Siewki roślin flory Polski/Szparagowate

Z Wikibooks, biblioteki wolnych podręczników.
Szparagowate (Asparagaceae)
Zobacz też: szparagowate uprawiane

Pajęcznica (Anthericum)[edytuj]

Pajęcznica liliowata (Anthericum liliago L.)[edytuj]

Z kulisto-podłużnej, gładkiej, matowej, czarnej łupiny nasiennej o długości 3-4 mm wyrasta jeden gładki, zwykle mocno wygięty liścień o długości 5-7 cm i szerokości około 1 mm. Hipokotyl ma długość około 1 cm i jest gładki[1].

Pajęcznica gałęzista (Anthericum ramosum L.)[edytuj]

Szparag (Asparagus)[edytuj]

Szparag lekarski (Asparagus officinalis L.)[edytuj]

Z kulistej, matowej, czarnej łupiny nasiennej o średnicy około 3-4 mm wyrasta jeden liścień zredukowany do luźnej, bezbarwnej pochwy. Hipokotyl ma długość 1-2 cm i jest gładki. Epikotyl również jest gładki i osiąga 0,6-1,5 cm. Liście zredukowane do bezbarwnych łusek, z łodygi wyrastają igiełkowate gałęziaki[1].

Konwalia (Convallaria)[edytuj]

Konwalia majowa (Convallaria majalis L.)[edytuj]

Liścień jest jeden, zredukowany do bezbarwnej pochwy o długości i szerokości 1,5 mm, czasem obecna jest jeszcze mniej więcej kulista, gładka, matowa łupina nasienna o średnicy około 3 mm. Hipokotylu i epikotylu brak. Pierwszy liść właściwy również zredukowany do bezbarwnej pochwy o długości 3-7 mm i szerokości 1,5-2 cm, kolejny liść jest już zielony, zwinięty, osiągający długość 1-2,5 cm[2].

Leopoldia[edytuj]

Szafirek miękkolistny (Leopoldia comosa (L.) Parl.)[edytuj]

Z nieregularnej, pofałdowanej, brodawkowatej, matowej, czarnej łupiny nasiennej o średnicy 2-2,5 mm wyrasta jeden gładki, zwykle niewyraźnie unerwiony i mocno wygięty przy wierzchołku liścień, osiągający długość 5-7 cm i szerokość 0,5-1 mm. Hipokotylu i epikotylu brak[2].

Konwalijka (Maianthemum)[edytuj]

Konwalijka dwulistna (Maianthemum bifolium (L.) F. W. Schmidt)[edytuj]

Z mniej więcej kulistej, pomarszczonej, brązowej łupiny nasiennej o średnicy 2-2,5 mm wyrasta jeden liścień, zredukowany do bezbarwnej pochwy o długości i szerokości 1 mm. Hipokotylu i epikotylu brak. Pierwszy liść właściwy pochwowaty z krótką blaszką, kolejny liść zwinięty, osiągający długość 5-7 mm i szerokość 2-2,5 mm[2].

Śniedek (Ornithogalum)[edytuj]

Śniedek Buchego (Ornithogalum boucheanum Asch.)[edytuj]

Śniedek cienkolistny (Ornithogalum collinum Guss.)[edytuj]

Śniedek górski (Ornithogalum montanum Cirillo)[edytuj]

Śniedek pirenejski (Ornithogalum pyrenaicum L.)[edytuj]

Śniedek baldaszkowaty (Ornithogalum umbellatum L.)[edytuj]

Liścień jest jeden, gładki, zwykle niewyraźnie unerwiony i mocno zagięty przy końcu, osiągający długość 3-4 cm i szerokość około pół milimetra. Czasem obecna jest jeszcze nieregularna, pofałdowana, matowa, czarna łupina nasienna o średnicy około 1,5 mm. Hipokotylu i epikotylu brak[3].

Kokoryczka (Polygonatum)[edytuj]

Kokoryczka wielokwiatowa (Polygonatum multiflorum (L.) All.)[edytuj]

Kokoryczka wonna (Polygonatum odoratum (Mill.) Druce)[edytuj]

Kokoryczka okółkowa (Polygonatum verticillatum (L.) All.)[edytuj]

Cebulica (Scilla)[edytuj]

Cebulica dwulistna (Scilla bifolia L.)[edytuj]

Cebulica trójlistna (Scilla kladnii Schur)[edytuj]

Przypisy

  1. 1,0 1,1 F.M. Muller: Seedlings of the North-Western European Lowland: A flora of seedlings. Wageningen: Centre for Agricultural Publishing and Documentation, 1978, s. 225.
  2. 2,0 2,1 2,2 F.M. Muller: Seedlings of the North-Western European Lowland: A flora of seedlings. Wageningen: Centre for Agricultural Publishing and Documentation, 1978, s. 226.
  3. F.M. Muller: Seedlings of the North-Western European Lowland: A flora of seedlings. Wageningen: Centre for Agricultural Publishing and Documentation, 1978, s. 227.