Przejdź do zawartości

Siewki roślin flory Polski/Orzechowate

Z Wikibooks, biblioteki wolnych podręczników.
Orzechowate (Juglandaceae)
Zobacz też: orzechowate uprawiane
Spis treści

Orzesznik (Carya)

[edytuj]

Orzesznik gorzki (Carya cordiformis (Wangenh.) K. Koch)

[edytuj]

Orzesznik pięciolistkowy (Carya ovata (Mill.) K. Koch)

[edytuj]

Kiełkowanie podziemne. Część nadliścieniowa ma długość 8-10 cm, jest najgrubsza na dole, zwężająca się ku górze do 1 cm, gęsto, krótko owłosiona i rzadko ogruczolona. Jest koloru zielonego, ku dołowi brązowiejącego. Wyrasta na niej kilka naprzemianległych liści łuskowatych. Pierwsze liście właściwe rosną również naprzemianlegle, blisko siebie, na rzadko owłosionym ogonku długości ok. 2 cm, są złożone z trzech jajowatych listków z klinowatą nasadą, krótko zaostrzonym końcem, pierzastym unerwieniem, ostrym piłkowaniem i orzęsieniem na brzegu. Są zielone, na dolnej stronie jaśniejsze, tam też lekko owłosione na nerwach. Środkowy listek ma długość 4-5 cm i szerokość 3-3,5 cm, boczne listki są mniejsze. Korzeń jest palowy, silnie rozwinięty, koloru brunatnoszarego[1].

Orzech (Juglans)

[edytuj]

Orzech włoski (Juglans regia L.)

[edytuj]

Kiełkowanie podziemne. Część nadliścieniowa ma długość ok. 7 cm, zielona, a przy ziemi różowa i wyraźnie grubsza. Pokryta jest łuskowatymi liśćmi ułożonymi w dwóch rzędach i podłużnymi żółtozielonymi przetchlinkami. Pierwsze liście właściwe wyrastają naprzemianlegle, są pierzasto złożone z 5 lub 7 siedzących, podłużnie jajowatych listków. Listki mają długość ok 3 cm i szerokość 1,5 cm, są początkowo czerwonawe, później zielone, jaśniejsze i silniej połyskujące na dolnej stronie. Unerwienie listków pierzaste, wyraźne, z wierzchłu wklęsłe a pod spodem wypukłe i krótko owłosione. Korzeń palowy, koloru czarnobrunatnego[2].

Skrzydłorzech (Pterocarya)

[edytuj]

Skrzydłorzech kaukaski (Pterocarya fraxinifolia (Poir.) Spach)

[edytuj]

Kiełkowanie nadziemne. Liścienie są dwa, cienkie i nagie, o długości 1,5-2,5 cm i szerokości 2-2,5 cm, na również nagim, lekko rynienkowatym ogonku długości 2-3 mm, klapowane, z czterema równowąskimi klapami o tępych końcach. Są zielone, lekko połyskujące, na dolnej stronie jaśniejsze, tam też wyraźnie wypukłe, pojedyncze nerwy. Środkowe wcięcie sięga prawie do nasady liścienia. Część podliścieniowa ma długość 2,5-4 cm, jest najgrubsza na dole i tam purpurowiejąca, wyżej zielona i zwężająca się do ok. 0,75 mm. Część nadliścieniowa jest zielona, naga i ma długość 2-10 mm. Pierwsze liście właściwe rosną naprzeciwlegle, na płaskim lub lekko rynienkowatym ogonku długości 2-3 mm. Są nieco asymetryczne, eliptyczne lub jajowate, wyraźnie pierzasto unerwione, z nieregularnym, ostrym piłkowaniem na brzegu, o długości 2-3,5 cm i szerokości 0,8-1,2 cm. Górna strona liści połyskująca, dolna matowa. Korzeń jest palowy, krótki, koloru czarniawego[3].

Przypisy

  1. Stanisław Król: Siewki drzew i krzewów. Klucz do oznaczania. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1972, s. 66-67.
  2. Stanisław Król: Siewki drzew i krzewów. Klucz do oznaczania. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1972, s. 64-65.
  3. Stanisław Król: Siewki drzew i krzewów. Klucz do oznaczania. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1972, s. 67-68.