Przejdź do zawartości

Wikipedysta:Kaszeba/Brudnopis

Z Wikibooks, biblioteki wolnych podręczników.

Dodatki do podstawowego kursu nauki języka kaszubskiego

[edytuj]

Czas

[edytuj]

Gòdzënë ë minutë (mënutë)

6:00
To je szóstô.
18:00
To je szóstô pò półniém.
7:05
To je piãc pò sétmi.
9:08
....
10:15
To je wiertel dzesąti
11.40
.....
15:30
To je pół czwiôrti.
4.43
....
7.45
....
12.00
To je dwanôstô (12:00)
To je dwanôstô w nocë (24:00 / 00:00)


Dzień

[edytuj]

Dzéń

zawczora przedwczoraj
wczora wczoraj
dzys / dzysô dzisiaj
witro jutro
zawitro pojutrze


Pory dnia

[edytuj]

Tydzień

[edytuj]

Tidzéń

pòniedzôłk poniedziałek
wtórk wtorek
strzoda środa
czwiôrtk czwartek
piątk piątek
sobòta sobota
niedzela niedziela

Rok

[edytuj]

Pory roku

[edytuj]

Cządë rokù

zymk wiosna
lato lato
jeséń jesień
zëma zima

Miesiące

[edytuj]

Miesące

stëcznik styczeń
gromicznik luty
strumiannik marzec
łżëkwiat kwiecień
môj maj
czerwińc czerwiec
lëpińc lipiec
zélnik sierpień
séwnik wrzesień
rujan październik
lëstopadnik listopad
gòdnik grudzień


Data

[edytuj]

...

Święta, różne nazwy własne

[edytuj]
  • Gòdë - Boże Narodzenie (też: Bòże Narodzenié)
    • Gwiôzdka - pot. Gwiazdka
  • Jastrë - Wielkanoc
  • Łoni - zeszłego roku
  • Nowi Rok - Nowy Rok
  • Pòpielnik - Środa Popielcowa (też: Pòpielnô Strzoda)
  • Wiôldżi Pòst - Wielki Post
    • Wiôldżi Piątk - Wielki Piątek
    • Wiôldżi Tidzéń - Wielki Tydzień
  • Wniebòwstąpienié - Wniebowstąpienie
  • Wniebòwzãcé, Matczi Bòsczi Zélny - Wniebowzięcie
  • Zôdëszny Dzéń - Zaduszki
  • Zôpùstë - Ostatki (ostatnie dni karnawału)

(Grafiki pobrać z commons. Analogicznie do lekcji języka angielskiego z de.wiktionary


Stanisłôw Janke, Łiskawica

[edytuj]

(wëjimk do ùczbë)

Tej jô sã ùrodzył drëdżi rôz. Nôpierwi jô maklôł swòjã skarniã i sã dzëwòwôł, że òna je takô mitkô i gładkô. Pózdni jô mùjkôł remiona i nodżi, i tej mie bëło dzywno, że ònë są taczé parchaté. A czéj jô pòłożił rãkã na piérsach, to jô czuł chùtczé bùfsanié sërca. Nen pajk, co sedzôł w jednym nórce stôri i dzurawi zófë i czajił sã na jakąs òfiarã, terô skòcził na zeloną mùszkã, jaczi jô miôł wërwóné skrzidełka. Jô sedzôł na górze czësto kòl kòmina, w nym môlu, na jaczim ju nie bëło tôklów niebòszczika starka. Parminie zachôdającégò słuńca robiłë na wëkalkòwónym kòminie jaczis krëjamné czerwioné plachcë. I né wszëtczé aczipaczi wkół rozrzuconé wëzdrzałë jak zesëdłé pòstacëje. Jô gôdôł cos do se i słëchôł swòjégò głosu. Słowò szło za słowã, a jô ni mógł tegò pòjąc, jak to je mòżlëwé, że né rozmajité zwãczi są mòjima mëslama, a né mëslë sedzą dzes w głowie i nie jidze jich ùzdrzéc.


3. Pliki audio (narazie do lekcji 2)