Siewki roślin flory Polski/Cyprysowate
Jałowiec (Juniperus)
[edytuj]Jałowiec pospolity (Juniperus communis L.)
[edytuj]W Polsce rośnie na obszarze całego kraju, najliczniej na północnym wschodzie.
Kiełkowanie nadziemne. Liścienie są dwa, siedzące, równowąskie, miękkie, gładkie, tępo zaostrzone, z wierzchu sinozielone a od spodu żółtozielone, o długości 6–20 mm i szerokości 1,5-2 mm. Część podliścieniowa jest drewniejąca, gładka, ma długość od 15 do 30 mm, na całej długości jednakową grubość i czerwony kolor. Epikotylu brak. Pierwsze liście właściwe (igły) są już sztywne, ostro zakończone i wygięte do góry, o długości 10-15 mm, z dwoma białymi paskami od spodniej strony. Pierwsza ich para wyrasta naprzeciwlegle, a następne ułożone są w okółkach po 4. Korzeń jest palowy z nielicznymi, krótkimi korzeniami bocznymi[1][2].
-
Siewka jałowca pospolitego.
-
Siewka jałowca pospolitego.
Jałowiec sabiński (Juniperus sabina L.)
[edytuj]W Polsce bardzo rzadki na naturalnych stanowiskach, które ma jedynie w Pieninach Właściwych[3], ale częsty w uprawie jako roślina ozdobna.
Kiełkowanie nadziemne. Liścienie są dwa, równowąskie, miękkie, tępo zaostrzone, z wierzchu jasnozielone a od spodu żółtozielone, o długości 12–17 mm i szerokości 1,5-2 mm. Część podliścieniowa ma długość od 18 do 22 mm, na całej długości jednakową grubość i zielony kolor. Pierwsza para liści właściwych (igieł) wyrasta naprzeciwlegle, są one sztywne, ostro zakończone, proste, o długości 8-10 mm, z dwoma jasnymi paskami od spodniej strony. Korzeń jest palowy z nielicznymi, krótkimi korzeniami bocznymi[4].
Przypisy
- ↑ Stanisław Król: Siewki drzew i krzewów. Klucz do oznaczania. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1972, s. 45.
- ↑ F.M. Muller: Seedlings of the North-Western European Lowland: A flora of seedlings. Wageningen: Centre for Agricultural Publishing and Documentation, 1978, s. 89. ISBN 90-6193-588-1.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ Stanisław Król: Siewki drzew i krzewów. Klucz do oznaczania. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1972, s. 46.