Siewki roślin flory Polski/Amarylkowate

Z Wikibooks, biblioteki wolnych podręczników.
Amarylkowate (Amaryllidaceae)
Zobacz też: amarylkowate uprawiane

Czosnek (Allium)[edytuj]

Czosnek kątowaty (Allium angulosum L.)[edytuj]

Czosnek grzebieniasty (Allium carinatum L.)[edytuj]

Czosnek skalny (Allium lusitanicum Lam.)[edytuj]

Czosnek zielonawy (Allium oleraceum L.)[edytuj]

Czosnek kulisty (Allium rotundum L.)[edytuj]

Czosnek wężowy (Allium scorodoprasum L.)[edytuj]

Z podłużnej, siatkowatej, czarnej łupiny nasiennej o długości 3,5-4 mm wyrasta jeden gładki liścień o pochwowatej nasadzie i wygiętej górnej połowie, osiągający długość 10 cm i szerokość pół milimetra. Hipokotyl ma długość 1-1,5 cm i jest gładki. Epikotylu brak. Pierwszy liść właściwy nitkowaty[1].


Czosnek główkowaty (Allium sphaerocephalon L.)[edytuj]


Czosnek sztywny (Allium strictum Schrad.)[edytuj]


Czosnek niedźwiedzi (Allium ursinum L.)[edytuj]

Nasiona kiełkują zwykle dopiero po 14 miesiącach[2][3], rzadko w tym samym roku (od listopada do kwietnia)[4]. Zarodek jest krótki i niemal prosty. Kiełkowanie jest hipogeiczne[3]. Liścień jest zredukowany do bezbarwnej, szerokiej na ok. 1 mm pochwy, z której kąta wyrasta krótka szypułka długości ok. 1 mm na której osadzona jest kulista łupina nasienna. Hipokotyl osiąga 1–2 mm długości, jest gładki i zielny. Pierwszy liść jest także bezbarwny i pochwowaty, i dopiero kolejny jest zielony, równowąskolancetowaty do 3 cm długi o do 5 mm szeroki, na szczycie zaostrzony[1]. Podobnie jak kolejne 1-2 wąskie liście, szybko odpada. Kolejny liść ma wąską blaszkę liściową, a nasada jego ogonka tworzy pierwszą, niewielką cebulkę[3]. Śmiertelność w ciągu pierwszych dwóch lat życia wynosi 21%[4]. W drugim[4] lub trzecim[5] roku rozwijają się korzenie kurczliwe (rosnące pionowo, wciągające cebulę w głąb gleby) i roślina w większym stopniu narażona jest na atak nicieni i owadów. W sumie wiek reprodukcyjny osiąga od 1 do 10% siewek[4].


Czosnek siatkowaty (Allium victorialis L.)[edytuj]


Czosnek winnicowy (Allium vineale L.)[edytuj]


Śnieżyczka (Galanthus)[edytuj]

Śnieżyczka przebiśnieg (Galanthus nivalis L.)[edytuj]

Hipokotylu i epikotylu brak. Liścień jest jeden, gładki, mniej więcej prosty, zazwyczaj z trzema nerwami, osiągający długość 8-12 cm i szerokość około 1 mm[6].


Śnieżyca (Leucojum)[edytuj]

Śnieżyca letnia (Leucojum aestivum L.)[edytuj]

Z mniej więcej kulistej, pomarszczonej, lśniącej, czarnej łupiny nasiennej o średnicy około 8 mm wyrasta jeden liścień, zredukowany do ciasnej, bezbarwnej pochwy o długości 5-8 mm i szerokości 3 mm. Hipokotylu i epikotylu brak. Pierwszy liść właściwy osiąga długość 2-2,5 mm i szerokość 1,5-2 mm, jest gładki, niewyraźnie unerwiony, z długą pochwą, przeświecającymi brzegami i zaokrąglonym wierzchołkiem[6].


Śnieżyca wiosenna (Leucojum vernum L.)[edytuj]

Przypisy

  1. 1,0 1,1 F.M. Muller: Seedlings of the North-Western European Lowland: A flora of seedlings. Wageningen: Centre for Agricultural Publishing and Documentation, 1978, s. 225.
  2. Tadeusz Traczyk: Rośliny lasu liściastego. Warszawa: PZWS, 1959.
  3. 3,0 3,1 3,2 T. G. Tutin. Allium ursinum L.. „Journal of Ecology”. 45, 3, s. 1003-1010, 1957. JSTOR: 2256973. 
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 Danuta Sobolewska, Irma Podolak, Justyna Makowska-Wąs. Allium ursinum: botanical, phytochemical and pharmacological overview. „Phytochemistry Reviews”. 14, 1, s. 81–97, 2015. DOI: 10.1007/s11101-013-9334-0. 
  5. Heinz Ellenberg: Vegetation ecology of Central Europe. Cambridge: Cambridge University Press, 2009, s. 84-86. ISBN 978-0-521-11512-4.
  6. 6,0 6,1 F.M. Muller: Seedlings of the North-Western European Lowland: A flora of seedlings. Wageningen: Centre for Agricultural Publishing and Documentation, 1978, s. 227.