
rozwój wiosenny	późny i powolny^[1]
zimotrwałość	dobra bardzo dobra w warunkach Europy Północnej^[2]
odporność na choroby	odporna
zachowania higieniczne
trzymanie się plastra	słabe
zużycie pokarmu
budowanie plastrów
ograniczanie czerwienia
zalewanie gniazda miodem
Wykorzystanie pożytku
ogólnie	niezbyt miodna
pożytek wczesny
pożytek późny	bardzo dobre^[2]
gromadzenie pyłku
kitowanie
Cechy morfologiczne
ubarwienie	ciemne
indeks kubitalny	niski
długość języczka
pierścienie filcowe	wąskie
włoski	długie

Występowanie

Po ostatnim okresie lodowcowym pszczoła zachodnioeuropejska przywędrowała przez Maroko i Hiszpanię do Europy.^[2] Pszczoła ta jest rdzennym gatunkiem zamieszkującym Europę Zachodnią, Środkową i Północną, począwszy od północno-zachodnich Alp i Sudetów aż po Ural. Jednak od czasu sprowadzenia i szybkiego rozpowszechnienia krainki (Apis m. carnica) przez hodowców pszczół na przełomie XIX i XX wieku populacja rodzimej pszczoły środkowoeuropejskiej drastycznie zmalała. Od lat osiemdziesiątych XX wieku w niektórych krajach Europy Zachodniej powstały inicjatywy na rzecz zachowania gatunku Apis m. mellifera. W Polsce zostały objęte ochroną 4 linie tej pszczoły: Augustowska, Kampinoska, Północna i Asta^[3].

Charakterystyka

Pszczoła ta jest ciemna i ma stosunkowo szeroki korpus. Charakteryzuje się wąskimi pierścieniami filcowymi, długimi włoskami i niskim indeksem kubitalnym. Wiosną rozwija się późno i powoli. Jest pszczołą określaną jako rojliwa, tworzy niezbyt silne rodziny. Podczas przeglądów A. m. mellifera jest niespokojna i chętnie używa żądła do odpędzania intruzów. Niewątpliwą zaletą pszczół środkowoeuropejskich jest bardzo dobra zimowla w warunkach klimatycznych Europy Środkowej i Północnej, co ma szczególne znaczenia dla krajów skandynawskich. Charakteryzuje się dużą odpornością na niektóre charakterystyczne dla tego rejonu Europy choroby pszczół. W literaturze pszczelarskiej często podkreślana jest jej przydatność na późne pożytki. Pszczoła środkowoeuropejska w trakcie ewolucji wyspecjalizowała się na zapylanie wielu gatunków roślin i szybko postępujące wypieranie i wymieranie tej pszczoły może spowodować braki w ich zapylaniu oraz wymieranie także tych roślin. Biorąc jednak pod uwagę kierunek, w którym od dziesiątków lat rozwija się rolnictwo, można przyjąć, że występujące naturalnie rośliny nieużytkowe w niedługim czasie zostaną zniszczone przez rabunkową gospodarkę rolną człowieka.