Siewki roślin flory Polski/Sosnowate

Z Wikibooks, biblioteki wolnych podręczników.
Sosnowate (Pinaceae)
Zobacz też: sosnowate uprawiane

Jodła (Abies)[edytuj]

Jodła pospolita (Abies alba Mill.)[edytuj]

W Polsce rośnie w południowej i środkowej części kraju.

Kiełkowanie nadziemne. Liścieni jest 6, czasem 7, są ustawione poziomo, równowąskie, często wygięte w bok, na końcu tępe, o długości 20-32 mm i szerokości 2 mm. Są ciemnozielone, z wierzchu mają biegnącą środkiem wypukłość, po której obu stronach są dwa paski jasnego nalotu, a od spodu są płaskie i połyskujące. Część podliścieniowa ma długość 30-40 mm, na całej długości jednakową grubość i żótozielony kolor, czerwieniejący ku dołowi, u starszych siewek jasnobrązowy. Pierwsze liście właściwe rosną w okółku o takiej samej liczbie jak liścienie, ale międzylegle do nich i o odwrotnie zabarwionych stronach, o ostrych lub wciętych końcach oraz długości 8-10 mm i szerokości 1-1,5 mm. Korzeń palowy, ciemnobrązowego koloru[1].

Modrzew (Larix)[edytuj]

Modrzew europejski (Larix decidua Mill.)[edytuj]

Kiełkowanie nadziemne. Liścieni jest 6 (czasem 5), są miękkie i delikatne, równowąskie i zaostrzone, czasem lekko wygięte w bok, na przekroju trójkątne, o długości 15-20 mm i szerokości 1 mm. Są jasnozielone i matowe, na obu stronach mają lekki woskowy nalot, a z wierzchu po 4-5 słabo widocznych jasnych linii. Część podliścieniowa ma długość 20-30 mm i na całej długości jednakową grubość, jest gładka o czerwonawym kolorze. Pierwsze liście właściwe wyrastają skrętolegle i są podobne do liścieni, z tym że jasne linie mają na dolnej stronie. Korzenie rozgałęzione[2].

Modrzew japoński (Larix kaempferi (Lamb.) Carrière)[edytuj]

Siewki modrzewia japońskiego nie różnią się od siewek modrzewia europejskiego[2].

Świerk (Picea)[edytuj]

Świerk pospolity (Picea abies (L.) H.Karst.)[edytuj]

W Polsce pospolity.

Kiełkowanie nadziemne. Liścieni jest 8-9 (czasem 7 lub 10), są igiełkowate, zwężające się ku końcowi i zaostrzone, o trójkątnym przekroju i piłkowanym górnym brzegu. Mają długość 14-16 mm i tylko pół milimetra szerokości, są ciemnozielone, a od spodu błyszczące. Część podliścieniowa ma długość 25-35 mm, na całej długości jednakową grubość i brązowawozielony kolor. Pierwsze liście właściwe są cienkie i delikatne, o długości 8-10 mm, po obu stronach zaokrąglone, jasnozielone do żółtawych, z białymi plamkami po obu stronach, gęsto piłkowanymi brzegami i bezbarwnym, ostrym koniuszkiem. Korzeń palowy o brązowym kolorze[3].

Świerk biały (Picea glauca (Moench) Voss)[edytuj]

Świerk sitkajski (Picea sitchensis (Bong.) Carrière)[edytuj]

Sosna (Pinus)[edytuj]

Sosna limba (Pinus cembra L.)[edytuj]

Kiełkowanie nadziemne. Liścieni jest 11 (czasem 12-13), są sierpowatego kształtu, na przekroju trójkątne, z nieznacznymi ząbkami na górnej krawędzi i ostrym końcem, o długości 30-35 mm, szerokości 1,5 mm i grubości 0,75 mm. Są ciemnozielone, lekko błyszczące. Część podliścieniowa ma długość 3-6 cm, gęste podłużne bruzdy i kolor brązowy (tylko początkowo zielony). Pierwszych liści właściwych jest 6 w okółku, są sztywne, z gęstym piłkowaniem na obu brzegach, na górnej stronie płaskie, a na dolnej wypukłe. Kolor mają podobny do liścieni, długość 8-10 mm, a szerokość u podstawy 1 mm, stopniowo zmniejszającą się aż do ostrego kolca na szczycie. Korzeń jest palowy, ciemnobrązowego koloru[4].

Kosodrzewina, sosna górska (Pinus mugo Turra)[edytuj]

Kiełkowanie nadziemne. Liścieni jest 4-5 (czasem 6), są igiełkowate, zaostrzone na końcu, na przekroju trójkątne, w połowie długości wygięte ku górze, o długości 20-28 mm i szerokości 1 mm. Są sinozielone z woskowym nalotem. Część podliścieniowa ma długość 1,5-3 cm, na całej długości jednakową grubość, kolor najpierw sinozielony na górze i brunatnopurpurowy na dole, później na całej długości jasnobrązowy. Pierwsze liście właściwe rosną prawie pionowo, są półkoliste na przekroju, z dość ostrym końcem i gładkimi krawędziami, o długości 1,5-2 cm i jasnozielonym kolorze. Kolejne liście mają krawędzie piłkowane. Korzeń jest palowy, z wieloma korzeniami bocznymi, koloru brązowego[5].

Sosna czarna (Pinus nigra J.F.Arnold)[edytuj]

Kiełkowanie nadziemne. Liścieni jest 6 do 8, są igiełkowate, szersze w środkowej części, na przekroju trójkątne, z gładkimi krawędziami. Rosną ukośnie do góry, w połowie długości łukowato zaginając się do środka. Są jasnozielone, matowe, o długości 23-40 mm i szerokości 0,5-0,75 mm. Część podliścieniowa ma długość 4-4,5 cm, grubość najmniejszą nad korzeniem, zwiększającą się ku górze do 2 mm, kolor u dołu jasnobrązowy, wyżej czerwonobrązowy. Pierwsze liście właściwe są zwykle proste (czasem wygięte), płasko-półkoliste na przekroju, stopniowo zwężające się ku końcowi, gęsto piłkowane na obu krawędziach. Są jasnozielone, matowe, o długości 28-35 mm. Kolejne liście mają słabsze piłkowanie. Korzeń jest palowy, z długimi korzeniami bocznymi, koloru brązowego[6].

Sosna drzewokosa (Pinus ×rhaetica Brügger)[edytuj]

Sosna wejmutka, sosna amerykańska (Pinus strobus L.)[edytuj]

Kiełkowanie nadziemne. Liścieni jest 9 (czasem 7-8 lub 11), są dość ostro zakończone, trójkątne na przekroju, wyraźnie ostro piłkowane na górnej krawędzi, rosną prosto, zwykle w połowie zaginając się ku górze. Są ciemnozielone, błyszczące, o długości 2-2,5 cm i szerokości 1 mm. Część podliścieniowa ma długość 2,5-4 cm i szerokość 1 mm, delikatnie zwężając się ku dołowi. Ma gęste, podłużne bruzdy i oliwkowobrunatny kolor, zmieniający się potem w purpurowoczerwony, jaśniejszy na dole. Pierwsze liście właściwe mają długość 1,5-2 cm, stopniowo zwężają się ku końcowi, na przekroju są spłaszczone, nieco półkoliste, z gęstym i ostrym piłkowaniem na krawędziach. Są koloru jasnozielonego z rzędami białych plamek. Korzeń jest palowy, koloru brązowego[7].

Sosna zwyczajna (Pinus sylvestris L.)[edytuj]

Kiełkowanie nadziemne. Liścieni jest 6 (czasem 5 lub 7), są siedzące, igiełkowate, stopniowo zwężające się ku końcowi, trójkątne na przekroju, o gładkich krawędziach, miękkie, łukowato zagięte ku górze, o długości 1-2 cm i szerokości pół milimetra. Są sinozielone, z woskowym nalotem na górze. Część podliścieniowa ma długość 1,5-3 cm i na całej długości jednakową grubość, jest drewniejąca, gładka, zielona z lekkim nalotem woskowym, w dolnej części purpurowiejąca lub brązowiejąca. Epikotylu brak. Pierwsze liście właściwe rosną naprzeciwlegle, skierowane w górę, są na przekroju półkoliste z drobnym, ostrym piłkowaniem na krawędziach, mają kolor jaśniejszy niż u liścieni, długość 2-3 cm i szerokość 1-1,5 mm. Kolejne liście są lekko skręcone. Korzeń jest palowy, koloru brązowego[8][9].

Daglezja (Pseudotsuga)[edytuj]

Daglezja zielona (Pseudotsuga menziesii (Mirb.) Franco)[edytuj]

Kiełkowanie nadziemne. Liścieni jest 7-8, są igiełkowate, trójkątne na przekroju, z gładkimi krawędziami, delikatne, z ostrym końcem, mają długość 18-23 mm i szerokość ok. 1 mm. Są ciemnozielone, na dole błyszczące a na górze sinawe z rzędami białych plamek. Część podliścieniowa ma długość 2,5-3,5 cm i grubość ok. 1 mm, zmniejszającą się lekko ku górze, jest koloru purpurowozielonego. Pierwsze liście właściwe rosną naprzemianlegle, są płaskie, gładkie, wzniesione ku górze, mają ostre brzegi i krótko zaostrzony wierzchołek. Są długości do 2 cm i szerokości ok. 1 mm, koloru jasnożółtozielonego, bez połysku, na dole mają dwa jaśniejsze paski. Korzeń jest palowy, koloru brązowego[10].

Przypisy

  1. Stanisław Król: Siewki drzew i krzewów. Klucz do oznaczania. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1972, s. 29.
  2. 2,0 2,1 Stanisław Król: Siewki drzew i krzewów. Klucz do oznaczania. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1972, s. 35-36.
  3. Stanisław Król: Siewki drzew i krzewów. Klucz do oznaczania. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1972, s. 33-34.
  4. Stanisław Król: Siewki drzew i krzewów. Klucz do oznaczania. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1972, s. 36-37.
  5. Stanisław Król: Siewki drzew i krzewów. Klucz do oznaczania. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1972, s. 39-40.
  6. Stanisław Król: Siewki drzew i krzewów. Klucz do oznaczania. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1972, s. 38.
  7. Stanisław Król: Siewki drzew i krzewów. Klucz do oznaczania. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1972, s. 37-38.
  8. Stanisław Król: Siewki drzew i krzewów. Klucz do oznaczania. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1972, s. 40.
  9. F.M. Muller: Seedlings of the North-Western European Lowland: A flora of seedlings. Wageningen: Centre for Agricultural Publishing and Documentation, 1978, s. 89. ISBN 90-6193-588-1.
  10. Stanisław Król: Siewki drzew i krzewów. Klucz do oznaczania. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1972, s. 31-32.