Fotografia/Kalibracja monitora i drukarki

Kalibracja monitora i drukarki ma kluczowe znaczenie przy poprawnej obróbce zdjęć. Nieprawidłowo skalibrowany monitor prowadzi do podejmowania błędnych decyzji przy korekcie jasności, nasycenia czy pracy z krzywymi barw. Zdjęcie obrobione w źle skalibrowanym monitorze będzie wyglądało poprawnie tylko w nim – przy druku czy oglądaniu zdjęcia w innym miejscu błędy w kalibracji staną się łatwo zauważalne. Ponadto, nawet jeśli nie zamierzamy drukować czy korygować zdjęć, niepoprawna kalibracja monitora skutkuje tym, że poprawnie wykonane zdjęcia będą źle wyglądały w naszym komputerze.

Profile ICC

Podstawowym narzędziem kalibracyjnym są tzw. profile ICC. Są to pliki, w których zapisane są dane umożliwiające systemowi operacyjnemu, nowoczesnym przeglądarkom internetowym, programom do obróbki zdjęć, drukarkom i aparatom cyfrowym automatyczną korektę kolorów, która wynika z technicznych aspektów zapisu lub wyświetlania obrazów. Pliki te są dostarczane zwykle przez producentów odpowiednich urządzeń i automatycznie instalowane razem ze sterownikami. Profile te można tworzyć także samemu, co stanowi końcowy produkt procesu kalibracji.

Profile ICC oprócz tego, że mogą stanowić osobne pliki mogą być też dołączane do plików ze zdjęciami. W jednym komputerze działa zwykle naraz kilka profili, które są uaktywnianie w odpowiednich sytuacjach. Np. profil drukarki jest uruchamiany w trakcie drukowania, a także podglądu przed wydrukiem, a profil skanera w momencie tworzenia pliku ze skanu. Fabryczny profil monitora działa zasadniczo cały czas w systemie operacyjnym komputera, jeśli tylko został on poprawnie zainstalowany. Jednak, o ile profile aparatu fotograficznego, drukarki i innych urządzeń zewnętrznych są dość niezależne od sytuacji i wynikają po prostu z technicznych ograniczeń tych urządzeń, profil monitora dostarczany przez producenta nie zapewnia w pełni poprawnej jego kalibracji w każdych warunkach i wymaga korekt, które właśnie nazywane są jego kalibracją.

Warto też wiedzieć, że profil ogólny monitora jest w niektórych przypadkach wyłączany. Zdarza się to w następujących sytuacjach:

Większość przeglądarek internetowych ma własny, uniwersalny profil ICC i ignoruje profil monitora, co skutkuje tym, że wszelkie próby kalibracji monitora i tworzenie własnych profili ICC są przez nie kompletnie ignorowane – wyjątkiem jest Opera i Safari; w Firefoksie można zainstalować plug-in, który umożliwia wskazanie profilu ICC, którym ma się ta przeglądarka posługiwać; IE 8 i nowsze wersje Firefoxa mają, wg zapewnień producentów, zacząć standardowo obsługiwać profil ICC monitora.
Niektóre prymitywne przeglądarki zdjęć nie obsługują profilu monitora i wyświetlają zdjęcia w trybie as is, czyli wysyłają do monitora bezpośrednio wartość pikseli zapisanych w pliku bez żadnych korekt, co skutkuje nieprzewidywalnymi rezultatami; przeglądarki te mogą się jednak przydać do wstępnej kalibracji ustawień jasności i kontrastu monitora.
Zaawansowane programy do obróbki zdjęć posiadają zwykle narzędzia do zarządzania profilami. Umożliwiają np. obejrzenie zdjęcia najpierw w profilu ogólnym kalibracji monitora, a następnie korektę barw w oparciu o profil drukarki lub aparatu fotograficznego; mogą też ignorować profil monitora i zamiast tego użyć ten dołączony do pliku ze zdjęciem lub też dokonać najpierw konwersji barw na podstawie profilu dołączonego do zdjęcia, a następnie wyświetlić go z uwzględnieniem profilu monitora.

Porada: Użycie profilu ICC w Firefoksie: aby wykorzystać wcześniej zapisany profil ICC w Firefoksie 2 i 3 należy pobrać add-on o nazwie Color Management, zainstalować i po ponownym uruchomieniu programu wybrać w menu "Narzędzia" opcję "Dodatki", wyszukać na liście dodatek Color Management, kliknąć na "opcje" i w oknie dialogowym wskazać plik z odpowiednim profilem oraz kliknąć "enable". Gdy dodatkowi nie wskaże się profilu, ale go się uruchomi, będzie on wykorzystywał standardowy profil monitora, z którego aktualnie korzysta system operacyjny. Bez tego dodatku Firefox (podobnie jak większość innych przeglądarek) wyświetla barwy wg własnego, wewnętrznego schematu barw – innego niż zapisany w profilu systemowym monitora, dlatego kalibracja monitora nie będzie działała w ramach tej przeglądarki.

Kalibracja monitora

W komputerach zasadniczo są współcześnie stosowane dwa rodzaje monitorów:

CRT (czyli kineskopowe)
LCD (czyli ciekłokrystaliczne)

Jakkolwiek monitory CRT stopniowo przechodzą do lamusa, mają one wiele zalet w stosunku do monitorów LCD jeśli chodzi o poprawne odwzorowywanie kolorów. Monitory CRT średniej klasy można przy pewnej wprawie bez problemu poprawnie wykalibrować do poziomu wymagań profesjonalnych, natomiast tanich i średniej klasy monitorów LCD w zasadzie nie da się w 100% poprawnie skalibrować i dopiero bardzo drogie, specjalizowane modele zapewniają podobną jakość odwzorowywania jak monitory CRT. Ponadto monitory CRT są mniej zależne od oświetlenia zewnętrznego i kąta pod jakim się na nie patrzy.

Z drugiej strony monitory CRT już średniej nawet klasy oferują tak dużą możliwość zmiany parametrów ich ustawień, że przy braku wprawy bardzo łatwo jest je kompletnie rozkalibrować. Natomiast tanie monitory LCD dają w zasadzie możliwość zmiany ich jasności, a wszystkie pozostałe ustawienia wynikają z ich konstrukcji, stąd nawet jeśli nie są poprawnie skalibrowane zapewniają zawsze pewien minimalny komfort odwzorowywania barw. Wreszcie – monitory CRT ze względu na swoją konstrukcję stopniowo się wypalają i coraz gorzej odwzorowują barwy, co wymaga ich systematycznego kalibrowania od nowa.

Otoczenie

Na proces kalibracji bardzo silny wpływ mają warunki oświetleniowe w pomieszczeniu, w którym znajduje się nasz monitor. Proces kalibracji powinniśmy przeprowadzać w pomieszczeniu oświetlonym białym światłem rozproszonym. Może to być światło dzienne, ale niepadające wprost na monitor z okna, lecz rozproszone np. żaluzją lub odbite światło sztuczne ze zwykłej, białej żarówki lub świetlówki. Często neutralny kolor światła bywa zakłócony np. kolorowym abażurem na lampie, zbyt intensywną barwą ścian czy zasłonkami w oknie.

test monitora

eizo

Parametry kalibracji ekranu

Temperatura: Kalibrację monitorów, które dają możliwość regulacji temperatury ekranu, warto zacząć właśnie od tego parametru. Temperatura ta powinna się mieścić w zakresie od 5000 do 6500 K. Na ekranie zbyt "zimnym" (powyżej 6500 K) zbyt mocno będą odwzorowywane zimne kolory (niebieski), a zbyt słabo ciepłe (czerwony). Większość monitorów CRT jest fabrycznie ustawiana na 9300 K, natomiast ciekłokrystaliczne są cieplejsze (ok. 5000-6000 K). Jeśli planujemy przygotowywać zdjęcia do druku, należy ustawić temperaturę na 5000 K, bo taka jest przyjęta w większości profili ICC drukarek. Natomiast jeśli planujemy zdjęcia umieszczać głównie w Internecie, lepiej jest ustawić temperaturę ekranu na 6500 K, gdyż większość profili kolorystycznych przeglądarek internetowych zakłada taką właśnie temperaturę ekranu, choć w związku z coraz większą popularnością monitorów LCD stopniowo się to zmienia.

Przykładowy ekran testowy: u góry jest pasek z odcieniami szarości, w wersji podzielonej na 16 pól i wersji ciągłej. Monitor powinien być tak ustawiony, aby wszystkie 16 pól się wyraźnie od siebie odcinało i aby w wersji ciągłej nie było widać prążków. Niżej jest czarne pole z 4 kropkami o ciemnych odcieniach szarości, które służy do regulacji współczynnika gamma. Współczynnik powinien być tak ustawiony, aby były widoczne 3 kropki, a czwarta, ledwie, ledwie odcinała się od tła i jednocześnie tło wydawało się wciąż doskonale czarne. Dolna część testu służy do ustawiania parametru gamma dla poszczególnych kanałów koloru, nasycenia i balansu barw, zaś paski z prążkami dookoła do ustawienia proporcji geometrycznych wyświetlania obrazu. **Uwaga**: kalibrację należy dokonać nie poprzez wyświetlenie obrazu w przeglądarce, lecz zapisanie go i wyświetlenie w prostej przeglądarce zdjęć (np. IrfanView)

Jasność i kontrast: Optymalna jasność i kontrast ekranu jest w dość szerokim zakresie kwestią wolnego wyboru użytkownika, jednak nie może być zbyt przesadnie jasna ani zbyt ciemna. Musi się ona mieścić w takim zakresie, aby nie doszło do zjawiska tzw. "odcięcia bieli i czerni". Przy zbyt dużym kontraście i jasności ekranu może się zdarzyć, że stracimy możliwość obserwowania bardzo jasnych barw i odcieni szarości, które wszystkie zostaną wypalone do bieli. Natomiast przy zbyt małym kontraście i jasności wszystkie ciemniejsze barwy i odcienie szarości zostaną przedstawione na ekranie jak jednolita czerń. W przypadku monitorów LCD zazwyczaj możemy regulować tylko ich jasność, gdyż ich kontrast wynika z ich konstrukcji, choć w droższych monitorach LCD działanie pokrętła kontrastu jest symulowane elektronicznie, poprzez zmienianie relacji jasności do nasycenia barw. Poprawne ustawienie jasności i kontrastu najlepiej jest przeprowadzić za pomocą czarno-białych ekranów kontrolnych, które są zestawami kropek lub pasków o różnym stopniu szarości od najmniejszego do największego. Ekrany te należy wyświetlić nie w przeglądarce internetowej czy programie graficznym obsługującym profile ICC, lecz w prostej przeglądarce rzucającej obraz kontrolny bez żadnych korekt. Regulacja polega na tym, aby ekrany kontrolne były prawidłowo wyświetlane. W profesjonalnych zastosowaniach stosuje się porównywanie wyświetlania ekranów kontrolnych z wydrukami wzrokowo lub przy pomocy kolorymetru, natomiast w amatorskich wystarczy sprawdzenie, czy wszystkie elementy ekranów kontrolnych są przynajmniej widoczne.

Współczynnik gamma: Współczynnik ten określa stopień korekcji nierównomiernego przedstawiania jasnych i ciemnych pikseli w stosunku do średnich w monitorach. Korekcja gamma jest konieczna, gdyż monitory mają tendencję do zbyt silnego wzmacniania obszarów o średniej jasności w stosunku do oryginalnego obrazu generowanego przez karty graficzne i zapisywane przez aparaty fotograficzne i kamery video. Standardowo w systemach operacyjnych Windows przyjęty jest współczynnik +2,2 a w Macach +1,8, monitory natomiast, zależnie od producenta i konstrukcji wymagają faktycznego współczynnika od 1,1 do 2,9. Ponadto, w przypadku monitorów CRT ich współczynnik zmienia się z czasem, a w przypadku monitorów LCD jest zależny od ustawienia ich jasności. W Macach i niektórych systemach z rodziny Linuxa w systemie operacyjnym jest narzędzie, które pomaga ustalić właściwy poziom korekcji gamma dla monitora. W Windowsach program do korekcji gamma jest czasami dołączany na płycie instalacyjnej monitora lub karty graficznej. Również niektóre programy do edycji zdjęć pod Windowsa są zaopatrzone w odpowiednie narzędzie (np. Adobe Gamma do Photoshopa). Jeśli jesteśmy w posiadaniu tego programu, najprościej jest po prostu skorzystać z niego. Przy nieprawidłowym ustawieniu współczynnika gamma zdjęcia będą widoczne jako zbyt kontrastowe (za niski współczynnik) lub zbyt "blade" (za wysoki współczynnik). Istnieje wiele prostych testów dla sprawdzenia, czy monitor ma ustawiony w miarę dobry współczynnik gamma – najprostszym jest test dwóch połówek koła Plik:Gammatest.svg. Innym testem jest test 4 kropek Plik:Gray contrast test image (more background).svg. Warto pamiętać, że na wynik testu ma wpływ ustawienie kontrastu i jasności ekranu, które należy ustawić wcześniej z użyciem przeznaczonych do tego obrazków kontrolnych - zanim się się zacznie regulować gammę – próby poprawnego zobaczenia ekranów testowych przy złej gammie za pomocą zmian kontrastu i jasności ekranu skutkować będą tym, że w końcu być może zobaczymy na ekranie np. wszystkie 4 kropki, ale przy okazji będziemy musieli dać tak silny kontrast i jasność, że ekran będzie "wypalał" jaśniejsze barwy.
Balans i nasycenie barw: Większość współczesnych monitorów (zwłaszcza LCD) nie ma sprzętowej możliwości regulacji balansu i nasycenia barw, co nie jest takie złe, gdyż o ile fabryczne ustawienia tych parametrów są poprawne, najlepiej ich nie ruszać. W odróżnieniu od ogólnej jasności, kontrastu i gammy, których zmiany w rozsądnych granicach są akceptowalne, już nawet drobne zmiany w balansie i nasyceniu barw skutkują natychmiastową zmianą wrażenia, jakie zdjęcia wywołują na widzu. Ludzkie oko potrafi się dostosować do zmian jasności i kontrastu, natomiast jest niezwykle wyczulone na nawet drobne zmiany odcieni kolorystycznych. Korektę balansu i nasycenia barw jest sens robić tylko w przypadku, gdy oryginalne ustawienia okazują się wadliwe – jednak nawet w takim przypadku często może się okazać, że korygowanie nie da zbyt wiele, bo np. monitor z powodu swojej konstrukcji lub stopnia zużycia nie odwzorowuje poprawnie barw. Ogólnie pod względem odwzorowywania barw znacznie lepsze są monitory CRT, podczas, gdy zwłaszcza tańsze LCD mają tendencję do nadmiernego nasycania niebieskiego i niedosycania czerwieni. Drobne wady w odwzorowywaniu barw można korygować przy pomocy zmian współczynników gamma dla każdego z kanałów RGB oddzielnie, co jest możliwe w przypadku tych kart grafiki, które tę funkcję obsługują. Korekty zmian współczynników dokonuje się tak samo jak dla ogólnego współczynnika, tylko z użyciem ekranów kontrolnych dla każdego z kanałów oddzielnie lub z użyciem specjalnych, łączonych, prążkowanych pasków kontrolnych, np. plik:Colortest.png, Plik:Colortest2.png, w których za właściwą gammę uznaje się taką, w której przy pewnej odległości od ekranu prążki zlewają się z kółkami w środku w jedną całość.

Praktyczna procedura kalibracji ekranu w MS Windows

Jeśli nie posiadamy narzędzia w rodzaju Adobe Gamma, które poprowadzi nas "za rączkę" i mamy system z rodziny MS Windows, możemy kalibrację wykonać następująco:

Pobieramy i instalujemy program: Gamma Panel oraz ściągamy na twardy dysk opisane wyżej w tekście grafiki kontrolne (Plik:Testbild-1.png, Plik:Colortest.png, Plik:Colortest2.png+ obraz kontrolny z AIM DTP [1]).
W pierwszej kolejności wyłączamy profil ICC ekranu – jeśli jest on aktywny. W Windows XP trzeba w tym celu wejść do panelu sterowania, wybrać ikonkę "ekran", kliknąć na zakładkę "ustawienia", kliknąć na "zaawansowane", kliknąć na "zarządzanie kolorami" i następnie klikając na "usuń", usunąć wszystkie profile z listy – alternatywnie, jeśli wiemy, który to, można jako punkt startu przyjąć oryginalny profil ekranu dostarczony przez producenta.
Jeśli monitor na to pozwala, w jego menu sprzętowym ustawiamy temperaturę ekranu na 6500 K (lub 5000, jeśli głównie będziemy zdjęcia drukować).
Wyświetlamy przy pomocy prostej, niestosującej własnych korekt przeglądarki obrazków (np: IrfanView, systemowej przeglądarki zdjęć Windows XP itp.) Plik:Testbild-1.png – obrazek musi być wyświetlony w skali 1:1 – nie wolno go powiększać ani zmniejszać.
Następnie przy pomocy pokręteł przy monitorze ustawiamy maksymalny kontrast – jeśli ustawienie maksymalnego kontrastu powoduje, że obraz staje się wyraźnie rozmyty, zmniejszamy kontrast do najwyższego poziomu, przy którym rozmycie staje się niezauważalne – ten etap pomijamy siłą rzeczy dla monitorów LCD, które nie mają kontroli kontrastu.
Jasność ustawiamy tak, aby na obrazku testbild-1.png na górnym pasku z 16 polami odcieni ostrości było wyraźnie widać wszystkie pola i jednocześnie aby na drugiej połowie paska – z ciągłą zmianą odcieni szarości nie pojawiły się prążki. Gdy przy danym ustawieniu kontrastu nie daje się tego zrobić, trzeba zmniejszyć nieco kontrast i ponownie kręcić gałką jasności aż uzyska się poprawny obraz paska.
Po sprzętowym ustawieniu kontrastu i jasności uruchamiamy program Gamma Panel. W pierwszym kroku można z użyciem tego programu skorygować odrobinę zadany programowo kontrast i jasność obrazu – może to być szczególnie przydatne dla monitorów LCD niemających kontroli sprzętowej kontrastu.
Następnie ustawiamy współczynnik Gamma tak, aby na środkowym obrazie z 4 kropkami na ekranie testbild-1.png zobaczyć wyraźnie 3 kropki i czwartą "ledwie, ledwie" przy zachowaniu pełnej czerni wokół kropek. Jeśli to się nie udaje, to znaczy wyświetlenie czwartej kropki powoduje, że tło wokół nich staje się szare – należy zmniejszać stopniowo ten parametr aż do uzyskania pełnej czerni wokół kropek – niektóre monitory mają za słaby kontrast, aby umożliwić wyświetlenie wszystkich 4 kropek.
Na koniec sprawdzamy, czy parametr gamma jest dobrze ustawiony we wszystkich trzech kanałach RGB. W tym celu wyświetlamy obrazki Colortest2.png i Colortest.png, włączamy w programie Gamma Panel opcję edycji Gammy dla kanałów RGB oddzielnie, a następnie regulujemy każdy współczynnik osobno, patrząc na wcześniej wspomniane obrazki. W obrazkach tych – przy prawidłowej gammie – wewnętrzne koło powinno niemal zlewać się z prążkami dookoła, jeśli patrzy się na nie z odległości ok. metra od ekranu.
Na koniec zapisujemy ustawienia w programie Gamma Panel – program ten tworzy w momencie zapisywania profil ICC, który będzie się automatycznie uruchamiał przy każdym włączeniu komputera.

Uwagi końcowe

Na koniec poprawność kalibracji możemy przetestować z użyciem obrazka z aim-dtp [2]. Poprawne wyświetlenie tego obrazka jest nie lada wyczynem i jest możliwe tylko w przypadku idealnie skalibrowanych monitorów wysokiej jakości, nie powinniśmy się więc zbytnio przestraszyć, gdy okaże się, że mimo wszelkich wysiłków nasz monitor "nie da rady". Obrazek musi być wyświetlany w skali 1:1 bez powiększania i zmniejszania.

Obrazek ten składa się z dwóch dużych pasków pionowych na prążkowanym tle i dwóch małych pionowych pasków na białym tle. Mały, dolny pasek przy prawidłowo ustawionym kontraście i jasności oraz współczynniku gamma powinien być jednolicie czarny, natomiast górny powinien mieć ledwo widoczne prążki. Duży pasek z lewej powinien mieć w obu częściach (prążkowanej i gładkiej) identycznie zmieniającą się, równomierną i ciągłą zmianę odcienia szarego poczynając od czerni na dole po biały u góry. Jeśli pasek ten zawiera śladowe ilości jakiegoś koloru, wskazuje to na fakt, że monitor ma zły balans barw lub źle jest dobrany parametr gamma dla kanałów RGB.

Środkowy duży pasek umożliwia sprawdzenie, czy monitor ma poprawnie zbilansowane barwy i parametr gamma dla poszczególnych kanałów RGB. Pasek ten jest podzielony na trzy kolumny prążków, prążki są na przemian szare i w kolorze odpowiadającym jednemu z kanałów RGB. Najbardziej od lewej jest czerwonawy, środkowy jest zielonkawy, a prawy niebieskawy. Idealnie jest wtedy, gdy pasek ten oglądany z pewnej odległości (ok. metra) jest jednolicie szary we wszystkich trzech kolumnach i w ogóle nie widzimy na nim koloru, czyli wygląda tak jak pasek po lewej. Taką precyzję kalibracji daje się jednak osiągnąć na nielicznych monitorach o bardzo wysokiej jakości. Dobrze jest, jeśli wszystkie trzy paski jednolicie, z tą samą intensywnością przechodzą od czerni na dole przez stosunkowo intensywny kolor w okolicach nieco niżej niż połowa, po biały na górze. Jeśli jeden z kolorów zaczyna się i kończy wyżej lub niżej niż pozostałe lub jeśli kolumny z kolorami mają wyraźnie różne intensywności barwy – oznacza to, że parametry gamma dla kanałów RGB i/lub ich intensywności nie są do końca dobrze dobrane. Wreszcie – jeśli na ekranie kontrolnym widać przebarwienia – np. przechodzenie w ramach jednej kolumny z czerwieni do niebieskiego i ponownie do czerwieni – oznacza to, że monitor ma problemy z mieszaniem barw i nie będzie go można w ogóle poprawnie skalibrować kolorystycznie.

Poprawnie skalibrowany ekran jest na dłuższą metę dość męczący dla oczu i słabo nadaje się do np. edytowania tekstów. Na większości ludzi sprawia bowiem wrażenie zbyt jasnego i pozornie przesadnie skontrastowanego. Z tego względu, jeśli tylko nasze oprogramowanie i monitor na to pozwala, warto jest zachować profil skalibrowania do edycji zdjęć jako zapasowy i do normalnej pracy używać ustawienia, które są mniej męczące dla wzroku – takie jakie nam najbardziej odpowiadają.

Tworzenie profili ICC dla drukarki

Profil ICC dla drukarki to plik, który mówi, jak oprogramowanie powinno przetworzyć pliki ze zdjęciami i grafiką, aby możliwie najwierniej oddać barwy z ekranu na papierze. Podstawowym problemem z drukowaniem jest fakt, że przestrzeń barw monitora jest z natury addytywna RGB (otrzymywana przez sumowanie barw podstawowych), natomiast dla druku bardziej naturalną przestrzenią jest substraktywna CMYK. Zamienianie zdjęć z aparatu (które też są rejestrowane w RGB) na CMYK w programach do edycji nie rozwiązuje problemu – bo monitory nie są w stanie poprawnie odwzorowywać wszystkich barw definiowalnych w przestrzeni CMYK, a z drugiej strony w przestrzeni CMYK nie da się zapisać wszystkich kolorów RGB. Szczęśliwie wspólny obszar barw dla RGB i CMYK jest na tyle duży, że wystarcza to w większości przypadków do w miarę poprawnego drukowania zdjęć edytowanych z użyciem komputerów.

W 1996 r., w celu zgodności popularnie stosowanych drukarek, skanerów, monitorów i aparatów fotograficznych, Hewellet Packard w porozumieniu z Microsoftem stworzyli normę sRGB, która jest stosunkowo wąską, ale dającą się w miarę poprawnie odwzorowywać we wszystkich typowych sytuacjach przestrzeń barw. Większość producentów drukarek dołącza do nich plik ICC. Plik ten zazwyczaj potrafi w miarę poprawnie "przetłumaczyć" kolory z przestrzeni sRGB na barwy drukowane przy założeniu, że monitor jest poprawnie skalibrowany, tzn. poprawnie przedstawia kolory zdefiniowane w tej przestrzeni oraz że drukarka używa oryginalny tusz lub toner producenta i drukuje na idealnie białym papierze. Gdy mamy spełnione te wszystkie wymagania, w zasadzie wystarczy wskazać ten plik przy druku w oknie dialogowym drukarki i sprawa jest załatwiona. Niektóre drukarki a także zaawansowane programy do edycji zdjęć mają też pożyteczne narzędzie do prezentowania na ekranie zdjęcia w sposób zbliżony do tego, jak ono będzie wyglądało w druku – oczywiście działa to poprawnie, gdy mamy właściwie skalibrowany monitor. Jeśli chcemy drukować zdjęcia w zewnętrznej firmie – możemy poprosić o przysłanie nam pliku ICC stosowanej przez nich drukarki i podejrzeć w programie do edycji zdjęć, jak ono mniej więcej będzie wyglądało, poprzez przypisanie tego profilu plikowi, w którym zapisane jest zdjęcie.

Często niestety zdarza się, że nasza drukarka nie daje zadowalających wydruków mimo poprawnego skalibrowania monitora i zastosowania profilu ICC producenta. Wówczas możemy:

Zakupić wzorzec barw, który składa się z na pewno poprawnego papierowego lub tworzywowego obrazu kontrolnego i samego pliku – zawierającego ten obraz kontrolny, a następnie drukować plik i porównywać go wzrokowo ze wzorcem; przy niezadowalającym wyniku należy metodą prób i błędów utworzyć własny profil ICC poprzez modyfikację parametrów oryginalnego – np. przy pomocy bezpłatnego programu QuickMinitorProfile – jest to jednak dość kłopotliwe, ponadto wzorce barw są dość kosztowne; niektóre drukarki fotograficzne a także profesjonalne dystrybucje programów do edycji zdjęć mają taki wzorzec w zestawie i wtedy warto z niego skorzystać; wzorce te są też przydatne przy kalibracji aparatów fotograficznych i skanerów.
W profesjonalnych zastosowaniach stosuje się nie porównanie wzrokowe lecz program, w którym profil ICC jest tworzony automatycznie przez porównanie danych z pomiaru kolorymetrycznego wydruku ze wzorcem. Jednak nabycie kolorymetru, wzorców i programu jest bardzo kosztowne (od 1000 zł w górę np. zestaw X-Rite, zestaw ColorVision, Spyder, ProfilMaker i wiele innych). Są jednak firmy, które oferują usługę polegającą na tym, że wysyła się do nich pocztą wydruk wzorca udostępnianego w formie pliku do ściągnięcia z Internetu, a firma zwrotnie odsyła odpowiedni profil ICC drukarki wykonany z użyciem kolorymetru i specjalistycznego oprogramowania. Koszt tego rodzaju usługi jest rzędu od kilkudziesięciu do kilkuset złotych od jednego profilu, co przy zamiarze skalibrowania pojedynczych urządzeń jest znaczniej bardziej opłacalne od nabycia całego zestawu do kalibracji. Aby znaleźć tego rodzaju firmę, wystarczy w wyszukiwarce np. google wpisać np. "usługa kalibracji drukarki" lub "kalibracja drukarki".

« Wybór programu do obróbki

Spis treści

Edycja kadru »